เพราะตอนนี้อยากไปทำงานทุกวันเลย กี้ดดดดด >_<

รู้สึกรักวันจันทร์อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อร้ายยย (บ้าไปแล้ว)

จริงๆคือ เราเพิ่งจะเริ่มงาน ตอนนี้ก็เลยยังไม่เคยได้คุยอะไรกันซักคำ (แถมเนื้องานก็แทบไม่มีเหตุอะไรที่ต้องติดต่อกันเลย เศร้า)

แต่เค้าคนนั้นต้องเดินผ่านโต๊ะเราทุกวัน เพราะ...............โต๊ะเราเป็นทางผ่าน T_T

ช่วงนี้เลยบ้าบอตื่นเช้าทุกวัน เผื่อมาจัดชุดสวยๆ แต่งหน้าทำผมให้ดูดี เพราะเค้าต้องผ่านโต๊ะเราแน่ๆ ><

แต่...พอเค้าเดินผ่าน ก็ดันเกร็ง โอ้ยย ไม่รู้จะปั้นทำหน้ายังไง ทรงไหน ตะแคงซ้าย ขวา อมยิ้มมุมปากดีมั้ยนะ อะไรยังไงดี

สุดท้าย ก็ดันชอบทำหน้ามุ่ยๆ จ้องคอม ประมาณว่าชั้นยุ่ง งานชั้นเครียด (เป็นคนฟอร์มจัด) ทำเป็นไม่สนใจ (แต่ใจนี่คือ หืมม อยากมากนะ ฮ่า)

ที่หนักคือ ฝั่งนั้นก็พอกัน ขอเพลงประกอบฉาก 3 4 ..

"แต่เธอเดินมา แล้วก็เดินผ่านไป กี่ที กี่หนก็ไม่เคยสนใจ" ... ฮืออ เค้าไม่เคยทักเราเลย เดินหน้ามึนๆ ผ่านไป ตลอดๆ T_T

เค้าจะรู้มั้ยนะว่าเราแอบปลื้มบ้าบออยู่ตรงนี้ "หากเพียงช่วยลองหันมองหน่อย ชั้นยังคอยยย" (ยกให้เป็นเพลงประกอบฉากนี้เลย) เฮ้ออ

ในใจก็คิดว่า หรือเราควรจะเก็บอารมณ์มุ้งมิ้งนี่เอาไว้เงียบๆดี เพราะมันเป็นแรงกระตุ้นการทำงานชั้นเยี่ยมเลย คืออยากไปทำงานมากๆๆ ฮ่าๆ

แต่อีกใจมันก็ดันบอกว่า ชั้นอยากรู้จักเธอจังงงง อยากรู้จักให้มากกว่าการที่เห็นเธอเดินผ่านไปทุกวันๆ T_T จะมีโอกาสได้คุยกันมั้ยนะ บลาๆๆ

โอ้ยยย มุ้งมิ้งกับตัวเองมาก ไม่เคยเป็นแบบนี้มานานมาก เธอทำให้ชั้นรู้สึกเหมือนตอน 14 โอ้วเย...

จบ พอแระ ๆๆ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความเวิ้นเว้อเพ้อฝันของเรานะคะ ฮ่าๆ