เคยเป็นไหมที่ตามโรงเรียนจะมีสอนบทสวดมนต์ คำอารธนาต่างๆ คำถวายสังฆทาน ท่องเป็นนกแก้วนกขุนทอง แต่ไม่เคยได้ทำตาม หรือ นึกถึงคุณพระรัตนตรับจริงๆ ปัจจุบันนี้ อายุ 20 ปี โตมาอยู่บนโลกกว้างขึ้น ทำให้รู้ว่าโลกที่คิดไว้ในตอนเด็กๆ มันไม่ได้เหมือนที่เราวาดไว้เลย ปัญหาเยอะมาก จิตใจไม่สงบนิ่ง ว้าวุ่น เป็นทุกข์ จนได้มาทำบุญกล่าวคำอาราธนาศีล ถึงนึกขึ้นได้ว่า เอ๊ะ ทุกครั้งที่เรามาทำบุญเรากล่าวคำอาราธนาศีล 5 ทุกครั้งแล้วเคยทำได้จริงๆไหม กลับจากวัดก็ตบยุง โกหก อยู่ตามเคย เอาล่ะ ต่อไปนี้จะรักษาศีลอย่างจริงๆจังๆละ เชื่อไหม เรารู้สึกสบายใจขึ้นมาก รู้สึกเรามีสติกับการกระทำมากกว่าเมื่อก่อน เวลาเจออะไรปะทะเข้ามาก็รู้สึกใจเย็นลงขึ้นมากเลยค่ะ รู้สึกอยากศึกษาธรรมะมากขึ้น เมื่อก่อนลุงของเราก่อนจะบวชพระ เขาแนะนำเราให้เราฟังธรรมะบ้าง ตอนนั้นก็คิดแต่ไม่มีเวลา เรียนอย่างเดียว แต่ตอนนี้เริ่มสนใจธรรมะแล้วค่ะ คือเราจะไม่ค่อยชอบอ่าน แต่จะชอบฟังมากกว่า รู้สึกสบายใจ
    ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรดี แต่เรารู้สึกสบายใจมาก กับสิ่งเล็กๆที่ใกล้ตัวเรามาตั้งแต่เด็กๆ แต่เราดันมองข้าม ทุกวันนี้เราเริ่มสังเกตคนรอบๆข้างเรา เราแอบสงสัยนึดนึงว่า ที่ผ่านมาเราก็ทำผิดศีล มันบาปใช่ไหม ? ที่สงสัยเพราะ ทุกวันนี้ การที่เราทำผิดศีลมันดูเป็นปกติมาก เพราะใน 1 วันบางคนอย่างน้อยก็ต้องทำผิดศีลสักข้อใดข้อหนึ่ง และอาจจะหลายครั้งด้วย ซึ่งถือว่าเยอะอยู่เหมือนกัน