ก่อนที่จะอ่านเรื่องเล่าต่อไปนี้ อยากให้ทุกท่านลืมเรื่องราวของประวัติศาสตร์ ชนชั้น สีผิว เพราะจะเหลือเพียงความเป็นมนุษย์เท่านั้น
1.
ย้อนไปเมื่อเกือบเดือนก่อนหนัา ไม่นานนักก่อนถึงวันปีใหม่ วันที่เดินสอดส่ายสายตาไปยังแผงหนังสือและพบหนังสือเล่มที่ชื่อว่า 12 Years a Slave (ฤาสิ้นสุดมนุษยภาพ) รูปของหน้าปกไม่ต่างจากโปสเตอร์หนังนัก ไม่ต้องรอช้า นี่คือหนังสือที่เตรียมพร้อมไว้อ่านในช่วงหยุดยาวปีใหม่ จากวันนั้นถึงวันนี้ หน้าหนังสือถูกเปิดอ่านไปเพียงไม่กี่บท เพราะเหตุผลที่ว่าอยากจะซึมซับกับภาพและเนื้อเรื่องที่กระชับเพื่อเตรียมพร้อมกายและใจก่อนที่จะอ่านเรื่องเต็มๆทั้งหมด
2.
เรื่องราวที่รับรู้มาจากหนังสือไม่กี่บท ดำเนินผ่านเรื่องราวไม่เกินห้านาทีในหนัง เป็นบทโหมโรงความเจ็บปวดที่ไม่มีทางตั้งตัว ตลอดเรื่องราวทั้งหมดเราจะได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า จะถ่ายทอดเรื่องเล่าหลังจากดูจบได้อย่างไร เพราะไม่มีทางเลยที่จะเอาประสบการณ์ส่วนไหนในชีวิตไปเปรียบเทียบ ไม่มีคำบรรยายใดๆที่จะสื่อให้เห็นถึงความโหดร้ายของชะตากรรมได้ มันเป็นคำถามที่ต้องตอบตัวเองว่า ความเป็นมนุษย์หรือคนคือสิ่งใด และนั่นคือความเจ็บปวดและทรมานของการมีชีวิตอยู่อย่างแท้จริง
3.
ไม่มีสิ่งใดมีค่าเทียบเท่าและหอมหวานไปกว่าอิสระภาพของมนุษย์คนหนึ่ง สิ่งใดที่จะตัดสินความมีค่าของมนุษย์ และเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าลมหายใจที่เรามีอยู่ไม่ไดถูกใครบังคับ การมีชีวิตรอดเป็นเรื่องยากขึ้นมาทันทีหากไม่ได้ใช้ตามใจปราถนา การถูกริดรอนสิ่งเดียวที่เรามีอยู่นั้นทำให้ต้องสู้ ต้องแลกมาด้วยความลำบาก คุณค่าของลมหายใจต้องแลกด้วยสิ่งใดบ้าง มีเพียงแต่ผู้มีชีวิตอยู่เท่านั้นที่จะให้คำตอบได้
4.
บาปใดๆก็แล้วแต่ของคนขาวเหล่านั้นเป็นอดีตที่ไม่อาจย้อนกลับ เป็นบาปหลายประการที่โดนตัองสาปให้เหยียดหยามซึ่งความหมายทุกอย่างของมนุษย์คนหนึ่งพึงมี เป็นบาปใหญ่หลวงที่ไม่สามารถลบล้าง มีเพียงแต่พระเจ้าของคนดำเท่านั้นที่จะตอบได้ว่ากรรมอันใดที่ท่านประทานให้เกิดสิ่งเหล่านี้ เพราะเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาจะหาคำตอบของความชั่วร้ายนั้นได้ หากจะให้ลองเดาอย่างอาจหาญแล้วล่ะก็พระเจ้าที่กล่าวมาคงไม่มีสีผิวและไม่คงแบ่งแยกลูกๆของพระองค์ มีแต่จิตใจของมนุษย์กันเองเท่านั้นที่แบ่งแยกกันด้วยผิวสี
5.
ไม่มีใครอยากจินตนาการด้านที่ทุกข์และเจ็บปวด เพราะความจริงจะเป็นตัวพิสูจน์เองกับตัว ความเจ็บปวดของเรื่องนี้คงเป็นเพียงไม่กี่อย่างที่จะเตรียมรับมือได้ และเมื่อถึงเวลาที่พร้อมหนังสือเล่มนั้นคงจะได้เปิดอ่านจนจบ
ปอลอ ความผิดพลาดของพระเจ้าคือเรื่องเศร้าของมนุษย์
ติดตามการเล่าหนังได้ที่
www.fb.com/lightherewritenow
(กระทู้เล่าหนัง) 12 Years a Slave : บาปของคนขาวและพระเจ้าของคนดำ
ก่อนที่จะอ่านเรื่องเล่าต่อไปนี้ อยากให้ทุกท่านลืมเรื่องราวของประวัติศาสตร์ ชนชั้น สีผิว เพราะจะเหลือเพียงความเป็นมนุษย์เท่านั้น
1.
