ผมดูหัตถาครองพิภพแล้วผิดหวัง มันเป็นเพราะผมหวังมากไปรึเปล่าครับ?
คือผมไม่เคยอ่าน ไม่เคยดูเวอร์ชั่นเก่ามาก่อนเลย เพราะตอนนั้นไม่ได้สนใจละคร(เรียนม.ปลายอยู่ กำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้นไม่เคยดูละครช่วงนั้นเลยซักเรื่อง)
เท่าที่รับรู้มา รู้แค่ว่าversionก่อนนั้น...
1.ดังมากกกกกกกกก ... คือดังขนาดที่ว่าคนไม่ดูละครอย่างผมยังได้ยินการพูดถึงอยู่บ่อยๆ สมัยนั้นไม่มีinternet มันยังโด่งดังมากๆได้ ต้องไม่ธรรมดา
2.เพลงประกอบละคร ไพเราะมาก และผมว่าตอนนี้มันเป็นตำนานไปแล้ว งานวันแม่ทีไร รรไหนๆ ก็มักมีเด็กๆใช้เพลงนี้ประกอบการแสดงบนเวทีอยู่บ่อยๆ พูดถึงเพลงที่ศรัญย่าร้อง ต้องบอกว่าเพราะมากๆ เนื้อเพลงก็มีความหมายกินใจยิ่งนัก จนมันพาลให้ผมจินตนาการเนื้อเรื่องตามได้ว่า ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ แม่ต้องเสียสละ รักลูก ลูกรักแม่ กตัญญู9ล9...
และเมื่อเป็นเช่นนี้ การที่ช่อง7นำมาremakeฉายใหม่อีกรอบ
ผม ซึ่งอยู่ในสภาพที่จำต้องดู(ผบทบ เปิดดู) ผมเลยมีโอกาสอันดี ที่จะได้ลิ้มรสละครเรื่องหนึ่ง ที่สมัยนั้น มันโด่งดังเสียจริงๆ
แรกทีเดียวตั้งความหวังไว้ว่า เรื่องนี้ดูไปต้องร้องไห้ไปแน่ๆ แบบว่าคงซึ้ง มีคติแง่คิดดีๆให้รับชม เพราะต้องบอกว่า เรื่องทองเนื้อเก้าที่ฉายก่อนเรื่องนี้ซึ่งก็เป็นละครremakeเหมือนกันนั้น ทำเอาผมที่ดูละครไม่บ่อย(จริงๆก็บ่อยนะ เพราะภรรยาเปิดดูทุกวัน แต่เอาที่ดูจริงๆจังๆก็ไม่กี่เรื่อง เลยบอกว่าไม่บ่อย)ต่อมน้ำตาแตก น้ำตาคลอไปหลายฉาก
ประกอบกับเห็นlistดารานักแสดงคร่าวๆ ก็รู้สึกว่ามันน่าดู อย่างคุณจั๊กจั่น คุณป๊อก เป็นต้น
ทั้งหมดเลยรวมๆกัน ทำให้ผมคาดหวังในละครเรื่องนี้อยู่พอสมควร ไม่ได้คาดหวังในแง่การกำกับ การแสดง เทคนิค ฉาก แสง อะไรเลยนะ คาดหวังแค่อยากรู้เนื่อเรื่อง ทีมหลักๆ ที่ทำให้เรื่องนี้โด่งดังเมื่อหลายปีก่อน
-------
ครั้นเมื่อได้ดู กลับรู้สึกแปลกๆ หลายๆอย่าง ประกอบๆกัน ทำให้จนถึงตอนนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ว่าสองมือแม่นี้ มันครองพิภพยังไง รู้อย่างเดียวว่าเงิน+อำนาจ+ยศถาบรรดาศักดิ์ ของคุณหลวงต่างหากที่ครองโลก 555 อย่าเถียงนะครับ ตัวก่อเรื่องทั้งหมด ก็มันนี่แหล่ะ ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวบ้ากามตัวนี้แหล่ะ
