มีรุ่นพี่ที่เรารู้จักอยู่คนหนึ่งเขาอยากเรียนครุศาสตร์-จุฬาฯมากกก...แต่พลาด!ได้ศึกษาศาสตร์-ม.บูรพา พี่เขาไม่เอาเลยตัดสินใจดรอปไว้1ปีเลยอยู่บ้านช่วยพ่อแม่ทำงานส่วนเวลาว่างก็อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบใหม่อีกรอบ พอผ่านไปอีกปีตอนนี้พี่เขาก็เข้าจุฬาฯได้สำเร็จแล้ว!
ตอนนี้เราอยู่ม.6แล้ว อยากเรียนบริหารธุรกิจระหว่างประเทศ (หลักสูตรนานาชาติ) - จุฬาฯมากกก... แต่ก็พลาดเหมือนกัน!ได้ บริหารธุรกิจระหว่างประเทศ (หลักสูตรนานาชาติ) - มรภ.สวนสุนันทา เพราะเราสมัครสอบ CU-TEP กับ CU-AAT ไม่ทัน รู้สึกเสียดายมากกก... เราก็เลยตัดสินใจจะรอดรอปไว้1ปีเลยเหมือนกัน แล้วปีหน้าค่อยสอบใหม่ ส่วนปีนี้เวลาว่างก็อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบรอไปเพราะคิดว่าถ้าไปเรียนที่ม.อื่นเพื่อรอซิ่วอยู่ดีก็เสียเงินและเสียเวลาไปเปล่าๆ ก็เลยตัดสินใจอยู่บ้านดีกว่า
สรุปแล้ว การที่เราดรอปยอมเสียเวลาไป1ปี เพื่อได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยที่ตัวเองใฝ่ฝันไว้นั้น เป็นเรื่องที่คิดถูกหรือคิดผิด?