สัญญา หมายถึง กิริยาที่จำสิ่งที่จิตรับรู้ได้ว่าเป็นอะไร

ซึ่งสรุปแล้วสัญญาก็มี ๖ กลุ่ม คือ
๑.จำรูปที่เห็นได้
๒.จำเสียงที่ได้ยินได้
๓.จำกลิ่นที่ได้กลิ่นได้
๔. จำรสที่ลิ้มรสได้
๕.จำสัมผัสทางกายที่สัมผัสได้
๖.จำอารมร์ที่เกิดขึ้นกับใจได้

สัญญาที่สำคัญก็คือ จำได้ว่าร่างกายและจิตใจนี้คือตัวเรา-ของเรา และยังจำสิ่งที่เกี่ยวข้อง เช่น พ่อ แม่ พี่ น้อง สิ่งของ เป็นต้น ว่าเป็นของเรา ซึ่งสัญญานี้ก็มาจากการที่จิตได้เอาข้อมูลมาจากสมองมาเปรียบเทียบกับสิ่งที่จิตกำลังรับรู้ทางระบบประสาททั้ง ๖ อยู่ ถ้าเปรียบเทียบแล้วตรงกันก็จะจำได้ แต่ถ้าไม่ตรงกันก็จะไม่รู้จักหรือจำไม่ได้

สัญญานี้ไม่ได้เป็นตัวตนของเรา เพราะมันเพิ่งเกิดขึ้นมาเมื่อเกิดมีระบบประสาททั้ง ๖ เมื่อร่างกายเกิดขึ้นมา

คือเมื่อเริ่มเกิดขึ้นมาเด็กทุกคนจะยังไม่มีความทรงจำใดๆ แต่เมื่อมีการรับรู้ตามระบบประสาทตา หู จมูก ลิ้น และกายมากๆเข้า จิตก็จะจำสิ่งที่เคยรับรู้ทั้งหลายได้

จิตจะเอาข้อมูลจากสมองนี้มาจำและมีการคิดนึกปรุงแต่งต่อไป แต่ถ้าสมองเสียหายจิตก็จะจำอะไรไม่ได้ และคิดนึกปรุงแต่งไม่ได้

สรุปได้ว่า สัญญานี้ไม่ได้เป็นตัวตนของเรา เพราะมันเป็นแค่เพียงระหัสข้อมูลที่สมองเก็บไว้เท่านั้น ถ้าสมองเสีย ข้อมูลนี้ก็จะหายไป ไม่มีทางที่ข้อมูลจากสมองที่ตายแล้วจะไปเกิดเป็นข้อมูลในสมองใหม่ได้ ซึ่งนี่คือความจริง เพราะเราไม่เคยจำได้เลยว่าเคยมีเรามาก่อนที่เราจะเกิด ส่วนที่เชื่อกันว่าเคยมีเรามาก่อนเมื่อชาติที่แล้ว แต่ว่าเราลืมหมดแล้วนั้นก็เป็นแค่เพียงความเชื่อเท่านั้น