สวัสดีค่ะ สมาชิกชานเรือนทุกท่าน วันนี้จะขอเอาประสบการณ์ผ่าคลอด (แบบไม่ตั้งใจ เพราะตั้งใจคลอดธรรมชาติ)
ของตัวเองมาแชร์ให้ฟังกันค่ะ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ
(เราเรียบเรียงไม่ค่อยเก่ง อาจจะมีบางส่วนงง ๆ ไปบ้างนะคะ)
อันที่จริงแล้วคุณหมอนัดคลอดตอน 40 สัปดาห์ในวันที่ 8 ตุลาคม
แต่คลอดในวันที่ 29 กันยายนค่ะ
วันนั้นเรามีนัดตรวจครรภ์กับคุณหมอ เป็นการตรวจครรภ์ทุกสัปดาห์ก่อนคลอด
ก่อนออกจากบ้าน ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างทางที่สามีขับรถพาไปตรวจที่โรงพยาบาล (ระยะทางประมาณ 20 กิโล)
ก็ไม่มีสัญญาณใด ๆ ว่าจะคลอดค่ะ จนกระทั่งถึงที่โรงพยาบาล
คุณสามีส่งเราลงข้างหน้าก่อน เพราะเค้าจะต้องขับรถไปจอดอีกที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ไกล
พอลงจากรถปุ๊บ ก็มีน้ำไหลโจ้กออกมาจากช่องคลอด แบบไหลไม่หยุด
เราก็ด้วยความตกใจ รีบเดินเข้าห้องน้ำ (นึกว่าปัสสาวะราด) เช็คดูปรากฎว่ามันไม่ใช่ แล้วมันก็ไหลไม่หยุด
เราแข็งใจเดินไปขึ้นลิฟต์ เพื่อไปแผนกสูตินารีเวชที่ชั้น 3 (ด้วยความลนลาน จริง ๆ ขอรถเข็นจากข้างล่างไปเลยก็ได้)
พบพยาบาลบอกว่ามีน้ำอะไรไหลก็ไม่รู้ น่าจะน้ำเดิน พยาบาลจึงรีบไปแจ้งคุณหมอ
คุณหมอให้ขึ้นขาหยั่ง แล้วก็ตรวจปากมดลูกค่ะ ตอนนั้นเวลาประมาณเก้าโมง หมอบอกว่าเปิด 3 เซ็นต์แล้ว
(ตรวจปากมดลูกเป็นอะไรที่เจ็บมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
จากนั้นหมอให้เข็นเราไปห้องคลอดค่ะ ตอนนั้นยังไม่รู้สึกปวดท้องเท่าไหร่ ยังสามารถอัพสเตตัสในเฟซบุ๊คได้อยู
พอถึงห้องคลอด พยาบาลบอกว่าจะแทงน้ำเกลือกับเอาอุปกรณ์มาติดหน้าท้องเพื่อตรวจดูอัตราการเต้นหัวใจของตัวเล็กให้
เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ระหว่างนั้นก็โทรคุยกับคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย แถมไล่สามีกลับไปเอาของที่บ้านอีกต่างหาก
(ยังไม่รู้ตัวว่าจะโดนอะไรบ้าง)
ระหว่างนั้นพยาบาลก็มาโกนขนให้ แล้วก็เอาเอกสารมาให้เซ็นกรณีที่คลอดเองงไม่ได้ต้องผ่า
น้าของเราถามมว่าหมอให้ยาเร่งคลอดไหม ถ้าให้ยาเร่งคลอดจะปวดมาก ๆ เลย
ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ายามันอยู่ในน้ำเกลือ ก็เลยบอกไปว่าไม่ได้เร่งคลอด
ระยะเวลาผ่านไป เริ่มมีอาการปวดท้อง เหมือนปวดประจำเดือน แต่ความรุนแรงเริ่มมากขึ้น ถี่ขึ้น
พยาบาลเข้ามาตรวจปากมดลูกเป็นระยะ ๆ ค่ะ (เจ็บทุกครั้ง)
สามีก็ไปเอาของไม่กลับมาเสียที รถติด หาที่จอดไม่ได้จนเที่ยงกว่า
ปวดท้องสุด ๆ จนแทบจะไม่ไหว ระหว่างที่นอนปวด ๆ ก็มีพยาบาลเข้ามาดูกราฟหัวใจของตัวเล็กเป็นระยะ ๆ
ปรากฎว่าทุกครั้งที่มดลูกบีบตัว (ปวดท้อง) กราฟหัวใจของตัวเล็กดรอปลงทุกครั้ง
พยาบาลเลยปรึกษาคุณหมอ คุณหมอกลัวว่าจะเป็นอันตราย เลยให้ผ่าดีกว่า
(ตอนนั้นปากมดลูกเปิด 7 cm แล้ว)
พยาบาลก็มาเอาเข็มน้ำเกลือออก (ตอนเอาออก เราก็ร้องครวญคราง) แต่ยังได้ยินพยาบาลบอกว่า จะเอาไอ้ที่ทำให้ปวดออกไปแล้วค่ะ
(เพิ่งรู้ว่าโดนยาเร่งคลอดก็ตอนนั้นเอง)
ในตอนที่จะเข็นเราไปห้องผ่า คุณสามีมาถึงพอดี เราจับมือ ร้องไห้ เพราะมันปวดมากจริง ๆ
คุณพยาบาลก็ย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าเบ่งนะคะ
พอถึงห้องผ่า (ตอนนั้นเบลอไปหมดแล้ว) ก็ได้ยินเสียงพยาบาลถามนู่นนี่นั่นเป็นระยะ
เราก็ตอบ ๆ ไป (ในใจก็คิดว่า จะถามอะไรนักหนา ปวดท้องจะตายอยู่แล้ว)
พอเข้าห้องผ่า พยาบาลก็มาใส่สายฉี่ ตอนนั้นเบลอมาก ไม่รู้ว่าตัวเองนอนโป๊แค่ไหน วินาทีนั้นมันไม่สนใจอะไรแล้วค่ะ
แอร์ในห้องก็เย็นมาก สักพักหมอวิสัญญีก็มา จะบล็อคหลังให้
พยาบาลบอกให้เรางอตัว แล้วโก่งตัวมาก ๆ บอกให้โก่งอีก ๆ (ในใจเราก็คิด โก่งอะไรนักหนาฟระ ติดพุงเนี่ย ชั้นไม่ใช่แมวนะเฟร้ยจะให้มาโก่งตัวเนี่ย)
พอบล็อคหลังเสร็จเท่านั้นแหล่ะ ความเจ็บปวดมันหายไปเป็นปลิดทิ้ง เหลือแต่ความเบลอ
ตอนบล็อคก็ไม่เจ็บนะคะ ความปวดท้องมันมีมากกว่า วินาทีนั้นคิดแต่ว่าจะแทงอะไรก็แทง ๆ เข้ามาเหอะ ไม่ไหวแล้ว
หมอถามว่า รอดูลูกไหวไหม เราก็พยักหน้า (ตอนนั้นมีหน้ากากออกซิเจนครอบอยู่ มาครอบตอนไหนยังจำไม่ได้เลย)
พอหมอเริ่มกรีด ถามเราว่าเรารู้สึกไหม เราก็พยักหน้า (รู้สึกแต่ไม่ได้เจ็บนะคะ ตอนนั้นด้วยความเบลอเลยพยักหน้าไป)
หมอถามอีกว่า งั้นหลับดีไหม เราก็พยักหน้าอีก (ตอนนั้นเหนื่อยและเบลอจริงๆ)
