ย้อนกลับไปยังวันนั้น11/1/56 ยามดึกสงัด ของจังหวัดชายแดนใต้ ภายหลังกลับมาจากเดินทางไปราชการ กำลังจะเข้าบ้าน มองเห็นก้อนขาวๆขนฟู  หลังใบหูขนแหว่งเพราะติดเชื้อรา นอน อยู่บนกำแพง กลืนกับสีกำแพง กำลังจะขอกับผู้ยิ่งหย่ายของบ้าน เจอดักว่า "ไม่ให้เลี้ยงนะ" เพราะผู้ยิ่งหย่ายที่สุดในบ้านไม่ชอบสัตว์ตัวเล็กมีขน  เป็นอันปิดฉากในเบื้องต้น

ด้วยความสงสารแต่ไม่อาจขัดได้ จึงได้แค่เพียง เทนมไว้ใต้ต้นกล้วย พร้อมข้าว  

กลางคืนก็อดห่วงไม่ได้เพราะมันชอบออกมาเดินริมถนน ตัดสินใจขัดคำสั่งเอามาอยุ่ที่จอดรถหน้าบ้าน จึงเจอคำเตือน "อย่าให้เข้าบ้านนะ"

จัดแจงหาที่อยู่ ตัดกล่อง ทำเป็นบ้าน ปูผ้าเรียบร้อย อาหาร 3 มื้อ เช้าอีกวัน ด้วยความไม่คุ้น จึงหนีออกไปอยู่ในป่าข้างบ้านอีกครั้ง

ช่วงจังหวะผู้ยิ่งหย่าย ไม่อยู่หลายวันจึงพาเข้าบ้านไปเลี้ยงตรงระเบียงห้อง หลังจากพาไปฉีดยา รักษา เพื่อจำกัดบริเวณ