ซินจ่าวฮ่อ...........กลับมาคุยกันใหม่นะครับ......ไปเวียตนามกัน.....เมื่อวานผมพาน้องๆไปเที่ยวพระราชวังของหลวงพี่เบาได๋มาแล้ว...วันนี้เจ้าเหงียนคนขับรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง.......พาเราไปลงเรือมังกร.....เขาบอกว่าใครไปเมืองเว้แล้วไม่ได้ล่องเรือมังกร ก็เท่ากับไม่ได้ไปเวียตนาม(ผมก็เห็นมันอ้างอย่างนี้ทุกรายการแหละ..แต่ไม่ว่ากัน-ผมมันคนชอบสนุกอยู่แล้ว)
หลังจากโฮจิมินต์ ขับไล่ฝรั่งเศสออกไปจากประเทศเวียตนามแล้ว....จักรพรรดิ์เบาได๋ ก็เคว้างคว้างอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจเสนอตัวเองออกไปเป็นทูตอยู่ที่ฮ่องกง....นัยว่าเพื่อไม่ให้โฮจิมินต์เกิดอาการหนักใจที่พระองค์ยังอยู่ในประเทศ...ซึ่งอาการแบบนี้คงจะคล้ายๆกับคำพังเพยโบราณที่กล่าวเอาไว้ว่า เสือ 2 ตัวจะอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใดก็ฉันเพล....
งานนี้.....อีกไม่นานนัก เวียตนามก็กลายพันธ์เป็นคอมมูนิสต์....โดยมีน้าโฮจิมินต์คนเดิม ที่เพ่ิงจะปลดแอกประเทศมาจากฝรั่งเศสได้ยังไม่ทันข้ามปี.....แล้วต้องแปลงตัวเข้าป่าไปกู้ชาติในวาระที่2.....ตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ชั้นม.8..ยังจำเหตุการได้ดี........ซึ่งผมจะเล่าให้น้องๆฟังในวันพรุ่งนี้......
ไอ้หัวหน้าทัวร์อนาถา ไปเจรจาเช่าเรือมังกรให้เราได้ในราคา 500 บาทไทย.......โดยเรือจะใช้เวลาวิ่งประมาณ 30 นาทีก็จะไปขึ้นฝั่งอีกฝากของแม่น้า....ปลายทางคือวัดเทียนมุ.....เรือพาเราออกจากท่า.....มีระยะทางประมาณ 1-2 กม.เห็นจะได้....นี่คือการล่องแม่น้ำหอมของคนญวนเขาละครับ...
พอเรือเริ่มเบนหัวออกจากจุดสตาร์ทไม่ทันพ้นตลิ่ง.....คนในเรือซึ่งเป็นผู้หญิง 3 – 4 คนก็เริ่มเอาเสื่อออกมาปู.....ทีแรกผมนึกว่าเขาจะเอาอาหารมาเสริฟหรือเอาน้ำชามาแจกอย่างใดอย่างหนึ่ง.....ผมคิดผิดแฮะ....
มันกลายเป็นคนเรือเอาเสื้อ-ผ้า-ชุดอ๋าวใหญ่ออกมาวางขายเฉยเลย....โอ้....จอร์จ......ญวนนี่แจ๋วจริงๆครับ....เขาทำทุกอย่างให้ได้เงินแบบไม่กลัวเหนื่อยเอาจริงๆ....
.ลองนึกดูเถอะว่า หากเขาไม่โปรโมตการล่องเรือในแม่น้ำหอม....ซึ่งมันจะหอมไปได้ยังไงผมก็นึกไม่ออก
(ในโบรชัวร์เขาอธิบายว่า แม่น้ำหอมนี้....ไหลผ่านป่าไม้เนื้อหอมมายาวหลายกิโลแม้ว...กลิ่นของไม้หอมเลยละลายลงมากับสายน้ำด้วย....ว่าหยั่งงั้น).........โอ้โฮ......งั้นคำโบราณของไทยเราที่บอกว่า ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำนั่น....คงเป็นเรื่องเชยเกินไปสำหรับคนญวนแล้วมั้งเนี่ย.........555
พอมีการล่องเรือ....ก็มีอุตสาหกรรมนำเที่ยวทางเรือตามมาอย่างหนึ่ง.....แล้วก็ขายของบนเรืออีกอย่างหนึ่ง.คือเขาจะมีชุดอ๋าวหญ่ายและเสื้อยืดคอกลมที่มีตราของลุงโฮจิมินต์เป็นโลโก้ใหญ่ฯลฯ....ได้ทั้งค่าเช่าแล้วก็กำไรจากการขายของ....2 เด้งแล้วนะครับ..
