คือทุกวันนี้ไม่ค่อยมีใครคุยด้วยเลย เพื่อนแต่ละคนก็เปลี่ยนไปกันหมด ดูเหมือนเราแบบเป็นคนที่ไม่มีใครรักเลย เพื่อนก้ไม่สนใจอะไรเลย ไม่เคยชวนไปไหน ไม่ชอบคุยกับเรา รู้สึกแบบขาดที่พึ่งอะ เพื่อนดูเหมือนรังเกียจเรา ชอบพูดจาอะไรรุนแรงใส่เราโดยที่ไม่พูดใส่คนอื่นบ้าง ชอบดูถูกว่าเราอย่างนู้นอย่างนี้คือเรายังไม่รู้สาเหตูเลยว่าเขาเกลียดเราเรื่องอะไร เพราะเราเคยไปถามแล้วเขาก้บอกเราไม่ได้ เราก้พยายามปรับตัวแล้วอะคะ แต่ในความเข้าใจของเราการเป็นเพื่อนต้องยอมรับในสิ่งที่เพื่อนเป็นได้ใช่ไหมค่ะ เราก้พยายามยอมรับแต่ดูเหมือนเพื่อนไม่อยากให้เรายุ่งไรกะเขามากมาย จนตอนนี้ไม่อยากไปโรงเรียนเลย ไปแล้วเหมือนไม่มีใครต้องการให้เราไป เราเหมือนเป็นส่วนเกินจะทำอะไรก้โดนไล่ พอไปอยู่กะครูก้หาว่าเอาใจครูกระแนะกระแหนอยากได้คะแนน ตอนนี้หยุดมา2อาทิตย์แล้ว แต่คิดว่ามันเป็นทางที่ผิดเพราะเราจะเสียอนาคตได้เลยอยากจะขอให้ช่วยคิดหน่อยอะคะว่าเราควรทำยังไงดี เพราะว่า พ่อกับแม่ก็ทำแต่งานจนไม่ค่อยได้อยู่กับเราสักเท่าไหร่ มีความคิดเห็นอะไรก็ช่วยบอกหน่อยนะคะ เครียดดดมากกก