เริ่มเรื่องเลยก็คือ เมื่อเทอมที่แล้วอาจารย์ให้พวกเราแสดงอะไรก็ได้ค่ะที่เกี่ยวกับภาคกลาง เราเลยแสดงละครเรื่องชาละวัน โดยที่เราเป็นหัวหน้ากลุ่ม เป็นคนคิดบท เป็นคนทำฉาก จัดเตรียมของทุกอย่าง แจกจ่ายงานให้เพื่อน บางอย่างที่คิดว่ามันดีกับกลุ่มเราก็เตรียมมา หอบมาโรงเรียน อย่างไมค์ลอย ฉากน้ำ กระดาษแข็งที่ตัดเป็นรูปจระเข้ หอก อุปกรณ์ที่ใช้ในการแสดงทั้งหมด เราไม่ได้บ่นเลยที่ทำงานหนัก เพราะอยากให้งานออกมาดี กลัวเพื่อนทำงานไม่เรียบร้อยไม่พร้อม ไม่โอเค

          เราแค่อยากให้เพื่อนๆร่วมมือก็เท่านั้น ขอให้จำบทได้(คนละ2-3ประโยคอย่างต่ำ ซึ่งไม่ได้มากเลย แต่ก็จำไม่ได้กัน) ขอความร่วมมือเตรียม
เสื้อผ้ามา และจ่ายเงินค่าอุปกรณ์ที่เราทำเสริม ทั้งปริ้นบทออกมา ทั้งหมวกที่นั่งทำจนดึก มันไม่มากเท่าไหร่หรอกแค่4บาท เมื่อเฉลี่ยออกกันแล้ว

          เรื่องคือ เราทวงเงินได้ตั้งแต่เทอมที่แล้ว ไปหลายคน เหลืออีกแค่ 3 คนที่ยังทวงไม่ได้เพราะปิดเทอมก่อน บางคนทำหูทวนลมเวลาเราทวงด้วยซ้ำ (ทั้งๆที่พวกเธอไม่ได้ทำอะไรนอกจากพูดไม่กี่ประโยคเองนะ!) พอเปิดเทอม2 เราก็ทวงเงินกลุ่มต่อ พวกเธอ1ใน3ก็จ่ายมาเหลือแค่2คน เราก็พยายามทวงมาเรื่อยๆ

          เพื่อนเราบอกว่าเรางกไปมั้ย ทวงเงินแค่4บาทเอง ปล่อยๆไปเถอะ แต่เราไม่งกไม่ได้ ก็นั่นทุกคนต้องจ่ายด้วยกันจะผ่อนผันไปได้ยังไง แล้วลองคิดสิ เอาเงิน 4 บาทมารวมกัน ก็เป็น 8 บาท แล้วคิดดูว่าถ้าเราขาดเงินอีก8บาทในวันมาโรงเรียน มันก็ไม่ใช่เงินจำนวนน้อยๆ 8 บาทนี่ถ้าเพิ่มอีก2บาทก็เป็น10บาทนะเฮ้ยยย เพื่อนก็เลยบอกอีกว่าถ้าติดเงินเราแล้วไม่มีทางรอดไปได้ง่ายๆ

          ก็แน่ล่ะสิ เราไม่ได้หาเงินได้ด้วยตัวเองนี่นา ยังต้องขอพ่อแม่มาเรียนทุกวัน แกหาเงินได้เองไหมล่ะ อีกอย่างเงินนั่นเราเองก็ออกให้ก่อนด้วย แล้วค่อยมาทวงทีหลัง

         **และมาเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เราทวงเงินเพื่อนได้อีกคน(ปรบมือ) เหลืออีกคน เราเลยทวงเค้าในตอนเช้า เค้าบอกว่ามีแค่แบงค์ร้อย ไม่มีเงินย่อย(ทำหน้าตาเบื่อๆที่ถูกเราทวงหลายรอบ)เราก็เลยรอตอนเย็น รอตอนที่เค้ามีเงินย่อย แต่พอบอกเค้าว่า เงินกลุ่ม4บาทล่ะ เค้าก็บอกว่าไม่มี(เอ๊ะ วันเดียวแกใช้เงินหมดเป็นร้อยเหรอ??แล้วก็คือเธอน่ะเอาเงินหลายร้อยบาทไปเล่นเกมเซ็นเซอร์ในห้างค่ะ รวยมากจ้าาาา แต่ทีเงินกลุ่มนี่มีแต่ทำตัวจนใส่ตลอด)

