*ภาพบางส่วนและเนื้อหาเรียบเรียงจากบทความของ Aidin Vaziri ในเว็บไซต์ sfgate จ้ะ
หลังจากปล่อยอัลบั้มที่สองในชีวิตก็กลายเป็นศิลปินเต็มตัวไปซะแล้วสำหรับพ่อหนุ่มเจค บักก์ อัลบั้มนี้เขาอัดที่มาลิบูและเมมฟิสในซัน สตูดิโอ เติบโตขึ้นจากหนุ่มน้อยแห่งนอตติ้งแฮม, อังกฤษ กลายเป็นเด็กหนุ่มวัย 19 นักร้อง นักแต่งเพลงที่ทำงานอัลบั้ม “Shangri La.” กับโปรดิวเซอร์ผู้มากประสบการณ์อย่างริก รูบิน (ซึ่งเคยทำงานกับจอห์นนี แคชและบีสตีบอยส์ มาแล้ว) และทีมงานระดับรวมดาว
บักก์กลับมาที่เบแอเรีย (บริเวณรอบๆ อ่าวซานฟรานซิสโก้, สหรัฐอเมริกา) อีกครั้งเพื่อขึ้นโชว์ในวันพฤหัสบดีในฟ็อกซ์ เธียเตอร์, โอกแลนด์ ก่อนที่ทัวร์จะไปเริ่มที่นิวยอร์ค
Q: คุณอัดอัลบั้ม “Shangri La” ในมาลิบู ไอ้การเห็นมือกลองวงเรดฮ็อตชิลิเป็ปเปอร์ส (หมายถึงแช้ด สมิธ) ออกไปเที่ยวเตร่และยังเห็นริก รูบินเด้งหน้าเด้งหลังอยู่บนโยคะบอลทุกครั้งที่คุณมอง มันรบกวนคุณบ้างไหม
A: คุณก็รู้ว่าพวกเขาไฟแรงเกี่ยวกับเรื่องดนตรีจะตาย เป็นเรื่องเยี่ยมมากๆ ที่ได้อยู่ในห้องเดียวกับคนที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับสิ่งที่คุณกำลังทำ
Q: อะไรที่สิ่งที่ดีที่สุดที่ริกมอบให้คุณ
A: บางครั้งบางคราวผมก็บอกไอเดียเกี่ยวกับเพลงให้เขาฟัง แล้วเขาก็จะพูดอะไรเรียบๆ อย่าง “ทำไมไม่ซ้ำเนื้อร้องสักท่อนล่ะ” หรือ “ทำไมไม่ตัดเนื้อเพลงนี้ล่ะ” สิ่งเรียบๆ สร้างความแตกต่างยิ่งใหญ่เสมอ
Q: คุณมักจะได้เล่นที่แกลสตันบูรีกับโรลลิงสโตนส์ด้วย เป็นแบบนี้แล้ว คุณสาดน้ำใส่หน้าแล้วบอกตัวเองว่า “นี่ล่ะชีวิตกู” บ่อยแค่ไหน
A: ตอนเด็กๆ ผมคิดอยากทำแบบนี้บ่อยมากๆ เพราะงั้นพอมันเป็นความจริงขึ้นมาเลยไม่ได้ดูแปลกอะไรเท่าไหร่ ก็ผมคิดมันมาตลอดนี่
Q: ถ้าตอนนี้ทุกอย่างเบลอไปหมด ช่วงเวลาไหนที่ชัดเจนที่สุดสำหรับคุณ
A: ผมจำตอนผมเล่นดนตรีต่อหน้าคน 15,000 คนในเทศกาลที่บ้านเกิดผมได้ มีเด็กสาวคนหนึ่งที่เราเดินกอดคอไปโรงเรียนด้วยกันในนั้น ผมจำได้ว่าเธอบอกผมตลอดเลยว่า “ฉันไม่มีวันฟังเพลงของนายแน่ๆ” แต่เธอดันร้องเพลงผมได้ทุกเพลงเลยน่ะสิ
Q: ในอังกฤษคุณดื่มได้ แต่ตอนทัวร์ในอเมริกาคุณทำยังไงล่ะ
