คิดถึงเด็กหอมากกกกก ไม่เป็นอันทำอะไร หนังสือสอบรอให้อ่านอยู่เต็มไปหมด 55555
ซีรีย์จบอารมณ์ไม่จบ คาดว่าหนักกว่าเดิมด้วย *เวรรกรรม*
ใครที่ยังไม่เคยดูเรื่องนี้หรือยังดูไม่จบแนะนำว่าอย่าอ่านกระทู้นี้นะคะ สปอยล์ที่เหลือทั้งเรื่อง !

เคยตั้งกระทู้เรื่อง Theme จากตอน 1 - 15 ไปแล้ว http://ppantip.com/topic/31371747
คราวนี้มาต่อ 16 - 21 ค่ะ / หลายคนคงเลือกที่จะจบเรื่องนี้ไว้แค่ตอน 19 5555 แต่ถ้ากลับมาดูได้ก็มาดูนะคะ
มันมีอะไรมากกว่านั้น ไหนๆเราก็ดูกันมาฟินซึ้งเศร้าเจ็บปวดใจ ลุ้นกันตายไปข้างขนาดนี้ก็เอาให้จบเลยค่ะ
ตอนจบมันเป็นแค่บทสรุปเนาะ เรื่องราวที่ผ่านมาต่างหากที่เป็นแก่นของมัน อย่าให้เรื่องสองตอนมาทำลายเนื้อเรื่องทั้งหมดเลยค่ะ

เอาจริงๆ 16 - 21 ไม่รู้จะเน้น Theme ยังไงดี มันเน้นเรื่องความรักเยอะจริงๆ เหมือนบทสรุปของแต่ละตัวละคร
Theme ไม่เห็นอะไรซับซ้อนมากมาย  เลยเขียนข้อคิดจาก narration อิอิ
มาโหวตกันนะคะว่าชอบข้อคิดหรือชอบตอนไหนเป็นพิเศษ เลือกได้มากกว่า 1 ข้อค่าาาา


ตอนที่ 16 ความรัก ความกลัว วัยหวาน วันวาน 1997


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"ในช่วงเวลานั้นผมอาจต้องการคนปลอบโยน อายุ20ปีใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ 20เป็นช่วงวัยที่เป็นผู้ใหญ่และโซลเป็นเมืองที่ไม่คุ้นเคย
วัยที่ไม่สดใสและเมืองที่ไม่เป็นมิตรนั้นค่อนข้างน่ากลัว การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว ผมกำลังยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวในสนามรบที่ไม่คุ้นเคย"

"เหตุผลที่ช่วงวัยว้าวุ่นของเรานั้นเจ็บปวด เพราะมีแต่สิ่งที่เราไม่รู้เต็มไปหมด
เหมือนเช่นเวลาเราทำข้อสอบ เมื่อมีช่องว่างมากมายที่เราไม่รู้ว่าเราควรตอบอะไรลงไป
เมื่อผมมองย้อนกลับไปในช่วงเวลาเหล่านั้น ไม่มีคำตอบใดที่ถูกต้องในช่องว่าง
แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ผมรู้สึกกลัวคนที่ถือกระดาษคำตอบใบนั้นและให้คะแนน
และยังรู้สึกกลัวอีกว่าจะเป็นยังไง ถ้าผมเขียนคำตอบไม่เหมือนคนอื่น
วัย 20 ของผมเหมือนการสอบที่ไม่มีเวลาหยุดหายใจเลยแม้แต่วินาทีเดียว"
ปี 1997 ผมต้องใส่คำตอบลงไปในช่องว่าง ที่ผมปล่อยให้ว่างเปล่ามานานแสนนาน

ในตอนนี้เราคิดว่าความหมายของบิงคือ 'คำตอบของชีวิต' เป็นข้อสอบที่ยากที่สุดคือชีวิต คนที่ตัดสินเราคืออนาคต
ตอนนี้เราไม่รู้ว่าเราควรทำยังไงกับมันมองยังไงก็เหมือนไม่มีคำตอบ
แต่เรากลับกลัวอนาคตทั้งที่เรายังไม่เคยเห็นมัน เรากลัวไปหมดถ้าเราเดินคนละทางกับคนอื่น
ชีวิตคือข้อสอบที่เราต้องหาคำตอบให้มันไปเรื่อยๆ
สำหรับบิงน่าจะเป็นความกลัวการเริ่มต้น ทั้งเริ่มต้นเรื่องเรียนและเริ่มต้นเรื่องหัวใจ

ตอนที่ 17 ความรัก ความกลัว วัยหวาน วันวาน 1997  (2)


