เป็นข้อๆ ไม่เหมารวมละกัน
-รักสนุก ความบันเทิง  ก็จริงครับ เราเป็นชนชาติที่ชอบดูการละเล่น ร้องรำทำเพลงมาแต่โบราณ ทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่
-อะไรที่เป็นสาระหนักๆมักไม่ชอบ ก็จริงครับ เราชอบอะไรง่ายๆ ไม่ยุ่งยาก พอเริ่มยากก็เริ่มปวดหัว พอปวดหัวก็เริ่มไม่ชอบ
-ไม่ค่อยขยัน  อันนี้ไม่จริงครับ คนขี้เกียจไม่เป็นโล้เป็นพายมันก็มี แต่คนขยันทำงานตั้งแต่เช้าตกค่ำก็เยอะ และเหมือนจะเยอะกว่าด้วย
-หาคนเอาจริงเอาจังกับงานที่ทำ่ หรือขวนขวายตั้งใจเรียนรู้สิ่งใหม่ๆได้น้อย ก็พอมีนะครับ แต่คงเป็นคนส่วนน้อยจริงแหละ

รวมๆแล้ว เพราะส่วนมากคนไทยถูกสอนให้ใช้ชีวิตง่ายๆ รู้จีกปล่อยวาง และ พอเพียง ข้อดีคือ มีเวลาว่างต่อการบันเทิง คนไทยไม่เครียด กลายเป็นสยามเมืองยิ้ม ถ้อยทีถ้อยอาศัย  ไม่แก่งแย่งแข่งขันกันเกินไป ข้อเสียคือขาดความจริงจัง ดูเหลาะแหละเวลาต้องทำอะไรที่ต้องมุ่งมั่นตั้งใจทำจริงๆ  ไม่กระตือรือร้นดิ้นรนในชีวิตเท่าที่ควร หากเข้าสู่สนามแข่งขันที่ดุเดือดจะสู้ไม่ได้

จริงๆด้านไหนมันก็มีทั้งดีและเสียแหละครับ อย่างญี่ปุ่นเคร่งมาก เอนฯไม่ติดชีวิตคือจบสิ้นแล้ว คนไทย เอนไม่ติดไม่เป็นไรกลับมาทำนาเถอะลูก ฯลฯ แต่ประการสำคัญคือคนไทยส่วนมาก ส่วนใหญ่เลย หมดเวลาในชีวิตไปกับการดิ้นรนเลี้ยงปากเลี้ยงท้องมากกว่าจะมานั่งมุ่งมันตั้งใจทำอะไรซักอย่าง หรือ เรียนรู้อะไรแบบจริงๆจังๆ  เอาตรงๆเลย คนที่มุ่งมั่นตั้งใจเรียนรู้อะไรจริงๆจังๆ รักการค้นคว้า ต้องมีพื้นฐานครอบครัวที่มั่นคงสนับสนุนในระดับหนึ่งนะ ถึงจะทำได้ ถ้าครอบครัวง่อนแง่น พ่อแม่ทำงานรับจ้าง ชักหน้าไม่ถึงหลัก ลูกโตมาก็ต้องหากินก่อนล่ะ เลยเน้นไปทางอาชีพ หรืองานที่ทำแล้วได้เงินไว ได้เงินเยอะ หรือเรียนก็เพื่อ Upgrade รายได้  Upgrade วุฒิการศึกษา มากกว่าจะทำอะไรที่ได้เงินช้าแต่ว่ายั่งยืนหรือเป็นองค์ความรู้จริงๆ

นั้นแหละประเทศไทย