ตื่นมาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เบลอ ๆ งง ๆ ไปหมด รู้แต่ว่าหน้าท้องหายไปและหนาวมาก ๆ
พยาบาลเดินเข้ามา เราถามก่อนเลยว่าผู้หญิงใช่ไหมคะ พยาบาลตอบว่าใช่ค่ะ
(ซาวด์มาเป็นผู้หญิงตลอด แต่มีแต่คนทักว่าท้องเหมือนผู้ชาย เลยเกิดอาการไม่มั่นใจ)
จากนั้นพยาบาลก็บอกรายละเอียดของลูกให้ฟัง
ซักพักก็เข็นเราไปห้องพัก เจอสามีรออยู่หน้าห้องคลอด ถามสามีว่าเห็นลูกหรือยัง
สามีตอบว่าเห็นแล้ว ตัวแดงมากเลย
ระหว่าทางจากห้องผ่าไปจนถึงห้องพัก เราปากสั่นกึก ๆ มาตลอดทาง
ถึงที่ห้องพักแล้วก็ยังไม่หายสั่น จนต้องขอผ้าห่ม สักพักใหญ่ ๆ ถึงหาย
ตอนเย็นถึงจะได้เจอหน้าลูกค่ะ พยาบาลเข็นลูกมาหา แล้วอุ้มลูกใส่มือเรา
ปลื้มใจที่สุดกว่าได้ยัยหนูคนนี้มา รักเค้าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเลยค่ะ
ลูกสาวคนนี้ช่างเลือกวันเกิด เกิดวันที่แม่มีนัดพบหมอพอดี แต่มาน้ำเดินตอนถึงโรงพยาบาลพอดี
ช่างเลือกเกิดถูกวันถูกเวลาจริง ๆ ค่ะ
คลอดคนเดียว ได้ประสบการณ์ครบ ทั้งปวดท้องคลอด เร่งคลอด น้ำเดิน บล็อคหลัง ยาสลบ
โดนผ่าตัด (ครั้งแรกในชีวิต) ครบจริง ๆ ค่ะ
ภาพตอนแรกเกิดค่ะ
ณ ปัจจุบันค่ะ สามเดือนกว่าแล้ว ^^
แชร์ประสบการณ์ผ่าคลอด (แบบไม่ตั้งใจ) ค่ะ
ของตัวเองมาแชร์ให้ฟังกันค่ะ เผื่อจะเป็นประโยชน์กับใครบ้างไม่มากก็น้อยนะคะ
(เราเรียบเรียงไม่ค่อยเก่ง อาจจะมีบางส่วนงง ๆ ไปบ้างนะคะ)
อันที่จริงแล้วคุณหมอนัดคลอดตอน 40 สัปดาห์ในวันที่ 8 ตุลาคม
แต่คลอดในวันที่ 29 กันยายนค่ะ
วันนั้นเรามีนัดตรวจครรภ์กับคุณหมอ เป็นการตรวจครรภ์ทุกสัปดาห์ก่อนคลอด
ก่อนออกจากบ้าน ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ระหว่างทางที่สามีขับรถพาไปตรวจที่โรงพยาบาล (ระยะทางประมาณ 20 กิโล)
ก็ไม่มีสัญญาณใด ๆ ว่าจะคลอดค่ะ จนกระทั่งถึงที่โรงพยาบาล
คุณสามีส่งเราลงข้างหน้าก่อน เพราะเค้าจะต้องขับรถไปจอดอีกที่หนึ่ง ซึ่งอยู่ไกล
พอลงจากรถปุ๊บ ก็มีน้ำไหลโจ้กออกมาจากช่องคลอด แบบไหลไม่หยุด
เราก็ด้วยความตกใจ รีบเดินเข้าห้องน้ำ (นึกว่าปัสสาวะราด) เช็คดูปรากฎว่ามันไม่ใช่ แล้วมันก็ไหลไม่หยุด
