คดีฆาตกรรมโดราเอมอน (รีรัน เนื่องในโอกาสที่ PANTIP แยกห้องการ์ตูนออกมา)
FIC คดีฆาตกรรมโดราเอมอน
บทนำ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หลังสิ้นเสียงสัญญาณหยุดรถไฟแล้ว เด็กหนุ่มหน้าตาท่าทางดูเป็นมิตรนามว่า โนบิตะ ค่อยๆก้าวลงจากรถไฟอย่างช้าๆท่ามกลางผู้คนที่เบียดเสียดกัน พลางขยับแว่นตาออกมาเป่าให้ร่องรอยของฝ้าจากอากาศที่หนาวเหน็บในยามเย็นของกรุงโตเกียวจางหายไป...
"เกือบ 6 ปีแล้วสินะที่นายจากไปโลกอนาคต โดราเอมอน..." โนบิตะรำพันกับตัวเอง เขายังคงจำได้ดี ในวันที่ต้องจากกัน ไม่มีคำพูดอะไรมากมายระหว่างเขาและโดราเอม่อนหุ่นยนต์รูปร่างเหมือนแมวที่อยู่เคียงข้างเขาเสมอมา นอกจากคำว่าลาก่อน...
ขณะนี้โนบิตะกำลัง เรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปีที่ 3 และกำลังจะเตรียมตัวสอบเข้าเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยโตเกียว หลังจากโดราเอม่อนจากไป โนบิตะได้เปลี่ยนแปลงตัวเองจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากที่เคยเป็นเด็กที่เกียจคร้าน แต่ตอนนี้เขาคือนักเรียนเรียนดีอันดับ 2 ของโรงเรียน
ระหว่างทางเดินจากสถานีรถไฟกลับไปถึงบ้าน สิ่งที่โนบิตะมักจะทำอยู่เป็นประจำคือ การมองไปยังที่ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสนามเด็กเล่นของเขาและเพื่อนๆมาก่อน ความทรงจำในวัยเด็กมันช่างหอมหวานเสมอ หากแต่ที่แตกต่างออกไปในตอนนี้ที่แห่งนั้นกลายเป็นมินิมาร์ทเล็กๆไปเสียแล้ว
ขณะนั้นเอง ด้านหน้าประตูของมินิมาร์ทมีเสียงเอะอะโวยวายเกิดขึ้น "นี่แกนึกว่าแกเป็นใครกันหา ไปทะเลาะกับลูกค้าเค้าแบบนั้น" ชายหนุ่มที่แต่งตัวดูเหมือนจะเป็นเจ้าของร้านกำลัง ตะโกนต่อว่าพนักงานคนหนึ่งอยู่ และผู้คนเริ่มมามุงดู
"ก็ลูกค้าคนนั้นมันหาเรื่องผมก่อนนี่ มันเอาเรื่องพ่อผมที่เสียไปมาล้อเลียน” ชายหนุ่มร่างใหญ่พยายามอธิบายกับเจ้าของร้านแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
“ไจแอนท์!” โนบิตะตะโกนทัก “เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
หลังจากที่พ่อของไจแอนท์ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และเสียชีวิตไปเมื่อหลายปีก่อน ชีวิตของเขาก็ลำบากมาตลอด เขาต้องออกจากโรงเรียนเพียงแค่ชั้นมัธยมต้นเท่านั้น เพื่อจะต้องช่วยแม่ทำงานอย่างหนักและเลี้ยงน้องสาวเพื่อให้ได้เรียนต่อ
“ก็อย่างที่เล่าให้นายฟังนั้นแหล่ะ ฉันทำงานที่นี่มาได้พักใหญ่ๆแล้ว พยายามปรับปรุงตัวเองไม่ใจร้อนเหมือนแต่ก่อน แต่ทุกครั้งที่มีคนเอาเรื่องพ่อมาล้อ ฉันทนไม่ได้ทุกครั้ง” ไจแอนท์ตัดพ้อกับโนบิตะระหว่างกำลังเดินกลับบ้าน สำหรับไจแอนท์แล้วเรือ่งพ่อที่เสียไปเป็นปมด้อยอยู่ในใจลึกๆ เขาอดอิจฉาเพื่อนๆรุ่นราวคราวเดียวกันที่ได้เรียนหนังสือ ได้ใช้ชีวิตเหมือนอย่างเด็กวัยรุ่นทั่วไปไม่ได้
