เรื่องมันสดๆร้อนๆเมื่อกี้นี้เอง คือเรื่องมันเล็กมากแต่เขาก็ทำให้มันใหญ่

เขาเป็นคนขี้หึงมากๆแม้กระทั่งลูกดูดนมเรายังโมโห ถามเราว่าทำไมไม่ให้ดูดขวด
ในขวดก็ยังเหลืออยู่. เราเลยบอก ลูกร้องไม่ยอมกินเนี่ยะเห็นมั้ย แล้วเราก็ให้ดูดต่อ
เขาเงียบค่ะ ทำเหมือนงอนปกติไม่มีอะไร แล้วคราวนี้ เขาก็หยิบโทรศัพท์มาแชท
พอเราเห็นเราก็ทำท่าไม่พอใจใส่ แล้วจังหวะพอดีกับตอนเปลี่ยนผ้าอ้อมลูก เราก็เลยทิ้งผ้า
อ้อมแบบประชด แล้วเราก็งอนออกไปอยู่ข้างนอกกับลูก (เหตุผลที่งอนเพราะ ก่อนหน้านี้เราขอให้เขา
เปิดเฟสเขาให้ดูหน่อย แต่เขาบอกว่า เข้าไม่ได้ เน๊ตเข้าเฟสมิได้) พอเรากับเข้ามาเราก็เอาลูกนอนเสร็จแล้ว
ก็นอนหันหลังให้เขา เขาก็ลุกขึ้นนั่งแล้วพูดกับเราว่า จะเลิกไหม เราไม่ตอบ เขาก็ถามอีก เราเลยถามทำไม
เขาก็ถามอีกครั้ง เราเลยถามนวนเขาค่ะว่า โกหกกันทำไม เขาก็พูดว่า เรื่อง? เราก็บอกเขาเรื่องเฟสไง เขาก็
ตอบว่า ก็เสียตังเลยเล่นได้ อ้าวตอนแรกไม่ได้บอกนี่ เขาก็ว่า จำเป็นต้องบอกด้วยเรอะ
พอได้ยินประโยคนี้เราก็เงียบและนอนร้องไห้จนหลับ เขาก็ทิ้งโน๊ต ไว้ขอโทษที่ทำให้เหนื่อย
เธอดีที่สุดสำหรับเราน่ะ ไม่มีเราอยู่ดูแลตัวเองและลูกดีๆน่ะ เราก็บ่อน้ำตาแตกเลยคือตอนแรกคิด
เลิกกันด้วยเหตุผลแค่นี้ คิดอีกที เราดีแล้วทิ้งเพื่อ? บางทีมันอาจไม่ใช่เหตุผลที่แท้จริง มันอาจจะซ่อน
ความจริงบางอย่างไว้ เราก็เลยปล่อยเลยตามเลย คือ เสียใจที่เขาทำแบบนี้ เราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ

***อยากระบายให้หายเศร้า ไม่อยากร้องให้ลูกเห็น***

ใครแนะนำอะไรได้ก็ช่วยหน่อยน่ะค่ะ  อาจจะเล่า งง ไป. ก็ขอโทษด้วยค่ะ