เราก็เป็นคนหนึ่งนะ ที่ออกมาร่วมแสดงพลังเพื่อขับไล่รัฐบาลนางปูแดงออกไป
ซึ่งได้ทำให้เราได้พบกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์มากมายเลย มีมาจากหลายที่ทั่วไทย
แต่ส่วนใหญ่จะมาจากภาคใต้ และแต่ละคนเขาอึดอัดกับรัฐบาลกันทั้งนั้น

ในช่วงแรกๆที่รู้จักกัน เรานับถือน้ำใจชาวใต้นะคะ เราว่าอุดมการณ์เขาแรงจริงอะไรจริง
แต่พอนานๆไป ชักแหม่งๆแล้วสิ เหมือนเขาดูจะภูมิใจในบ้านเกิดตัวเองมากเกินไปนิด
เวลาสนทนากัน ก็จับกลุ่มคุยแต่กันเองเป็นภาษาใต้ (เสียงดังมากกกกก)
แถมเวลามีข้าวของอะไรแจกมา นางก็กั๊กไว้ให้คนบ้านเดียวกันก่อนประจำ

เราพยายามเข้าไปร่วมวงเขาคุยกันนะ แรกๆรู้สึกเหมือนโดนเมินเป็นอากาศธาตุ
(ตอนหลังเพิ่งรู้ด้วยว่า ที่ผ่านมาโดนแขวะลับหลังประจำ ว่าคนกรุงมันเห็นแก่ตัว แล้งน้ำใจ ฟังแล้วจี๊ด ใครกันแน่ที่เห็นแก่ตัว)
พอสนิทกันมากขึ้น เริ่มคุยได้หลายเรื่อง แทนที่จะสนุกคราวนี้เริ่มสนุกไม่ออกแล้ว
เพราะรู้สึกว่าพวกนางพยายามข่มเราตลอดเวลา ชอบอวดว่ามีญาติเรียนสูง ทำงานดีๆเยอะแยะ
แถมไม่ว่าจะสนทนาเรื่องอะไร พวกนางก็วกมาที่บ้านนางดีที่สุด ไม่มีที่อื่นดีได้เท่าอีกแล้ว

ที่ผ่านมา เราเคยปลื้มคนใต้มาก
แต่เจอยังงี้ บ่องตงว่าเพลียใจค่ะ