เอาล่ะ ผมลองบรรยายเป็นข้อๆดีกว่า ว่าผมรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้ จริงๆผมแทบอยากจะพิมพ์ตั้งแต่เรื่องนี้ฉายไปสองตอนแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็เอาเป็นว่าทนๆดูให้มันมากๆกว่านั้นหน่อย ตอนนี้คิดว่าดูมาจนจะจบเรื่องละ น่าจะวิจารณ์ได้มากกว่าตอนแรก
1.ปมผิดเพี้ยนทางเพศ - คุณศรีเป็นญ รัก ญ โลลิอีกต่างหาก สะบันงาตอนนั้น12-13ปีเอง ความลุ่มหลงในรูปลักษณ์เป็นสิ่งที่ทำให้ผมไม่รู้สึกเหมือนคนอื่นว่าในเรื่องคุณศรีเหมือนเป็นแม่ของสะบันงา ... ความรักของแม่ ไม่น่าใช่รักแบบนี้ ความรู้สึกของคุณญ ต้องบอกเลยว่ามันไม่ได้บริสุทธิ์ใจตั้งแต่ต้น คุณหญิงสนใจสะบันงาเพราะหน้าตารูปร่างล้วนๆ แล้วมันค่อยนำมาซึ่งความผูกพัน เหมือนรักของหนุ่มสาว ไม่เหมือนความรักของแม่ที่บริสุทธิ์ตั้งแต่ต้นจนจบ ถามหน่อยว่าคนเราแค่เจอกันตอนอาบน้ำในคลองมันก่อให้เกิดความรักราวแม่ลูกได้หรือ? เออ ถ้าบังเอิญเจอกันแบบหนังน้ำเน่าทั่วไป เช่น สะบันงาบังเอิญช่วยคุณศรีที่กำลังวิ่งหนีงานดูตัวแล้วสะดุดไม้ หัวฟาดพื้นหมดสติ แล้วสะบันงาช่วยดูแลให้ ยังดูน่าเชื่อว่ามันจะเกิดเป็นความรักความผูกพันได้
2.ฆาตกรรม - ทั้งเรื่องผมนับแทบไม่ถูกเลยว่าฆ่ากันตายไปกี่รอบกี่ศพ ให้ตายเถอะพ่อคุณแม่คุณ นึกว่านั่งอ่านโคนันยอดนักสืบจิ๋วอยู่ คือแบบว่าตายกันง่ายมาก แถมการฆ่าคนในเรื่องยังทำให้มันดูเหมือนว่า"ง่าย"อะไรปานนั้น ใครใคร่ฆ่า ฆ่า... โอย เพลีย เข้าใจมาบ้างว่า การให้ตัวละครตาย มันจะทำให้วรรณกรรมนั้นเป็นที่น่าจดจำ แต่ในเรื่องนี่ มันตายกันมากเกินไปมั๊ย ? .. บางคนอาจบอกว่าไม่ แต่ผมว่าใช่ เพราะความคาดหวังของผม มันทำให้ตีค่าละครเรื่องนี้มากไปหน่อย พอเจอการฆ่ากันตายหลายศพ เลยเกิดคำถามว่า นี่กรูดูอะไรอยู่(วะ)เนี่ย
3.กามารมณ์ - เจ้าคุณนี่ เป็นตัวละครที่ผมเกลียด(อิจฉา)มากๆเลยครับ แม่มเป็นฝรั่ง ตั้งใจหย่าเมียแหม่ม มาสร้างฮาเร็มที่เมืองไทย รวย มีอำนาจ มีเงิน มียศ นี่แหล่ะพระเอกของเรื่องตัวจริง คู่ควรกับคำว่า คือหัตถาครองพิภพที่สุดแล้ว มีเงินคุณจะสร้างอะไรก็ได้ มีเมียกี่คนก็ได้ จะข่มขืนใครก็ไม่ผิด แม้กระทั่งสั่งฆ่าใครก็ทำได้แบบชิลๆ ...