เราแข็งใจเดินไปขึ้นลิฟต์ เพื่อไปแผนกสูตินารีเวชที่ชั้น 3 (ด้วยความลนลาน จริง ๆ ขอรถเข็นจากข้างล่างไปเลยก็ได้)
พบพยาบาลบอกว่ามีน้ำอะไรไหลก็ไม่รู้ น่าจะน้ำเดิน พยาบาลจึงรีบไปแจ้งคุณหมอ
คุณหมอให้ขึ้นขาหยั่ง แล้วก็ตรวจปากมดลูกค่ะ ตอนนั้นเวลาประมาณเก้าโมง หมอบอกว่าเปิด 3 เซ็นต์แล้ว
(ตรวจปากมดลูกเป็นอะไรที่เจ็บมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)
จากนั้นหมอให้เข็นเราไปห้องคลอดค่ะ ตอนนั้นยังไม่รู้สึกปวดท้องเท่าไหร่ ยังสามารถอัพสเตตัสในเฟซบุ๊คได้อยู
พอถึงห้องคลอด พยาบาลบอกว่าจะแทงน้ำเกลือกับเอาอุปกรณ์มาติดหน้าท้องเพื่อตรวจดูอัตราการเต้นหัวใจของตัวเล็กให้
เราก็ไม่ได้ว่าอะไร ระหว่างนั้นก็โทรคุยกับคนนู้นคนนี้ไปเรื่อย แถมไล่สามีกลับไปเอาของที่บ้านอีกต่างหาก
(ยังไม่รู้ตัวว่าจะโดนอะไรบ้าง)
ระหว่างนั้นพยาบาลก็มาโกนขนให้ แล้วก็เอาเอกสารมาให้เซ็นกรณีที่คลอดเองงไม่ได้ต้องผ่า
น้าของเราถามมว่าหมอให้ยาเร่งคลอดไหม ถ้าให้ยาเร่งคลอดจะปวดมาก ๆ เลย
ไอ้เราก็ไม่รู้ว่ายามันอยู่ในน้ำเกลือ ก็เลยบอกไปว่าไม่ได้เร่งคลอด
ระยะเวลาผ่านไป เริ่มมีอาการปวดท้อง เหมือนปวดประจำเดือน แต่ความรุนแรงเริ่มมากขึ้น ถี่ขึ้น
พยาบาลเข้ามาตรวจปากมดลูกเป็นระยะ ๆ ค่ะ (เจ็บทุกครั้ง)
สามีก็ไปเอาของไม่กลับมาเสียที รถติด หาที่จอดไม่ได้จนเที่ยงกว่า
ปวดท้องสุด ๆ จนแทบจะไม่ไหว ระหว่างที่นอนปวด ๆ ก็มีพยาบาลเข้ามาดูกราฟหัวใจของตัวเล็กเป็นระยะ ๆ
ปรากฎว่าทุกครั้งที่มดลูกบีบตัว (ปวดท้อง) กราฟหัวใจของตัวเล็กดรอปลงทุกครั้ง
พยาบาลเลยปรึกษาคุณหมอ คุณหมอกลัวว่าจะเป็นอันตราย เลยให้ผ่าดีกว่า
(ตอนนั้นปากมดลูกเปิด 7 cm แล้ว)
พยาบาลก็มาเอาเข็มน้ำเกลือออก (ตอนเอาออก เราก็ร้องครวญคราง) แต่ยังได้ยินพยาบาลบอกว่า จะเอาไอ้ที่ทำให้ปวดออกไปแล้วค่ะ
(เพิ่งรู้ว่าโดนยาเร่งคลอดก็ตอนนั้นเอง)
ในตอนที่จะเข็นเราไปห้องผ่า คุณสามีมาถึงพอดี เราจับมือ ร้องไห้ เพราะมันปวดมากจริง ๆ
คุณพยาบาลก็ย้ำนักย้ำหนาว่าอย่าเบ่งนะคะ
พอถึงห้องผ่า (ตอนนั้นเบลอไปหมดแล้ว) ก็ได้ยินเสียงพยาบาลถามนู่นนี่นั่นเป็นระยะ
เราก็ตอบ ๆ ไป (ในใจก็คิดว่า จะถามอะไรนักหนา ปวดท้องจะตายอยู่แล้ว)
