สวัสดีเพื่อนพี่ๆน้องๆชาวพันทิพย์ค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกเลยค่ะ ตัดสินใจเขียนเพราะไม่รู้ว่าสิ่งที่เจอนั้น มันคืออะไร????
ปล. คำเขียนบางคำอาจมีผิดพลาดบ้างนะค่ะ บางทีพิมเพราะความชินมือ อาจเป็นภาษาเขียนที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ค่ะ ขออภัยล่วงหน้าค่ะ

เริ่มเรื่องเลยนะค่ะ

เราคบกับแฟนมาตอนนี้ก็ประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ (เป็นเพื่อนกันมา 2 ปีค่ะก่อนคบกัน รวมตอนนี้ก็รู้จักกันมา 5ปีค่ะ) ช่วงแรกหวานจ๋อยยยสนิท ไม่เคยทะเลาะงอแงกันเลยสักครั้ง เพราะนิสัยของเรานั้น คล้ายยยยกันมากเหลือเกิน จนบางทีไม่ต้องพูดก็รู้ว่าเค้า-เรา จะทำอะไร (เน่ามะ5555+)  น้อยครั้งมากๆค่ะที่จะทะเลาะแล้วก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันใหญ่โต ยอมๆ หยวนๆกันไป ช่วงแรกเราไม่ได้อยู่ด้วยกันมากนัก ว่างๆคือก็จะไปมาหากันแล้วแต่ใครจะว่าง เจอกันทีเลยรู้สึกแฮ๊ปปี้มากๆค่ะ มีอะไรก็คือพูดจาดีถนอมน้ำใจและพยายามทำสิ่งดีๆให้กัน อันนี้เข้าใจค่ะมันเหมือนช่วงโปรโมชั่น  เวลาผ่านไป.....

เข้าปีที่ 2 >>> เราก็ยังโอเคอยู่นะ ยังคงเหมือนกับตอนเริ่มคบกันมาปีแรกๆ ก็พยายามทำนี่นั่นโน่นดีๆให้กันมาตลอด แต่พอมา กลางๆๆอะไรๆก็ค่อยๆดปลี่ยนไปค่ะ  เมื่อก่อนที่จะมาคบคนๆนี้ยอมรับค่ะ ว่าเป็นคนที่พูดตรง ใจร้อน และไม่ค่อยยอมใครเลย ถ้าคิดว่าเหตุผลของตัวเองถูกก็จะไม่ยอม(นิสัยไม่ดีเนอะ แต่เราแทบไม่เคยใช้นิสัยเหล่านี้กับเค้าเลย)  เรารักเค้ามากกกกกก เค้าไม่ว่างในช่วงหลังๆเพราะต้องทำโปรเจคงานเยอะแยะ เราก็เข้าใจและยอมเป็นฝ่ายที่ไปหาเค้าเองตลอด เพราะเราเองก็ว่างกว่าและสะดวกกว่าที่จะไปหา ไปหาก็ทำความสะอาดห้องให้ ทำกับข้าวให้กิน รวมทั้งนั่งทำงานช่วยเค้าทำงานจนเช้าหลายวัน คือไม่ได้นอนอ่าค่ะก็มีมึนๆบ้าง พอเค้าอธิบายงาน (ตัดกระดาษทำโมเดล) เราก็เหมือนเบลอๆไม่เข้าใจที่เค้าอธิบายให้ฟัง ด้วยเหตุนี้เราจึงโดนแฟนเราตำหนิ ตะคอกใส่!!! อย่างรุนแรงว่า "มันจะงงอะไรนักหนาวะ ก็แค่ตัดกระดาษ คนอย่างเธอนี่ไม่น่าเข้าใจอะไรยากเลยนะ!!! มานี่เราทำเอง!!"  ถึงกับสะอึก!! ความน้อยใจมันดันขึ้นมาทันที  เราเหนื่อยมาหาเขา ช่วยทำอะไรๆทุกอย่าง เค้าทำงานห้องเลอะเทอะไม่มีเวลาเก็บเราก็ช่วยเก็บกวาดให้ ทำข้าวให้กิน ช่วยทำงาน แต่กลับโดนตะคอกใส่และเมื่องานเสร็จก็ไม่มีแม้คำขอบคุณ  ความน้อยใจสะสมไปเรื่อยๆจนวันนึงก็พูดกับเค้าว่า ทำไมต้องตะคอกเราขนาดนั้น เราทำผิดถึงขนาดต้องว่าเราขนาดนั้นเลยหรอ???  แต่เค้ากับพูดว่า "ใคร ใคร??? ตะคอกเทอ??"   น้ำตาเอ่ออออเลย เค้าไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตะคอกแล้วทำเราเสียใจ พอเราอธิบายให้ฟัง เค้าก็ขอโทด ทั้งๆที่ไม่คิดว่าตัวเองผิด  