แถมไอ้นี่นะ ปากก็บอกว่ารัก ให้เกียรติเมีย แต่โธ่ ไอ้นี่มันร้าย มันก็แค่จงใจเลือกเมียที่เอาไว้ออกงานได้ไม่อายใคร1คนแถมคนนี้ยังเป็นญรักญอีก พอจะมีxxxกัน คุณศรีก็จะไม่เอาด้วย สบายกรู ทีนี้กรูก็มีข้ออ้างไปมีxxxกะสาวอื่น สบายไป แถมมีกี่คนแม่มฟาดเรียบ หมดทั้งบ้านแล้วมั้ง เหอๆ โคตรเกลียด(อิจฉา)เลย ... แล้วจุดที่ทำให้ผมยิ่งรู้สึกแย่มากๆ ก็ตอนที่คุณศรีโดนทำร้ายแล้วหลบหนีไป แกก็รู้ทั้งรู้ แต่ก็ไม่เห็นตามหา ไม่เห็นจะใยดีอะไรเลย เอ็งไม่อยู่ใช่มะ ข้าตั้งเมียน้อยแจ่มๆเป็นคุณหญิงดีฝร่า กร้ากกกกกกกกกกก
4.เพลงประกอบละคร ตัวการที่ทำให้ผมรู้สึกแย่กับละครเรื่องนี้-ไม่ใช่มันไม่เพราะนะครับ แต่1.เนื้อหามันดีมาก จนทำให้ผมจินตนาการตีค่าละครเรื่องนี้ไว้สูงลิบ 2.ลูกๆที่บ้านร้องเพลงนี้ได้หมด(ร้องเป็นเพราะงานวันแม่ที่รร.) พอละครเรื่องนี้เปิดเพลงมา สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน สองมือที่...ลูกๆก็ร้องอยากดูละครเรื่องนี้ ผมรู้ว่ามัน15-18+ ผปค ควรแนะนำ คือไม่ควรให้ลูกดู รู้น่ะรู้ แต่ไม่ให้ดูน่ะ มันเรื่องใหญ่มาก เพราะต้องทะเลาะกับลูก ซึ่งมันชนะไม่ได้ทุกครั้ง บางครั้งก็ต้องยอมให้ดู1-2ตอนแล้วนอน ถามว่าทำไมลูกอยากดู เพราะเพลงมันเพราะไงครับ เข้าหูลูกไปแล้ว พอดูก็ต้องคอยนั่งตอบคำถามซึ่งแต่ละคำถามล่อแหลมมากๆ เช่น พ่อจ๋าทำไมพริสสิล่าถึงโดนมีดเสียบ พ่อจ๋าทำไมคุณหลวงมีแฟนหลายคน พ่อจ๋าทำไมคุณศร๊ขาเป๋พิการตาบอด พ่อจ๋าทำไมคุณสะบันงาถึงได้เป็นคุณหญิงแทนคุณศรี บลาๆๆๆๆๆๆ .. คุณๆเชื่อมั๊ย ผมอยากถีบtvให้พังไปตรงนั้นเลย โอยลูกเอ๊ย พ่อไม่อยากให้ลูกดูเท่าไรนักหรอกลูก....แต่มองในแง่ดี ผมก็ได้โอกาสสอนลูกไปด้วยในตัวเลยว่า พฤติกรรมแบบนั้นไม่ดีนะ9ล9 ก็ยังดีที่พลิกให้เป็นโอกาสได้ ... เข้าใจว่าเด็กไม่ควรดู ผมไม่ได้ว่าเรื่องนี้ที่ประเด็นนี้เป็นหลัก แต่แค่อยากจะบอกว่า "ตัวเพลงมันสวยเลอค่ามากกว่าตัวเนื้อละคร"ไปแล้วสำหรับผม(ย้ำ!!ว่าสำหรับผมนะครับ)
5.ใส่ร้ายป้ายสี-ทั้งเรื่องมีแต่อย่างเงี๊ยะ ให้ร้าย ฆ่ากัน หนังจีนที่มันหักหลังกันบ่อยๆ ป้ายสีกันประจำ ยังไม่ขนาดนี้เลยมั้ง เฮ้อ เนี่ยนะ ละครที่งดงามโด่งดังในอดีต .. ตรงไหนเนี่ย ..