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความรักในตอนนี้ก็บิงเลยค่ะ หวานเหลือเกิ้นนนนน
เป็นตอนที่บิงเรียกอปป้าว่าฮยองครั้งแรก
เราคิดว่าคงเป็นเพราะเข้าใจแล้วว่าความรู้สึกที่มีต่อพี่ขยะคือความนับถือชื่นชมไม่ใช่แบบที่บิงสับสน
"ตอนนี้ผมต้องใส่คำตอบลงในช่องว่างที่ผมปล่อยให้ว่างมาแสนนาน และในความรักของผมที่เกิดความสับสน
ปี1997 ช่วงวัย 23 ปี ผมอยากจะยืนยัน หัวใจที่เต้นรัวในณะนี้ และเธอคนนี้ที่ผมอดคิดถึงไม่ได้...
หรือว่าสิ่งที่ผมสงสัยเกี่ยวกับผญ.คนนี้ คนที่เพิ่งเข้ามาในชีวิตผมเป็นคนแรก หรือว่านี่คือสิ่งที่เรียกว่ารักที่คนอื่นๆกำลังพูดถึง"

ความกลัวในตอนนี้เป็นเรื่องของอปป้า & ซัมชอนโพ narration ของบิงดีมากๆตอนนี้

"ถ้าไม่มีอะไรจะเสียก็ไม่มีอะไรที่ต้องกลัว ยิ่งความรักลึกซึ้งมากขึ้นเพียงใด
ความปราถนาที่ไม่อยากสูญเสียก็มากขึ้นเพียงนั้น ความกลัวก็มากขึ้นด้วยเช่นกัน
ความรักจะงอกงามได้ก็ด้วยการกัดกินความกลัวให้สิ้นซาก ..
แต่วิธีการเอาชนะความกลัวในความรักได้ สุดท้ายแล้วก็คือความรักอีกเช่นเคย"

ตอนที่ 18  “Should I tell you again that I love you”


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เป็นตอนที่พิษเศรษฐกิจส่งผลกระทบต่อชีวิตเด็กหอ
- ครอบครัวแฮแทล้มละลายกิจการรถบัสเจ๊ง
- โค้ชเล่นหุ้นแต่เจ๊ง ครอบครัวนาจองเข้าขั้นวิกฤต
- ยุนจินเข้าทำงานที่บริษัททัวร์ แต่ไม่ได้รับเงินเดือน
- นาจองหางานกว่าจะได้ แต่พอได้งานกลับต้องไปประจำต่างประเทศทั้งที่กำลังจะแต่งงานกับอปป้า
ชิลบงกลายเป็นนักพิชเชอร์คนดัง เรื่องเหมือนเครียดแต่ยังไงความอบอุ่นของครอบครัว สายสัมพันธ์ของเพื่อนก็ยังคงอยู่
แฮแทพยายามจะออกไปพบผญ. โดยมียุนจินและนาจองคอยช่วย แต่สุดท้ายก็ล้มเหลวทุกครั้ง
"นายควรจัดการรักแรกของนายก่อนหาแฟนใหม่ หยุดล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่น"

เมื่อจองต้องไปอยู่ต่างประเทศส่วนอปป้าก็ยุ่งอยู่เกาหลี ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ ก็เหินห่างขึ้นเรื่อยๆอย่างที่จองบอก
"เราเป็นคู่รักที่สุดพิเศษ เราอยู่ด้วยกันเหมือนพี่น้องเป็นเวลา 20 ปี  
และเรามีความสิ้นหวังที่จะต้านทางต่อความรักที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน
1 เดือนก่อนวันแต่งงาน เราต่างก็ตั้งมั่นที่จะเริ่มความสัมพันธ์ระยะไกล เราเป็นคู่รักที่สุดพิเศษ"

"เราเคยเป็นคู่รักที่สุดพิเศษ แม้ว่าสิ่งที่โดดเด่นนั้นจะกลายเป็นเรื่องแสนธรรมดาต่อชีวิตและเวลาที่เผชิญหน้าอยู่
เช่นเดียวกับคนอื่นๆ เราใส่ใจกันน้อยลง ในที่สุดเราก็เคยชินกับการใส่ใจและความรู้สึกที่มีต่อกันน้อยลง
สุดท้ายเราได้กลายเป็นคู่รักที่ไม่พิเศษไปด้วยสาเหตุนี้
เราเหินห่างกันไปแบบนี้ทั้งที่ไม่ได้แยกทางกันเลย"

- แฮแทได้เจอกับเอจองผู้หญิงที่เป็นรักแรกอีกครั้ง
- ตามสัญญาที่ทุกคนจะมาอยู่หอด้วยกันในคืนก่อนปี 2000 ปรากฏว่ามีเพียงบงและนาจองมาเท่านั้น

ตอนที่ 19 คุณเชื่อในโชคชะตามั้ย?