พอขึ้นจากเรือ.....หากเราไม่พอใจในสินค้าที่มีอยู่....แต่ได้ต่อรองราคาเอาไว้แล้ว....คนในเรือก็จะขึ้นไปเอาสินค้าที่เราต้องการ มาสนองให้จนได้อีกนั่นแหละ.....โอ้....พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง....โคตรมนุษย์เอาจริงๆ
อยากให้กระทู้มีสาระ(ไปเที่ยวเมืองเว้กันต่อ)
ซินจ่าวฮ่อ...........กลับมาคุยกันใหม่นะครับ......ไปเวียตนามกัน.....เมื่อวานผมพาน้องๆไปเที่ยวพระราชวังของหลวงพี่เบาได๋มาแล้ว...วันนี้เจ้าเหงียนคนขับรถมอเตอร์ไซค์รับจ้าง.......พาเราไปลงเรือมังกร.....เขาบอกว่าใครไปเมืองเว้แล้วไม่ได้ล่องเรือมังกร ก็เท่ากับไม่ได้ไปเวียตนาม(ผมก็เห็นมันอ้างอย่างนี้ทุกรายการแหละ..แต่ไม่ว่ากัน-ผมมันคนชอบสนุกอยู่แล้ว)
หลังจากโฮจิมินต์ ขับไล่ฝรั่งเศสออกไปจากประเทศเวียตนามแล้ว....จักรพรรดิ์เบาได๋ ก็เคว้างคว้างอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะตัดสินใจเสนอตัวเองออกไปเป็นทูตอยู่ที่ฮ่องกง....นัยว่าเพื่อไม่ให้โฮจิมินต์เกิดอาการหนักใจที่พระองค์ยังอยู่ในประเทศ...ซึ่งอาการแบบนี้คงจะคล้ายๆกับคำพังเพยโบราณที่กล่าวเอาไว้ว่า เสือ 2 ตัวจะอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใดก็ฉันเพล....
งานนี้.....อีกไม่นานนัก เวียตนามก็กลายพันธ์เป็นคอมมูนิสต์....โดยมีน้าโฮจิมินต์คนเดิม ที่เพ่ิงจะปลดแอกประเทศมาจากฝรั่งเศสได้ยังไม่ทันข้ามปี.....แล้วต้องแปลงตัวเข้าป่าไปกู้ชาติในวาระที่2.....ตอนนั้นผมกำลังเรียนอยู่ชั้นม.8..ยังจำเหตุการได้ดี........ซึ่งผมจะเล่าให้น้องๆฟังในวันพรุ่งนี้......
ไอ้หัวหน้าทัวร์อนาถา ไปเจรจาเช่าเรือมังกรให้เราได้ในราคา 500 บาทไทย.......โดยเรือจะใช้เวลาวิ่งประมาณ 30 นาทีก็จะไปขึ้นฝั่งอีกฝากของแม่น้า....ปลายทางคือวัดเทียนมุ.....เรือพาเราออกจากท่า.....มีระยะทางประมาณ 1-2 กม.เห็นจะได้....นี่คือการล่องแม่น้ำหอมของคนญวนเขาละครับ...
พอเรือเริ่มเบนหัวออกจากจุดสตาร์ทไม่ทันพ้นตลิ่ง.....คนในเรือซึ่งเป็นผู้หญิง 3 – 4 คนก็เริ่มเอาเสื่อออกมาปู.....ทีแรกผมนึกว่าเขาจะเอาอาหารมาเสริฟหรือเอาน้ำชามาแจกอย่างใดอย่างหนึ่ง.....ผมคิดผิดแฮะ....
มันกลายเป็นคนเรือเอาเสื้อ-ผ้า-ชุดอ๋าวใหญ่ออกมาวางขายเฉยเลย....โอ้....จอร์จ......ญวนนี่แจ๋วจริงๆครับ....เขาทำทุกอย่างให้ได้เงินแบบไม่กลัวเหนื่อยเอาจริงๆ....
.ลองนึกดูเถอะว่า หากเขาไม่โปรโมตการล่องเรือในแม่น้ำหอม....ซึ่งมันจะหอมไปได้ยังไงผมก็นึกไม่ออก
(ในโบรชัวร์เขาอธิบายว่า แม่น้ำหอมนี้....ไหลผ่านป่าไม้เนื้อหอมมายาวหลายกิโลแม้ว...กลิ่นของไม้หอมเลยละลายลงมากับสายน้ำด้วย....ว่าหยั่งงั้น).........โอ้โฮ......งั้นคำโบราณของไทยเราที่บอกว่า ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำนั่น....คงเป็นเรื่องเชยเกินไปสำหรับคนญวนแล้วมั้งเนี่ย.........555
พอมีการล่องเรือ....ก็มีอุตสาหกรรมนำเที่ยวทางเรือตามมาอย่างหนึ่ง.....แล้วก็ขายของบนเรืออีกอย่างหนึ่ง.คือเขาจะมีชุดอ๋าวหญ่ายและเสื้อยืดคอกลมที่มีตราของลุงโฮจิมินต์เป็นโลโก้ใหญ่ฯลฯ....ได้ทั้งค่าเช่าแล้วก็กำไรจากการขายของ....2 เด้งแล้วนะครับ..
พอขึ้นจากเรือ.....หากเราไม่พอใจในสินค้าที่มีอยู่....แต่ได้ต่อรองราคาเอาไว้แล้ว....คนในเรือก็จะขึ้นไปเอาสินค้าที่เราต้องการ มาสนองให้จนได้อีกนั่นแหละ.....โอ้....พระเจ้าช่วยกล้วยปิ้ง....โคตรมนุษย์เอาจริงๆ