6.ความรักของคนเป็นแม่อยู่ตรงฉากไหน***ข้อนี้ น้ำหนักมากที่สุด***คือ ผมดูมาจนจะจบแล้ว ยังไม่เห็นรักของแม่ที่ดูสูงส่งงามล้ำเลิศ ครองพิภพได้อะไรเลย ซักนิด จริง ๆ ใครเห็นแล้วก็ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยเถอะ ว่ามันคือฉากไหนอย่างไร เท่าที่ดูก็เห็นแต่สะบันงาคอยอบรมลูกๆ ซึ่งมันก็.."ธรรมดา"มากๆ ไม่ได้ซึ้งดีเด่นอะไร เสียสละอะไร ก็ไม่ยักเห็น(บางคนจะบอกว่าก็คุณศรีไง เสียสละให้สะบันงา ... โธ่ คุณญก็แค่อายคน ไม่กล้าออกมายอมรับว่าตนเป็นใคร การให้สะบันงาขึ้นเป็นแทน ก็เป็นกลไกการปกป้องจิตใจตัวเองแบบนึงเท่านั้น มะนาวหวานไงคือไม่ใช่ชั้นอายคนที่มีแผลที่เป็นคนพิการนะ แต่จริงๆแล้วฉันเสียสละให้สะบันงา เห็นมั๊ย พอเจ้าคุณตาย คนใช้ในบ้านไม่มีใครรู้จักตัวเอง ก็สามารถออกมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้ใหม่ เพราะไม่ต้องอายคนที่รู้จักตัวเองแล้ว)
ครับ นี่ก็คือความเห็นของผม ที่มีต่อเรื่องนี้ ซึ่งผมบอกเลยว่าผิดหวังไปจากที่ผมจินตนาการไปไกลลิบ
ทั้งหมดทั้งมวล มันเป็นเพราะผมตั้งความหวังไว้มากไปรึเปล่าครับ ?
หรือจริงๆแล้ว ผมยัง"เข้าไม่ถึง"สาสน์ที่ผู้ประพันธ์ตั้งใจจะสื่อออกมารึเปล่าครับ?
ผมดูหัตถาครองพิภพแล้วผิดหวัง มันเป็นเพราะผมหวังมากไปรึเปล่าครับ?
คือผมไม่เคยอ่าน ไม่เคยดูเวอร์ชั่นเก่ามาก่อนเลย เพราะตอนนั้นไม่ได้สนใจละคร(เรียนม.ปลายอยู่ กำลังตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ เพราะฉะนั้นไม่เคยดูละครช่วงนั้นเลยซักเรื่อง)
เท่าที่รับรู้มา รู้แค่ว่าversionก่อนนั้น...
1.ดังมากกกกกกกกก ... คือดังขนาดที่ว่าคนไม่ดูละครอย่างผมยังได้ยินการพูดถึงอยู่บ่อยๆ สมัยนั้นไม่มีinternet มันยังโด่งดังมากๆได้ ต้องไม่ธรรมดา
2.เพลงประกอบละคร ไพเราะมาก และผมว่าตอนนี้มันเป็นตำนานไปแล้ว งานวันแม่ทีไร รรไหนๆ ก็มักมีเด็กๆใช้เพลงนี้ประกอบการแสดงบนเวทีอยู่บ่อยๆ พูดถึงเพลงที่ศรัญย่าร้อง ต้องบอกว่าเพราะมากๆ เนื้อเพลงก็มีความหมายกินใจยิ่งนัก จนมันพาลให้ผมจินตนาการเนื้อเรื่องตามได้ว่า ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้ แม่ต้องเสียสละ รักลูก ลูกรักแม่ กตัญญู9ล9...
