วันก่อนนึกถึงเพลง Just the way you are ของ Bruno Mars ขึ้นมา แล้วก็นึกสะท้อนใจถึงตัวเอง
รู้สึกว่าไอ้อาการแบบที่ว่า when I see you face, there's not a thing that I would change 'Cause you're amazing, just the way you are นี่มันช่างตรงข้ามกับแฟนเราเสียเหลือเกิน

คือเรากะแฟนไม่ได้เจอกันบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากัน (หรือเห็นหน้ากันทางอื่น) ก็จะได้ยินแต่ว่า ทำไมโทรมตลอดเวลา หน้าตาเหมือนคนอดนอน สิวขึ้น หัวยุ่ง ขาใหญ่ สารพัดจะติ คำที่ชมกันสุดๆแล้วคือ "ก็โอเค"

บางครั้งเราก็จะมีบ่นตัวเองบ้าง (ตามประสาผู้หญิงทั่วไป) แฟนเราก็จะเห็นด้วยทันที แล้วก็จะพูดทำนองว่า ทำไมผู้หญิงคนอื่นเค้าไม่เห็นจะเป็น ไม่เห็นจะโทรมแบบเรา หน้าเป๊ะ ผมเป๊ะ หาว่าเราไม่ยอมดูแลตัวเองงั้นงี้ ที่จริงเราก็พยายามพอสมควรแล้วนะ ใช้สกินแคร์นู่นนี่ แต่เราไม่ค่อยแต่งหน้าทำผมเท่าไหร่ (เราอยู่ต่างประเทศแบบไม่ในเมืองเท่าไหร่ การแต่งตัวแต่งหน้าเยอะๆเป็นเรื่องประหลาดมาก) อันที่จริงเค้าก็ชอบบอกว่าไม่ชอบให้เราแต่งหน้าเยอะๆ แต่เวลาถ่ายรูป เห็นก็ชมแต่รูปที่แต่งหน้าทั้งนั้น สรุปแล้วคือไม่ชอบหน้าเราตอนปกติสินะ นอกจากนี้ยังพูดจาสนับสนุนถ้าเราอยากจะทำศัลยกรรมด้วย อารมณ์ว่าถ้าทำแล้วจะสวยกว่านี้ก็เอาเลย แถมจะช่วยด้วยอีกแรง (ซะงั้น)

เราก็เข้าใจว่าเค้าก็คงอยากให้เราปรับปรุง ให้สวยกว่านี้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเราถึงกับปล่อยเนื้อปล่อยตัวนะ แต่แบบจะให้มาแต่งหน้า ไดร์ผม แต่งตัวเริ่ดๆทุกวันมันก็เหนื่อยนะ ทำอะไรก็ไม่ค่อยสะดวก
อันที่จริงเราก็ไม่ได้ถึงกับเสียเซล์ฟกับการทึ่เค้าบ่นอะนะ เราชอบที่ตัวเราเป็นอยู่แบบนี้ รู้สึกดีที่ได้ทำตัวเป็นตัวเองแต่บางทีมันก็น่าน้อยใจเหมือนกัน ว่าขนาดคนที่เค้าควรจะเห็นเราสวยที่สุดแล้ว ยังมองเราไม่มีความสวยงามตามธรรมชาติเลย …เศร้าเนอะ

บ่นแค่นี้แหละค่ะ ไม่อยากไปบ่นในที่ที่มีคนรู้จักในชีวิตจริง ขอบคุณมากที่รับฟัง (เข้ามาอ่าน) นะคะ
แฟนใครเป็นเหมือนแฟนเรา บ่นกลับมามั่งก็ได้ อิอิ