           เราก็เลยทำหน้าเซ็งๆใส่ กะว่าจะไปทวงวันจันทร์นี่แหละ

           พอถึงวันจันทร์ เราก็สวมวิญญาณนักทวงหนี้ทันที ชูนิ้ว4นิ้วให้เพื่อนรัก(?)นักทวงหนี้ เพื่อนมองมาที่เราแล้วบอกว่ามีแต่แบงค์ร้อย เราที่เตรียมเงินทอนมาแล้วก็รีบบอกว่า เอ้อ เค้ามีเงินทอนนะ แต่เพื่อนกลับบอกเราว่า ไม่อยากถือเงิน(เอ่อ เป็นไรมากมั้ย แบงค์ห้าสิบ1ใบ แบงค์ยี่สิบ2ใบ เหรียญบาท2เหรียญ และเหรียญ2บาท2เหรียญ)

           เราก็เลยทำหน้าเซ็งๆใส่แบบมองด้วยหางตาประมาณว่าถือเงินแค่นี้จะเป็นจะตายหรือไง เพื่อนคนนั้นก็หันมามองเรา และคงเห็นเราทำหน้าเบื่อๆใส่เค้าด้วยแหละ แต่ในใจเรานั้นคิดว่าดีเสียอีกจะได้รู้สักทีว่าตามเงิน4บาทข้ามปีน่ะน่าเบื่อมากแค่ไหน

           และเราก็คิดไว้ว่าตอนเที่ยงตอนบ่ายเพื่อนคงคืนเงินให้ เพราะเราเองก็รู้ว่าเพื่อนมันเบื่อเหมือนกันที่เราทวงเช้าทวงเย็น แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ให้เงินเรา

          ไอ้เราก็แบบอุกอักอยากระบายออกมาให้ใครสักคนฟังจะเล่าให้เพื่อนในกลุ่มฟังก็ไม่อยากฟังมันบ่นว่าเรางกเกินไป เราก็เลยเล่าให้แม่ฟังระหว่างทางกลับบ้าน แม่เลยบอกว่าเพื่อนแบบนี้คราวหน้าบอกไปเลยว่าไม่ต้องมาอยู่กลุ่มด้วยกัน

          แหม...ไม่บอกเราก็รู้อยู่แล้วล่ะ ทวงเงินยากแบบนี้ ปล่อยให้มันสบายรอจ่ายแค่เงินยังทำตัวแบบนี้อีก คอยดูเถอะถ้าหมดเทอมแล้วยังไม่ได้เงินเราจะด่าเลย หงุดหงิดมาก คนแบบนี้มีที่ไหน ใช่ว่าจะเอาเงินมาโรงเรียนน้อย วันวันหนึ่งเอามาเป็นร้อย แถมยังมาคุยโวอีกว่าไปเต้นออดิชั่นที่ห้างสรรพสินค้ามาจนหมดหลายร้อยบาท(รอบละ20) แบบนี้ก็ไม่ไหวจริงๆนะ

          มันไม่ใช่แค่4บาทนะ แต่ตั้ง4บาท ถ้าเพิ่มเงินเข้าไปอีก1บามทก็สามารถซื้อขนมได้1ซอง ซื้อปากกาได้1แท่ง ซื้อยางลบได้ มันน้อยๆที่ไหนล่ะ แต่ทำไมถึงทวงยากจัง หรือคิดว่าเราลืมไปแล้วเลยเนียนๆไม่ให้

          หึๆ ไม่มีวันลืมหรอก เราจดรายชื่อเพื่อนที่ติดเงินเราไว้ทุกคนนั่นแหละ

          มีเพื่อนชาวพันทิปคนไหนทวงเงินได้ยากแบบนี้มั้ยคะ ทวงมาเป็นหลายเดือนแล้วยังไม่ได้เงิน4บาทเลย

           จะให้เราเป็นนักทวงหนี้ข้ามปีเลยรึไงกัน=_= เห็นแล้วไม่ถูกชะตาจริงๆ