เป็นบทละครที่ยังคงความโบราณเหมือนสมัยเก่า ดูแล้วเหมือนกำลังฟังละครวิทยุ ที่ตัวละครจะพูดคนเดียว เพราะสมัยที่มีวิทยุที่ยังไม่เห็นภาพ จำเป็นที่ตัวละครต้องบรรยายให้ผู้ฟังได้ฟัง คิดอะไรต้องพูดออกมา เป็นครั้งแรกที่เห็นบทโทรทัศน์ต้องสื่อสารให้ผู้ชมด้วยวิธีนี้ ในขณะบทปัจจุบันจะเน้นให้ผู้ชมคิดเองหรือเดาเป็นส่วนใหญ่
โปรดักชั่น และการจัดแสงยังคงเดิมๆ เหมือนวิธีทำละครสมัยนั้น ทำให้เห็นบรรยากาศทำละครแบบเมื่อทีวีสีจอแก้วมีใหม่ๆ นานๆจะเห็นละครที่ย้อนยุคทำให้นึกถึงบรรยากาศดูละครตอนเด็กๆ