A: ตลกดีนะ ตอนนี้ผมโตพอจะดื่มได้ทุกที่ในโลกแต่ดันไม่ใช่ที่อเมริกา ไม่เป็นไร มันต้องมีทางแหละ
Q: บางทีผมอาจจะทำตามคำแนะนำของริก รูบินก็ได้นะ แบบตัดบรรทัดสุดท้ายของบทสัมภาษณ์นี้ทิ้ง อะไรแบบนั้น
A: รู้อะไรไหม ผมวาดไม้กางเขนบนมือด้วยนะ แต่ก็โอเค ไอเดียดีนี่
*หมายเหตุ ต้นฉบับพาดหัวว่า Success coming naturally for Jake Bugg แต่เปลี่ยนเป็น Interview With Jake Bugg แทนเพราะชอบส่วนตัวค่ะ (-_-) เอามาจากชื่อหนังเรื่อง Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles (1994)
*ป.ล. ไม่แน่ใจว่าบทสัมภาษณ์เก่าแค่ไหนแล้วเพราะเหมือนจะเคยอ่านจากที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่คิดว่าคงไม่ได้เก่ามากนะคะ อาจจะเดจาวูไปเอง -_-
ติดตามเจ้าเจคมาระยะนึงแล้ว เพลงดีทุกเพลงจริงๆ เมื่อก่อนเราไม่ได้ฟังอะไรทำนองนี้เลย มาฟังเพราะเจค 55 (เหมือนกับไล่ฟังตามไปเรื่อยๆ เจอของโอเอซิสมั่งอะไรมั่ง) ขอให้เจคเก่งยิ่งๆ ขึ้นไปเถ้ออออ จะติดตามเรื่อยๆเลย
ฝากเพจกับบล็อกด้วยค่ะ
อัพเดทเกี่ยวกับเรื่องเอนเตอร์เทนเม้นท์ หนัง เพลง มังงะเล็กๆ น้อยๆ ค่ะ
Page:
https://www.facebook.com/llkhimll
Blog:
http://llkhimll.wordpress.com/
Interview With Jake Bugg มาคุยกับเจค บักก์ กันเถอะ!
หลังจากปล่อยอัลบั้มที่สองในชีวิตก็กลายเป็นศิลปินเต็มตัวไปซะแล้วสำหรับพ่อหนุ่มเจค บักก์ อัลบั้มนี้เขาอัดที่มาลิบูและเมมฟิสในซัน สตูดิโอ เติบโตขึ้นจากหนุ่มน้อยแห่งนอตติ้งแฮม, อังกฤษ กลายเป็นเด็กหนุ่มวัย 19 นักร้อง นักแต่งเพลงที่ทำงานอัลบั้ม “Shangri La.” กับโปรดิวเซอร์ผู้มากประสบการณ์อย่างริก รูบิน (ซึ่งเคยทำงานกับจอห์นนี แคชและบีสตีบอยส์ มาแล้ว) และทีมงานระดับรวมดาว
บักก์กลับมาที่เบแอเรีย (บริเวณรอบๆ อ่าวซานฟรานซิสโก้, สหรัฐอเมริกา) อีกครั้งเพื่อขึ้นโชว์ในวันพฤหัสบดีในฟ็อกซ์ เธียเตอร์, โอกแลนด์ ก่อนที่ทัวร์จะไปเริ่มที่นิวยอร์ค
Q: คุณอัดอัลบั้ม “Shangri La” ในมาลิบู ไอ้การเห็นมือกลองวงเรดฮ็อตชิลิเป็ปเปอร์ส (หมายถึงแช้ด สมิธ) ออกไปเที่ยวเตร่และยังเห็นริก รูบินเด้งหน้าเด้งหลังอยู่บนโยคะบอลทุกครั้งที่คุณมอง มันรบกวนคุณบ้างไหม
