แทบปรับอารมณ์ไม่ทัน คิดกับตัวเองในใจว่า บทพระเอกนี่ เค้าใช้มนุษย์คนเดียวกันเล่นจริงๆหรือ?
หมอพัค กับ อีคังโทไม่มีอะไรเหมือนกันซักอย่างเดียว (ยกเว้นหน้าตาที่คล้ายๆนิดหน่อย 555+)
บุคลิก ท่าทาง การพูดการจา เนื้อเสียง (อ่านไม่ผิด - แม้แต่เนื้อเสียงก็ไม่เหมือนกัน 555+ คาดว่า
จูวอนจะเปล่งออกมาจากคนละช่องเสียงกัน) เรียกได้ว่าถ้าไปทำศัลยกรรมนี่ แม้แต่แม่ตัวเองจะยัง
จำลูกไม่ได้นะเนี่ย

หมอพัคที่แสนดี ตาเหม่อลอยตลอดเวลา หลังค่อม พูดจาไม่เหมือนคนอื่น เนื่องมาจากอาการออทิซึม
ไม่สามารถแสดงอารมณ์ความรู้สึกได้อย่างเต็มที่ ขนาดโดนซ้อม ยังยิ้มตอบสนอง เวลาดีใจก็หาได้ยิ้มหน้าบาน
เหมือนคนอื่นไม่ เหมือนความรู้สึกโดนกักเก็บอยู่ตลอดเวลา เรื่องนี้ผมสงสารคุณหมอบ่อยมาก จูวอนถ่ายทอดออกมา
ให้ผมเชื่อได้จริงๆว่า คุณหมอมีจิตใจที่บริสุทธิ์จริงๆ ไม่คิดร้ายต่อใคร และหวังสิ่งดีๆให้คนอื่นอยู่ตลอด แสดงเป็น
หมอออทิสติกโดยไม่หลุดบุคลิกเลยแม้แต่คำพูดเดียว ทำได้ยังไง

แต่พอเปลี่ยนมาดูคุณหมอสวมหน้ากากคักชิทัล แล้วแทบช็อค ส่ายหัวเบาๆ พร้อมหยิกแก้มตัวเอง ว่านี่เรื่องจริงหรือ?
คุณหมอคนดีที่ใจบริสุทธิ์เหมือนเด็กน้อยกลับกลายมามีใบหน้าของ คน"ชั่วช้า" (ตอนแรกๆ หน้าอีคังโทเลวจริงๆ)
เป็นบุคลิกของตัวโกงชัดๆ ซ้อมได้แม้กระทั่งพี่ชายตัวเอง ตบหน้านางเอกอีก 555+ อะไรจะขนาดนั้น สายตาที่ส่งมา
คือรู้ว่าตัวละครตัวนี้ เลวมาก 555+ สุดยอดจริงๆ ฝีมือการแสดงนี่ต้องคารวะเลย

             ---  ผมดูเรื่องเศร้าๆมาก็เยอะนะ แต่รู้สึกจะเสียน้ำตาให้ Bridal Mask เยอะเป็นพิเศษ 555+ (ดูไม่น่าเชื่อ)
ชอบพี่ชายพระเอก เล่นดีมากกก ชอบฉากที่ทั้งคู่นอน และคังโทตัดพ้อให้พี่ชายฟัง ร้องไห้เป็นเผาเต่าเลย
(พอดีเป็นคนเซ็นซิทีฟเรื่องพี่น้องมาก)