และเมื่อเป็นเช่นนี้ การที่ช่อง7นำมาremakeฉายใหม่อีกรอบ
ผม ซึ่งอยู่ในสภาพที่จำต้องดู(ผบทบ เปิดดู) ผมเลยมีโอกาสอันดี ที่จะได้ลิ้มรสละครเรื่องหนึ่ง ที่สมัยนั้น มันโด่งดังเสียจริงๆ
แรกทีเดียวตั้งความหวังไว้ว่า เรื่องนี้ดูไปต้องร้องไห้ไปแน่ๆ แบบว่าคงซึ้ง มีคติแง่คิดดีๆให้รับชม เพราะต้องบอกว่า เรื่องทองเนื้อเก้าที่ฉายก่อนเรื่องนี้ซึ่งก็เป็นละครremakeเหมือนกันนั้น ทำเอาผมที่ดูละครไม่บ่อย(จริงๆก็บ่อยนะ เพราะภรรยาเปิดดูทุกวัน แต่เอาที่ดูจริงๆจังๆก็ไม่กี่เรื่อง เลยบอกว่าไม่บ่อย)ต่อมน้ำตาแตก น้ำตาคลอไปหลายฉาก
ประกอบกับเห็นlistดารานักแสดงคร่าวๆ ก็รู้สึกว่ามันน่าดู อย่างคุณจั๊กจั่น คุณป๊อก เป็นต้น
ทั้งหมดเลยรวมๆกัน ทำให้ผมคาดหวังในละครเรื่องนี้อยู่พอสมควร ไม่ได้คาดหวังในแง่การกำกับ การแสดง เทคนิค ฉาก แสง อะไรเลยนะ คาดหวังแค่อยากรู้เนื่อเรื่อง ทีมหลักๆ ที่ทำให้เรื่องนี้โด่งดังเมื่อหลายปีก่อน
-------
ครั้นเมื่อได้ดู กลับรู้สึกแปลกๆ หลายๆอย่าง ประกอบๆกัน ทำให้จนถึงตอนนี้ ไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิด ว่าสองมือแม่นี้ มันครองพิภพยังไง รู้อย่างเดียวว่าเงิน+อำนาจ+ยศถาบรรดาศักดิ์ ของคุณหลวงต่างหากที่ครองโลก 555 อย่าเถียงนะครับ ตัวก่อเรื่องทั้งหมด ก็มันนี่แหล่ะ ไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวบ้ากามตัวนี้แหล่ะ
เอาล่ะ ผมลองบรรยายเป็นข้อๆดีกว่า ว่าผมรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้ จริงๆผมแทบอยากจะพิมพ์ตั้งแต่เรื่องนี้ฉายไปสองตอนแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็เอาเป็นว่าทนๆดูให้มันมากๆกว่านั้นหน่อย ตอนนี้คิดว่าดูมาจนจะจบเรื่องละ น่าจะวิจารณ์ได้มากกว่าตอนแรก
1.ปมผิดเพี้ยนทางเพศ - คุณศรีเป็นญ รัก ญ โลลิอีกต่างหาก สะบันงาตอนนั้น12-13ปีเอง ความลุ่มหลงในรูปลักษณ์เป็นสิ่งที่ทำให้ผมไม่รู้สึกเหมือนคนอื่นว่าในเรื่องคุณศรีเหมือนเป็นแม่ของสะบันงา ... ความรักของแม่ ไม่น่าใช่รักแบบนี้ ความรู้สึกของคุณญ ต้องบอกเลยว่ามันไม่ได้บริสุทธิ์ใจตั้งแต่ต้น คุณหญิงสนใจสะบันงาเพราะหน้าตารูปร่างล้วนๆ แล้วมันค่อยนำมาซึ่งความผูกพัน เหมือนรักของหนุ่มสาว ไม่เหมือนความรักของแม่ที่บริสุทธิ์ตั้งแต่ต้นจนจบ ถามหน่อยว่าคนเราแค่เจอกันตอนอาบน้ำในคลองมันก่อให้เกิดความรักราวแม่ลูกได้หรือ? เออ ถ้าบังเอิญเจอกันแบบหนังน้ำเน่าทั่วไป เช่น สะบันงาบังเอิญช่วยคุณศรีที่กำลังวิ่งหนีงานดูตัวแล้วสะดุดไม้ หัวฟาดพื้นหมดสติ แล้วสะบันงาช่วยดูแลให้ ยังดูน่าเชื่อว่ามันจะเกิดเป็นความรักความผูกพันได้
