ขอเกริ่นความเป็นนักรบนิดนึงนะคะ


เราเพิ่งคบกับแฟนมาได้เดือนกว่าค่ะ เค้าก็ให้เราเข้าไปพักในค่าย ที่เป็นบ้านพักของเค้า ตื่นเช้าทำอาหารเช้าให้เค้าทาน ก่อนเค้าไปทำงานก็เดินมาหอมแก้มก่อนไปทุกวัน
ได้เจอทีก็ตอนเย็นค่ะ หรือค่ำๆไปเลย เค้าไม่สามารถระบุเวลาได้ว่าเลิกงานกี่โมง บางครั้งเค้ากลับมาบ้านก็ต้องรีบออกไปต่อ
บอกว่าไปงานเลี้ยงกับนาย กลับดึก หรือบางครั้งตอนเย็นนัดกันจะไปดูหนังทานข้าว เค้าก็โทรมาบอกอีกว่าไปไม่ได้แล้ว มีธุระสำคัญต้องไปต่างจังหวัดกับนาย บางทีไปปีนัง สองสามวัน เราก็อดไม่ได้ที่จะไม่ถามว่าไปทำอะไรบ้าง เค้าก็บอกทำงาน เราก็ยังถามจุกจิกว่างานเกี่ยวกับอะไร
เค้าก็บอกงานความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ แล้วเค้าก็เอาใบกำหนดการมาให้ดู เราก็สบายใจ เค้าเดินทางบ่อยมาก 1 อาทิตย์ เดินทาง 1-2 ครั้ง ไม่ได้เจอกันทุกวัน ถ้าเค้าโทรมาก็ต้องรีบรับ เพราะถ้าไม่รับแล้วโทรกลับไป เค้าก็ไม่ว่างแล้ว แม้แต่คุยไลน์กัน ไลน์ไปเมื่อหนึ่งชม.ก่อน เค้าตอบกลับมาเวลา 12.00 นาที เราก็ตอบกลับไป 12.00 นาที เค้าก็ไม่ได้อ่านแล้ว ตอบกลับอีกทีก็ตอนเย็นเลย ทุกสิ่งทุกอย่างเล็กๆน้อย มันรวมกัน แต่เราก็อดทนมาตลอดนะคะ ไม่เคยโทรจิกโทรตาม อย่างมากก็แค่พูดน้อยใจให้เค้ารับรู้ก็เท่านั้น เค้าเป็นคนไม่หวานไม่โรแมนติก ไม่โหด ดูแปลกๆค่ะ เวลาห่างกัน ถ้าเค้ามีเวลาว่าง เค้าก็จะ แทงโก้มา แต่มันก็ยังทดแทนไม่ได้กับเวลาที่มันหายไปของเรา การได้เจอหน้ากัน มีเวลาอยู่กันนานๆ คือสิ่งที่เราต้องการที่สุดแล้วค่ะ ทุกวันนี้ยอมรับเลยค่ะว่ายังปรับตัวกับที่ผ่านมาไม่ได้ น้อยใจเค้าไม่มีเวลา นอนน้ำตาใหลก็มี อยากรู้ว่าแฟนทหารทุกคน เค้าเป็นแบบเราบ้างรึเปล่าคะ อยากให้มาแชร์ประสบการณ์ และควรวางตัวยังไง ถึงจะได้คบกันตลอดไป