หลังจากนั้นมา... ก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆๆ..... เค้าเริ่มกลานเป็นคนใจร้อน ขี้หงุดหงิดตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เราโดนเหวี่ยงเป็นประจำ ทั้งๆที่บางทีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย  อย่าพูดถึงเรื่องทำผิดหึหึ  ทำผิด 10% แต่โดนอารมสวนกลับเต็ม 100%  เช่น สมมุติว่าเค้าชี้ให้เราเดินดูคนที่เดินสวนมา แล้วเรามองไม่ทัน หรือไม่ได้ทันสังเกตุ เค้าก็จะหงุดหงิดเหวี่ยงทันที "โว๊ะ!!! ไม่มีอะไรละ จบละๆๆชั่งมันเหอะ" สั้นๆแต่สะเทือนใจ เพราะหลังจากนั้นทั้งวันถ้าทำอะไรผิดนิดเดียวจะโดนโมโหเหวี่ยงใส่เรื่อยๆแบบไม่ยั้ง  จนบางครั้งเราทนไม่ได้ถึงกับถามว่า "เราทำอะไรผิดมากถึงขนาดกับว่า เทอต้องโมโหขนาดนี้เลยหรอ เราผิดขนาดนั้นเลยหรอ"  ก็เหมือนกับสะอึกไปพักนึง  ไม่นานก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม

หลังจากนั้นช่วงปิดเทอม เรากลับไปอยู่บ้าน เวลาที่เราจะได้เจอกันคือค่ำๆในโปรแกรมแชท เพราะต่างคนต่างมีงานที่บ้านต้องรับผิดชอบ ช่วงนั้นเรารู้สึกเลยว่าเค้าไม่ค่อยคุยกับเรา เข้าเฟสเอากล้องส่องหน้ากันคือเห็นหมดว่าใครทำอะไร พฤติกรรมแปลกๆที่สังเกตุเห็นคือเค้าพิมคุยกับคนอื่นหน้าตายิ้มแย้ม แต่กับเราทำหน้าตาเบื่อหน่าย เอาเป็นว่าหลังจากนั้นก็จับได้ว่าแอบมีกิ๊ก ไปดูหนังกินข้าวกันสนุกสนาน แต่บอกเราว่าไปบ้านแม่ที่ ตจว  แต่เค้าก็เลิกยุ่งกับคนนั้นและรู้สึกผิดมากๆที่ทำกับเรา หลังจากเหตุการณ์นั้นเค้าทำตัวดีขึ้นมาก ไม่เคยเหวี่ยง วีน หรือ เอาเรื่องอะไรๆมาลงกัยเราอีก แต่มันก็ไม่นาน......1 เดือนเท่านั้นก็กลับมาเป็ฯแบบเดิม เหวี่ยงๆ วีนๆ บางทีก็หงุดหงิดอารมเสียเรื่องอะไรมาก็ไม่รู้ไม่พูดไม่จา แต่มาทำตาขวางหงุดหงิดใส่ พอถามดีๆก็โดนด่ากลับอีก......เหตุการณ์เป็นอย่างนี้เรื่อยมา เหวี่ยงๆ วีนๆ จากที่เราเป็นตนใจร้อน ไม่ยอมใคร กลายเป็นเราใจเย็นยิ่งกว่าน้ำแข็ง จนเพื่อนๆทักว่า เมิงเปลี่ยนไปนะ กุไม่อยากจะเชื่อ