2.ฆาตกรรม - ทั้งเรื่องผมนับแทบไม่ถูกเลยว่าฆ่ากันตายไปกี่รอบกี่ศพ ให้ตายเถอะพ่อคุณแม่คุณ นึกว่านั่งอ่านโคนันยอดนักสืบจิ๋วอยู่ คือแบบว่าตายกันง่ายมาก แถมการฆ่าคนในเรื่องยังทำให้มันดูเหมือนว่า"ง่าย"อะไรปานนั้น ใครใคร่ฆ่า ฆ่า... โอย เพลีย เข้าใจมาบ้างว่า การให้ตัวละครตาย มันจะทำให้วรรณกรรมนั้นเป็นที่น่าจดจำ แต่ในเรื่องนี่ มันตายกันมากเกินไปมั๊ย ? .. บางคนอาจบอกว่าไม่ แต่ผมว่าใช่ เพราะความคาดหวังของผม มันทำให้ตีค่าละครเรื่องนี้มากไปหน่อย พอเจอการฆ่ากันตายหลายศพ เลยเกิดคำถามว่า นี่กรูดูอะไรอยู่(วะ)เนี่ย
3.กามารมณ์ - เจ้าคุณนี่ เป็นตัวละครที่ผมเกลียด(อิจฉา)มากๆเลยครับ แม่มเป็นฝรั่ง ตั้งใจหย่าเมียแหม่ม มาสร้างฮาเร็มที่เมืองไทย รวย มีอำนาจ มีเงิน มียศ นี่แหล่ะพระเอกของเรื่องตัวจริง คู่ควรกับคำว่า คือหัตถาครองพิภพที่สุดแล้ว มีเงินคุณจะสร้างอะไรก็ได้ มีเมียกี่คนก็ได้ จะข่มขืนใครก็ไม่ผิด แม้กระทั่งสั่งฆ่าใครก็ทำได้แบบชิลๆ ...แถมไอ้นี่นะ ปากก็บอกว่ารัก ให้เกียรติเมีย แต่โธ่ ไอ้นี่มันร้าย มันก็แค่จงใจเลือกเมียที่เอาไว้ออกงานได้ไม่อายใคร1คนแถมคนนี้ยังเป็นญรักญอีก พอจะมีxxxกัน คุณศรีก็จะไม่เอาด้วย สบายกรู ทีนี้กรูก็มีข้ออ้างไปมีxxxกะสาวอื่น สบายไป แถมมีกี่คนแม่มฟาดเรียบ หมดทั้งบ้านแล้วมั้ง เหอๆ โคตรเกลียด(อิจฉา)เลย ... แล้วจุดที่ทำให้ผมยิ่งรู้สึกแย่มากๆ ก็ตอนที่คุณศรีโดนทำร้ายแล้วหลบหนีไป แกก็รู้ทั้งรู้ แต่ก็ไม่เห็นตามหา ไม่เห็นจะใยดีอะไรเลย เอ็งไม่อยู่ใช่มะ ข้าตั้งเมียน้อยแจ่มๆเป็นคุณหญิงดีฝร่า กร้ากกกกกกกกกกก
4.เพลงประกอบละคร ตัวการที่ทำให้ผมรู้สึกแย่กับละครเรื่องนี้-ไม่ใช่มันไม่เพราะนะครับ แต่1.เนื้อหามันดีมาก จนทำให้ผมจินตนาการตีค่าละครเรื่องนี้ไว้สูงลิบ 2.ลูกๆที่บ้านร้องเพลงนี้ได้หมด(ร้องเป็นเพราะงานวันแม่ที่รร.) พอละครเรื่องนี้เปิดเพลงมา สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน สองมือที่...