ย้อนไปเมื่อเกือบเดือนก่อนหนัา ไม่นานนักก่อนถึงวันปีใหม่ วันที่เดินสอดส่ายสายตาไปยังแผงหนังสือและพบหนังสือเล่มที่ชื่อว่า 12 Years a Slave (ฤาสิ้นสุดมนุษยภาพ) รูปของหน้าปกไม่ต่างจากโปสเตอร์หนังนัก ไม่ต้องรอช้า นี่คือหนังสือที่เตรียมพร้อมไว้อ่านในช่วงหยุดยาวปีใหม่ จากวันนั้นถึงวันนี้ หน้าหนังสือถูกเปิดอ่านไปเพียงไม่กี่บท เพราะเหตุผลที่ว่าอยากจะซึมซับกับภาพและเนื้อเรื่องที่กระชับเพื่อเตรียมพร้อมกายและใจก่อนที่จะอ่านเรื่องเต็มๆทั้งหมด
2.
เรื่องราวที่รับรู้มาจากหนังสือไม่กี่บท ดำเนินผ่านเรื่องราวไม่เกินห้านาทีในหนัง เป็นบทโหมโรงความเจ็บปวดที่ไม่มีทางตั้งตัว ตลอดเรื่องราวทั้งหมดเราจะได้แต่เฝ้าถามตัวเองว่า จะถ่ายทอดเรื่องเล่าหลังจากดูจบได้อย่างไร เพราะไม่มีทางเลยที่จะเอาประสบการณ์ส่วนไหนในชีวิตไปเปรียบเทียบ ไม่มีคำบรรยายใดๆที่จะสื่อให้เห็นถึงความโหดร้ายของชะตากรรมได้ มันเป็นคำถามที่ต้องตอบตัวเองว่า ความเป็นมนุษย์หรือคนคือสิ่งใด และนั่นคือความเจ็บปวดและทรมานของการมีชีวิตอยู่อย่างแท้จริง
3.
ไม่มีสิ่งใดมีค่าเทียบเท่าและหอมหวานไปกว่าอิสระภาพของมนุษย์คนหนึ่ง สิ่งใดที่จะตัดสินความมีค่าของมนุษย์ และเราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าลมหายใจที่เรามีอยู่ไม่ไดถูกใครบังคับ การมีชีวิตรอดเป็นเรื่องยากขึ้นมาทันทีหากไม่ได้ใช้ตามใจปราถนา การถูกริดรอนสิ่งเดียวที่เรามีอยู่นั้นทำให้ต้องสู้ ต้องแลกมาด้วยความลำบาก คุณค่าของลมหายใจต้องแลกด้วยสิ่งใดบ้าง มีเพียงแต่ผู้มีชีวิตอยู่เท่านั้นที่จะให้คำตอบได้
4.
บาปใดๆก็แล้วแต่ของคนขาวเหล่านั้นเป็นอดีตที่ไม่อาจย้อนกลับ เป็นบาปหลายประการที่โดนตัองสาปให้เหยียดหยามซึ่งความหมายทุกอย่างของมนุษย์คนหนึ่งพึงมี เป็นบาปใหญ่หลวงที่ไม่สามารถลบล้าง มีเพียงแต่พระเจ้าของคนดำเท่านั้นที่จะตอบได้ว่ากรรมอันใดที่ท่านประทานให้เกิดสิ่งเหล่านี้ เพราะเกินกว่ามนุษย์ธรรมดาจะหาคำตอบของความชั่วร้ายนั้นได้ หากจะให้ลองเดาอย่างอาจหาญแล้วล่ะก็พระเจ้าที่กล่าวมาคงไม่มีสีผิวและไม่คงแบ่งแยกลูกๆของพระองค์ มีแต่จิตใจของมนุษย์กันเองเท่านั้นที่แบ่งแยกกันด้วยผิวสี
5.
ไม่มีใครอยากจินตนาการด้านที่ทุกข์และเจ็บปวด เพราะความจริงจะเป็นตัวพิสูจน์เองกับตัว ความเจ็บปวดของเรื่องนี้คงเป็นเพียงไม่กี่อย่างที่จะเตรียมรับมือได้ และเมื่อถึงเวลาที่พร้อมหนังสือเล่มนั้นคงจะได้เปิดอ่านจนจบ
ปอลอ ความผิดพลาดของพระเจ้าคือเรื่องเศร้าของมนุษย์
ติดตามการเล่าหนังได้ที่ www.fb.com/lightherewritenow