ปีที่ 3>>> เราเริ่มทำไม่ไหวจิงๆ บอกเค้าว่าจะขอห่าง เพราะคิดว่าเราคงอยู่ด้วยกันมากไปจนทำมห้เค้าไม่เห็นความสำคัญของเรา เพราะเค้ามักจะพูดจาดีๆและถนอมน้ำใจคนรอบๆข้างเสมอ แต่พอเป็นเราคือแทบจะไม่ถนอมน้ำใจเลยและไม่เคยคิดว่าเราจะรู้สึกยังไงที่โดนเค้ากระทำพฤติกรรมเหวี่ยงๆวีนๆใส่ เรามั่นใจว่าหลังจากการมีกิ๊กครั้งนั้นเค้าไม่มีใครเลยจิงๆเพราะอยู่ด้วยกันตลอดและไม่มีพฤติกรรมน่าสงสัย..... พอเราขอห่างเค้ากับดิ้นพร่านทรมานจะเป็นจะตาย บอกว่าขาดเราไม่ได้เสียใจมากที่เป็นแบบนี้ และเค้าจะปรับปรุงตัว....เราก็ให้โอกาส แต่ก็นะทำดีได้เพียงแค่ 2 อาทิตย์ก็เริ่มนิสัยเดิมๆทีละนิดๆ  เราเคยคุยกับเค้าตรงๆว่าทำไมเป็นแบบนี้เมื่อก่อนเค้าเป็นคนยิ้มแย้มอารมดี อารมขัน และคุยได้ด้วยทุกเรื่องและเค้าจะยิ้มให้เราเสมอไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรมาก็ตาม  เค้าตอบเราว่า "เทอเข้าใจไหมว่ามันเหมือนเป็นฉากหน้าเล็กๆ เวลาคนเค้าเริ่มจีบกันอะ ก็อยากให้คนที่เราจะจีบเห็นว่าเราดีที่จะมาเป็นแฟนอะ"  จบ....อึ้งไป ความจิงมันมีหลายๆเหตุการณ์มากๆเลยค่ะยิบย่อยมาก สามล้านปีแสงก็คงเล่าไม่หมด กับพฤติกรรมทำร้ายจิตใจเราอ่ะ  เราคบเค้าเพราะคิดว่าเทอเป็นอย่างที่ฉันเห็น แต่ทำไงได้ถึงตอนนี้มันรักไปแล้วนี่นา หันลำกลับยาก หลายครั้งที่คิดว่าทำใจ ตัดใจแล้วนะ แต่ภาพดีๆที่เค้าทำอะไรๆให้เรามันก็คอยมาย้ำเตือนว่า เค้าก็ทำสิ่งดีๆให้เรานะไม่ใช่ว่าจะเลวร้ายไปซะทุกอย่าง มันเลยทำให้เราตัดใจไม่ได้.......หลายๆครั้งมันเลยทำให้เรางง ว่าเค้ารักเราจิงไหม???หรือมันแค่ผูกพัน ถ้าเราหายไปเค้าจะเคว้ง เลยไม่ยอมให้เราไปไหนใช่ไหม? เพราะทุกๆครั้งเค้าจะเริ่มทำตัวดีขึ้นก็ต่อเมื่อรู้ว่าเรากำลังจะไป  เราเลยไม่เข้าใจว่าเค้ารักเรา??หรือผูกพัน หวงของ??? หรืออะไรกันแน่??? ตอนนี้ทะเลาะกันทุกวันค่ะเรื่องขี้ประติ๋วนิดๆหน่อยๆก็เอามาทะเลาะ บางทีเรายังไม่รุ้ด้วยซ้ำว่าหงุดหงิดอะไรนักหนา บางวันอยู่ดีๆก็อึมครึมๆหน้าบูดทั้งวันค่ะ.....เพื่อนๆเลยแนะนำว่าเมิงชนเลยยยย เหวี่ยงมาเหวี่ยงกลับ คือ...เคยลองแล้วมาทุกรูปแบบ เหวี่ยงกลับก็ทะเลาะกันแรงขึ้นกว่าเดิมเค้าก็ไม่เคยยอม ถ้าไม่พูดไม่ตอบโต้ก็ยิ่งได้ใจกว่าเดิม ประมานว่าฉันชนะเทอแล้วนะเทอต้องยอมฉัน  พูดดีๆถามตรงๆถึงปัญหาที่เกิดขึ้น คำตอบที่ได้คือ เค้าก็เป็นแบบนี้จะให้ทำยังไง ไม่ไหวก็เลิก คือ....ปากดีพูดว่าให้เราเลิก และไม่คิดที่ช่วยประคองความรักของเราให้มันดีขึ้นค่ะ พอจะไปจิงๆก็ไม่ยอมแล้วเราก็ดันใจอ่อนอีก - -*

นิสัยรวมๆ เค้าก็โอเคในระดับหนึ่ง เค้าเป็นคนห่วงใยเรานะ ถึงตอนนี้มันจะน้อยกว่าเดิม ยอมทำอะไรหลายๆอย่างให้ถึงเค้าจะลำบากก็เถอะ เค้าไม่ค่อยจะบอกรักเราเท่าไหร่เพราะเค้าเป็นคนขี้อาย นานๆจะบอกที เคยถามว่าทำไมเค้าบอกว่าพูดทุกๆวันก็เบื่อแย่สิ่  เค้าเป็นคนรักครอบครัวนะแล้วก็เอาจิงเอาจังไม่เหยอะแหยะพยายามทำสิ่งที่ตั้งใจไว้อย่างเต็มที่ มีข้อเสียคือ อารมร้อน ขี้หงุดหงิด เหวี่ยงวีน ชอบเอาเรื่องอื่นๆมาสุมและโยนทิ้งอารมมาที่เรา บางทีแอบเห็นแก่ตัว และหลายๆครั้งที่เค้าบอกว่าจะเปลี่ยน แต่ก็ไม่เคยเปลี่ยน พอถามเค้าก็บอกว่าเปลี่ยนไม่ได้หรอกมันเป็นสันดารไปแล้ว  เค้าก็เป็นแบบนี้แหละถ้าทนไม่ได้ก็ต้องเลิกกันไป (พูดหน้าตาเฉย) แต่พอจะไปจิงๆ กลับร้องร้องไห้ฟูมฟาย ประเภทปากดีทำร้ายจิตใจเรา แต่พอเอาเข้าจิงๆก็รับไม่ได้ที่เราจะไป  

เราควรทำยังไงดีค่ะ???แล้วเค้าคิดยังไงกันแน่ รัก ผูกพัน หวงของ???? ขอโทษนะค่ะที่ยาวไปหน่อย รบกวนเพื่อนๆด้วยค่ะ