ลูกๆก็ร้องอยากดูละครเรื่องนี้ ผมรู้ว่ามัน15-18+ ผปค ควรแนะนำ คือไม่ควรให้ลูกดู รู้น่ะรู้ แต่ไม่ให้ดูน่ะ มันเรื่องใหญ่มาก เพราะต้องทะเลาะกับลูก ซึ่งมันชนะไม่ได้ทุกครั้ง บางครั้งก็ต้องยอมให้ดู1-2ตอนแล้วนอน ถามว่าทำไมลูกอยากดู เพราะเพลงมันเพราะไงครับ เข้าหูลูกไปแล้ว พอดูก็ต้องคอยนั่งตอบคำถามซึ่งแต่ละคำถามล่อแหลมมากๆ เช่น พ่อจ๋าทำไมพริสสิล่าถึงโดนมีดเสียบ พ่อจ๋าทำไมคุณหลวงมีแฟนหลายคน พ่อจ๋าทำไมคุณศร๊ขาเป๋พิการตาบอด พ่อจ๋าทำไมคุณสะบันงาถึงได้เป็นคุณหญิงแทนคุณศรี บลาๆๆๆๆๆๆ .. คุณๆเชื่อมั๊ย ผมอยากถีบtvให้พังไปตรงนั้นเลย โอยลูกเอ๊ย พ่อไม่อยากให้ลูกดูเท่าไรนักหรอกลูก....แต่มองในแง่ดี ผมก็ได้โอกาสสอนลูกไปด้วยในตัวเลยว่า พฤติกรรมแบบนั้นไม่ดีนะ9ล9 ก็ยังดีที่พลิกให้เป็นโอกาสได้ ... เข้าใจว่าเด็กไม่ควรดู ผมไม่ได้ว่าเรื่องนี้ที่ประเด็นนี้เป็นหลัก แต่แค่อยากจะบอกว่า "ตัวเพลงมันสวยเลอค่ามากกว่าตัวเนื้อละคร"ไปแล้วสำหรับผม(ย้ำ!!ว่าสำหรับผมนะครับ)
5.ใส่ร้ายป้ายสี-ทั้งเรื่องมีแต่อย่างเงี๊ยะ ให้ร้าย ฆ่ากัน หนังจีนที่มันหักหลังกันบ่อยๆ ป้ายสีกันประจำ ยังไม่ขนาดนี้เลยมั้ง เฮ้อ เนี่ยนะ ละครที่งดงามโด่งดังในอดีต .. ตรงไหนเนี่ย ..
6.ความรักของคนเป็นแม่อยู่ตรงฉากไหน***ข้อนี้ น้ำหนักมากที่สุด***คือ ผมดูมาจนจะจบแล้ว ยังไม่เห็นรักของแม่ที่ดูสูงส่งงามล้ำเลิศ ครองพิภพได้อะไรเลย ซักนิด จริง ๆ ใครเห็นแล้วก็ช่วยเล่าให้ผมฟังหน่อยเถอะ ว่ามันคือฉากไหนอย่างไร เท่าที่ดูก็เห็นแต่สะบันงาคอยอบรมลูกๆ ซึ่งมันก็.."ธรรมดา"มากๆ ไม่ได้ซึ้งดีเด่นอะไร เสียสละอะไร ก็ไม่ยักเห็น(บางคนจะบอกว่าก็คุณศรีไง เสียสละให้สะบันงา ... โธ่ คุณญก็แค่อายคน ไม่กล้าออกมายอมรับว่าตนเป็นใคร การให้สะบันงาขึ้นเป็นแทน ก็เป็นกลไกการปกป้องจิตใจตัวเองแบบนึงเท่านั้น มะนาวหวานไงคือไม่ใช่ชั้นอายคนที่มีแผลที่เป็นคนพิการนะ แต่จริงๆแล้วฉันเสียสละให้สะบันงา เห็นมั๊ย พอเจ้าคุณตาย คนใช้ในบ้านไม่มีใครรู้จักตัวเอง ก็สามารถออกมาใช้ชีวิตแบบเดิมได้ใหม่ เพราะไม่ต้องอายคนที่รู้จักตัวเองแล้ว)
ครับ นี่ก็คือความเห็นของผม ที่มีต่อเรื่องนี้ ซึ่งผมบอกเลยว่าผิดหวังไปจากที่ผมจินตนาการไปไกลลิบ
ทั้งหมดทั้งมวล มันเป็นเพราะผมตั้งความหวังไว้มากไปรึเปล่าครับ ?
หรือจริงๆแล้ว ผมยัง"เข้าไม่ถึง"สาสน์ที่ผู้ประพันธ์ตั้งใจจะสื่อออกมารึเปล่าครับ?