ท้าวความถึงสมัยเรียน เราเป็นคนที่เรียนเก่ง รูปร่างหน้าตาดี ทำกิจกรรมเยอะได้รางวัลตลอด มีคนชื่นชมเยอะ คนเกลียด อิจฉาก็เยอะ แต่เราไม่เคยตอบโต้ ไม่เคยด่ากลับ ทำดีด้วย คิดปลงและให้อภัยตลอดและหวังว่าสักวันหนึ่งเขาจะหันมาเป็นเพื่อนกับเรา
แต่จนบัดนี้เราเรียนจบและกำลังจะได้ไปทำงานต่างประเทศ แต่คนคนนี้และเพื่อนๆเขาก็ต่างทำให้เราทุกข์ใจจากการนินทา เสียดสี (ซึ่งเราพยายามทำใจให้ได้มาโดยตลอด) เหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราเลย เหมือนจะทำให้เราไม่ได้ไปทำงานต่างประเทศอย่างที่เราพยายามเอาไว้
เราก็ได้แต่สวดมนต์และแผ่เมตตาให้เขา อาจจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่เราขาดกำลังใจและ ไม่อยากไปแล้วในตอนนี้
ฉันไปทำอะไรเธอถึงได้คอยจองเวรอยู่เรื่อยไป
แต่จนบัดนี้เราเรียนจบและกำลังจะได้ไปทำงานต่างประเทศ แต่คนคนนี้และเพื่อนๆเขาก็ต่างทำให้เราทุกข์ใจจากการนินทา เสียดสี (ซึ่งเราพยายามทำใจให้ได้มาโดยตลอด) เหมือนเป็นเจ้ากรรมนายเวรเราเลย เหมือนจะทำให้เราไม่ได้ไปทำงานต่างประเทศอย่างที่เราพยายามเอาไว้
เราก็ได้แต่สวดมนต์และแผ่เมตตาให้เขา อาจจะช่วยได้หรือไม่ได้ แต่เราขาดกำลังใจและ ไม่อยากไปแล้วในตอนนี้