“ยังไงฉันก็ว่านายน่าจะกลับไปเรียนต่อนะ เลิกเรียนแล้วค่อยหางานพิเศษทำก็ได้” โนบิตะพยายามชักชวนไจแอนท์กลับไปเรียนเหมือนอย่างที่เคยพยายามชวนมาตลอด
“ถ้าเรื่องเงินล่ะก็ ถึงฉันจะไม่ค่อยมีมากนักแต่ก็พอจะให้หยิบยืมได้บ้าง” โนบิตะเองในตอนนี้เขากำลังทำงานพิเศษโดยการเป็นเจ้าหน้าที่พาร์ไทม์ให้กับ พิพิธภัณฑ์ปืนโบราณของเมืองอยู่ ทำให้เขาพอจะมีรายได้อยู่บ้าง
“ไม่เป็นไรหรอก น้ำใจของนายฉันขอรับไว้ แต่ฉันไม่อยากรบกวน” ไจแอนท์ยังคงยืนกรานเรื่องนี้เหมือนเช่นที่ผ่านมา ความเป็นจริงแล้ว ซูเนโอะ เพื่ออีกคนในกลุ่มที่มีฐานะร่ำรวย ก็เคยพยายามจะช่วยเหลือไจแอนท์ในเรื่องเงินมาหลายครั้ง แม้กระทั่งจะให้มาช่วยงานของพ่อตนในบริษัท แต่ไจแอนท์เองรู้ตัวดีกว่าตัวเองเรียนมาไม่เยอะ จึงไม่อยากจะไปเป็นภาระให้ใคร
“อีกไม่นานน้องสาวฉันก็จะเรียนจบแล้ว ยังไงฉันจะอดทนทำงานไปจนถึงตอนนั้น แล้วค่อยคิดเรื่องเรียนต่ออีกครั้ง” ไจแอนท์เปรยขึ้นมากับโนบิตะ ก่อนทั้งคู่จะแยกย้ายกันกลับบ้าน
“กลับมาแล้วครับ” โนบิตะกล่าวทักทายพ่อและแม่เหมือนอย่างเคย “เป็นไงบ้างลูก เรียนเหนื่อยมั้ยช่วงนี้ “ แม่ของโนบิตะถามอย่างเป็นห่วงเป็นใย “สบายมากครับแม่ เดี๋ยวผมขอตัวไปเก็บของก่อนนะครับ อีกสักพักจะได้เวลาไปทำงานพิเศษแล้ว” โนบิตะกล่าวกับแม่ก่อนจะเดินขึ้นไปห้องตัวเองที่ชั่นสอง
“ตั้งแต่โดราเอมอนจากไป โนบิตะเปลี่ยนไปมากจริงๆนะคุณ” แม่พูดคุยกับพ่อที่อยู่ในห้องนั่งเล่นด้วยกัน “แล้วไม่ดีเหรอ จากเด็กที่เคยเหลวไหลแต่ตอนนี้เค้าเป็นความภูมิใจของบ้านเราไปแล้ว” พ่อพูดอย่างอารมณ์ดีพลางอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย
“มันก็ดีค่ะคุณ แต่บอกตรงๆว่าชั้นไม่ได้เห็นแววตาที่ร่าเริงของโนบิตะมานานมากแล้ว แม้กระทั่งทุกวันนี้ก็ไม่ได้เห็นอีกเลย เหมือนแกจะพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึกอะไรบางอย่างอยู่” แม่พูดอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก…
หลังจากที่โนบิตะเข้ามาในห้องของตัวเอง กลับพบว่าลิ้นชักถูกเปิดทิ้งไว้
“แม่เข้ามาจัดของในห้องเราแล้วลืมปิดลิ้นชักหรือยังไงกันนะ” โนบิตะบ่นพึมพำกับตัวเอง
เขากำลังจะไปปิดลิ้นชัก แต่กลับต้องเอะใจกับวัตถุแปลกตาอย่างหนึ่งที่วางอยู่ในลิ้นชักมีรูปร่างคล้ายกับซองจดหมาย
เขาหยิบมันขึ้นมาดู หน้าซองจดหมายนั้นจ่าไว้ว่า “ถึง โนบิ โนบิตะ” เขาจึงรีบแกะซองจดหมายนั้นออกด้านในเป็นกระดาษ 1 แผ่นและมีข้อความอยู่เพียงประโยคเดียว
“ฉันกำลังถูกปองร้าย อยากพบกับนายด่วน”
ลงชื่อ โดราเอมอน
-------จบบทนำ-------
คดีฆาตกรรมโดราเอมอน (รีรัน เนื่องในโอกาสที่ PANTIP แยกห้องการ์ตูนออกมา)
บทนำ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้