พอเข้าห้องผ่า พยาบาลก็มาใส่สายฉี่ ตอนนั้นเบลอมาก ไม่รู้ว่าตัวเองนอนโป๊แค่ไหน วินาทีนั้นมันไม่สนใจอะไรแล้วค่ะ
แอร์ในห้องก็เย็นมาก สักพักหมอวิสัญญีก็มา จะบล็อคหลังให้
พยาบาลบอกให้เรางอตัว แล้วโก่งตัวมาก ๆ บอกให้โก่งอีก ๆ (ในใจเราก็คิด โก่งอะไรนักหนาฟระ ติดพุงเนี่ย ชั้นไม่ใช่แมวนะเฟร้ยจะให้มาโก่งตัวเนี่ย)
พอบล็อคหลังเสร็จเท่านั้นแหล่ะ ความเจ็บปวดมันหายไปเป็นปลิดทิ้ง เหลือแต่ความเบลอ
ตอนบล็อคก็ไม่เจ็บนะคะ ความปวดท้องมันมีมากกว่า วินาทีนั้นคิดแต่ว่าจะแทงอะไรก็แทง ๆ เข้ามาเหอะ ไม่ไหวแล้ว
หมอถามว่า รอดูลูกไหวไหม เราก็พยักหน้า (ตอนนั้นมีหน้ากากออกซิเจนครอบอยู่ มาครอบตอนไหนยังจำไม่ได้เลย)
พอหมอเริ่มกรีด ถามเราว่าเรารู้สึกไหม เราก็พยักหน้า (รู้สึกแต่ไม่ได้เจ็บนะคะ ตอนนั้นด้วยความเบลอเลยพยักหน้าไป)
หมอถามอีกว่า งั้นหลับดีไหม เราก็พยักหน้าอีก (ตอนนั้นเหนื่อยและเบลอจริงๆ)
ตื่นมาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เบลอ ๆ งง ๆ ไปหมด รู้แต่ว่าหน้าท้องหายไปและหนาวมาก ๆ
พยาบาลเดินเข้ามา เราถามก่อนเลยว่าผู้หญิงใช่ไหมคะ พยาบาลตอบว่าใช่ค่ะ
(ซาวด์มาเป็นผู้หญิงตลอด แต่มีแต่คนทักว่าท้องเหมือนผู้ชาย เลยเกิดอาการไม่มั่นใจ)
จากนั้นพยาบาลก็บอกรายละเอียดของลูกให้ฟัง
ซักพักก็เข็นเราไปห้องพัก เจอสามีรออยู่หน้าห้องคลอด ถามสามีว่าเห็นลูกหรือยัง
สามีตอบว่าเห็นแล้ว ตัวแดงมากเลย
ระหว่าทางจากห้องผ่าไปจนถึงห้องพัก เราปากสั่นกึก ๆ มาตลอดทาง
ถึงที่ห้องพักแล้วก็ยังไม่หายสั่น จนต้องขอผ้าห่ม สักพักใหญ่ ๆ ถึงหาย
ตอนเย็นถึงจะได้เจอหน้าลูกค่ะ พยาบาลเข็นลูกมาหา แล้วอุ้มลูกใส่มือเรา
ปลื้มใจที่สุดกว่าได้ยัยหนูคนนี้มา รักเค้าตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นเลยค่ะ
ลูกสาวคนนี้ช่างเลือกวันเกิด เกิดวันที่แม่มีนัดพบหมอพอดี แต่มาน้ำเดินตอนถึงโรงพยาบาลพอดี
ช่างเลือกเกิดถูกวันถูกเวลาจริง ๆ ค่ะ
คลอดคนเดียว ได้ประสบการณ์ครบ ทั้งปวดท้องคลอด เร่งคลอด น้ำเดิน บล็อคหลัง ยาสลบ
โดนผ่าตัด (ครั้งแรกในชีวิต) ครบจริง ๆ ค่ะ
ภาพตอนแรกเกิดค่ะ
ณ ปัจจุบันค่ะ สามเดือนกว่าแล้ว ^^