A: คุณก็รู้ว่าพวกเขาไฟแรงเกี่ยวกับเรื่องดนตรีจะตาย เป็นเรื่องเยี่ยมมากๆ ที่ได้อยู่ในห้องเดียวกับคนที่กระตือรือร้นเกี่ยวกับสิ่งที่คุณกำลังทำ
Q: อะไรที่สิ่งที่ดีที่สุดที่ริกมอบให้คุณ
A: บางครั้งบางคราวผมก็บอกไอเดียเกี่ยวกับเพลงให้เขาฟัง แล้วเขาก็จะพูดอะไรเรียบๆ อย่าง “ทำไมไม่ซ้ำเนื้อร้องสักท่อนล่ะ” หรือ “ทำไมไม่ตัดเนื้อเพลงนี้ล่ะ” สิ่งเรียบๆ สร้างความแตกต่างยิ่งใหญ่เสมอ
Q: คุณมักจะได้เล่นที่แกลสตันบูรีกับโรลลิงสโตนส์ด้วย เป็นแบบนี้แล้ว คุณสาดน้ำใส่หน้าแล้วบอกตัวเองว่า “นี่ล่ะชีวิตกู” บ่อยแค่ไหน
A: ตอนเด็กๆ ผมคิดอยากทำแบบนี้บ่อยมากๆ เพราะงั้นพอมันเป็นความจริงขึ้นมาเลยไม่ได้ดูแปลกอะไรเท่าไหร่ ก็ผมคิดมันมาตลอดนี่
Q: ถ้าตอนนี้ทุกอย่างเบลอไปหมด ช่วงเวลาไหนที่ชัดเจนที่สุดสำหรับคุณ
A: ผมจำตอนผมเล่นดนตรีต่อหน้าคน 15,000 คนในเทศกาลที่บ้านเกิดผมได้ มีเด็กสาวคนหนึ่งที่เราเดินกอดคอไปโรงเรียนด้วยกันในนั้น ผมจำได้ว่าเธอบอกผมตลอดเลยว่า “ฉันไม่มีวันฟังเพลงของนายแน่ๆ” แต่เธอดันร้องเพลงผมได้ทุกเพลงเลยน่ะสิ
Q: ในอังกฤษคุณดื่มได้ แต่ตอนทัวร์ในอเมริกาคุณทำยังไงล่ะ
A: ตลกดีนะ ตอนนี้ผมโตพอจะดื่มได้ทุกที่ในโลกแต่ดันไม่ใช่ที่อเมริกา ไม่เป็นไร มันต้องมีทางแหละ
Q: บางทีผมอาจจะทำตามคำแนะนำของริก รูบินก็ได้นะ แบบตัดบรรทัดสุดท้ายของบทสัมภาษณ์นี้ทิ้ง อะไรแบบนั้น
A: รู้อะไรไหม ผมวาดไม้กางเขนบนมือด้วยนะ แต่ก็โอเค ไอเดียดีนี่
*หมายเหตุ ต้นฉบับพาดหัวว่า Success coming naturally for Jake Bugg แต่เปลี่ยนเป็น Interview With Jake Bugg แทนเพราะชอบส่วนตัวค่ะ (-_-) เอามาจากชื่อหนังเรื่อง Interview with the Vampire: The Vampire Chronicles (1994)
*ป.ล. ไม่แน่ใจว่าบทสัมภาษณ์เก่าแค่ไหนแล้วเพราะเหมือนจะเคยอ่านจากที่ไหนสักแห่งมาก่อน แต่คิดว่าคงไม่ได้เก่ามากนะคะ อาจจะเดจาวูไปเอง -_-
ติดตามเจ้าเจคมาระยะนึงแล้ว เพลงดีทุกเพลงจริงๆ เมื่อก่อนเราไม่ได้ฟังอะไรทำนองนี้เลย มาฟังเพราะเจค 55 (เหมือนกับไล่ฟังตามไปเรื่อยๆ เจอของโอเอซิสมั่งอะไรมั่ง) ขอให้เจคเก่งยิ่งๆ ขึ้นไปเถ้ออออ จะติดตามเรื่อยๆเลย
ฝากเพจกับบล็อกด้วยค่ะ
Page: https://www.facebook.com/llkhimll
Blog: http://llkhimll.wordpress.com/