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คำพูดแม่นาจอง - ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง ถ้าพวกเขาเกิดมาเพื่อกันและกันแล้วสักวันหนึ่งยังไงก็ต้องได้แต่งงานกัน
คำพูดของโค้ชกับอปป้า /สำหรับเราเป็นฉากที่เศร้าที่สุดของเรื่องนี้แล้ว TT
ฉากขอแต่งงานแบบซัมชอนโพสไตล์ มันทำให้เรานึกถึงตอนที่บงโยนลูกเบสบอลให้นาจองหลังจากแข่งชนะน่ะค่ะ
ผู้ชายที่ให้ความสำเร็จของเขาแก่ผู้หญิงคนไหน ก็เท่ากับว่าเขาให้ทั้งชีวิตของเค้ากับผญคนนั้นแล้ว
อาจจะไม่เกี่ยวเพราะสมุดเงินฝากของซชพ.คือสิ่งที่อยากจะให้เพื่อเป็นของหมั้นอยู่แล้ว แต่ยังไงเอาเป็นว่ามันน่ารักมาก 5555
และยุนจินก็น่ารักมากด้วย เป็นคนที่เข้าใจและรักซชพ.ในแบบที่เค้าเป็นจริงๆ
อ้อนาจองกับบงใช้เวลาด้วยกันในอีพีนี้เยอะมากกกน่ารักมากกกจริงๆ ชอบตอนเจอนักข่าว ชอบคำพูดที่บงตอบ

ความน่าเกรงขามและอำนาจของโชคชะตา
นาจอง: "บางครั้งฉันคิดว่าพระเจ้ามีจริง ถึงแม้จะไม่มีพระเจ้า แต่ยังมีสิ่งหนึ่งที่เรียกว่าพรหมลิขิต
สิ่งที่ดีที่สุดที่อธิบายเตุการณ์หลายๆอย่างในชีวิต
เหตุการณ์ปาฏิหารย์ เวลาประจวบเหมาะ และหักมุมอย่างสวยงาม ตอนนี้พรหมลิขิตคงจะกำลังเล่นตลกกับฉัน  .....
แต่บางครั้งพรหมลิขิตก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้"
พรหมลิขิตคือตอนที่จองต้องการใครสักคนบงก็ยื่นมือเข้ามาพอดี
และสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็คือการเผชิญหน้ากับอปป้าในสถานการณ์ที่ยังไม่ได้เตรียมใจ

พี่ขยะ:"โชคชะตาก็เหมือนสิ่งปฏิกูล โชคชะตาเป็นสิ่งที่น่าเกรงขาม แต่ก็ทรงพลัง
บางครั้งมันก็ทำให้เราตกอยู่ในาภพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
และก็ต้อนเราจนมุมและทำอะไรไม่ได้ บางทีโชตชะตาก็ไม่สนใจคำสวดอ้อนวอน"
โชคชะตาของอปป้าคือสิ่งที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงหรือปฏิเสธได้
เราว่าในตอนนี้อปป้าโทษโชคชะตาที่ทำให้ตัวเองเลิกกับจอง เพราะเวลาที่ต้องห่างและโอกาสไม่เอื้อให้ได้เจอ
จากที่เห็นแฟลชแบ็คจะเป็นตอนที่อปป้าไปหาจองตอนวันขึ้นปีใหม่
แต่สุดท้ายเหตุการณ์หลายๆอย่างที่เข้ามาพร้อมกันก็ทำให้อปป้าคลาดกับจองไป

ชิลบง: "อีกเหคุผลหนึ่งที่โชคชะตามีความน่าเกรงขามและทรงอำนาจ คือจังหวะเวลาที่คาดเดาไม่ได้
โชคชะตามักจะโหดร้ายแบบนี้แหละ"
โชคชะตาของบงคือจังหวะเวลาที่คาดเดาไม่ได้
เพราะไม่คิดว่าจะมาเจออปป้าอีกครั้งตรงลิฟท์โดยเฉพาะหลังจากที่สารภาพรักกับนาจองไปอีกครั้ง


ตอนที่ 20 จุดเริ่มต้นของจุดจบ


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ชื่อตอนนี่กลิ่นดราม่ามาก ก่อนจะดราม่าอยากบอกว่าชอบตอนติวสัมภาษณ์ให้ชิลบงอ่ะ น่ารัก 55555
เป็นตอนที่ตอนแรกกลัวเศร้าจนไม่อยากดู แต่ดูไปแล้วมันก็ยังมีเรื่องที่ทำให้ยิ้มได้แทรกมาบ้าง

- ฉากในคาเฟ่ของอปป้ากับจองบอกได้ว่า โชคชะตาที่อปป้าคิดว่ามันทำให้อปป้าคลาดกับจองตลอดเวลา
แต่จริงๆแล้วความไม่เข้าใจกันทะนุถนอมกันมากเกินไปต่างหากที่ทำให้ความสัมพันธ์จบลง
- บงเกิดอุบัติเหตุจองต้องจึงเข้ามาดูแล มาหาทุกวันโดยที่บงก็ต้องการให้จองอยู่ข้างๆ

"เขาขลุกอยู่กับแฮแทมากเกินไป เขาอาจจะลืมหน้าแม่ตัวเองด้วย" คำพูดแม่จอง
"ที่รักอีกหน่อยเธอก็จะรู้ว่าหัวใจคนเราไม่ได้เป็นแบบนั้น" คำพูดของโค้ช
"ฉันเอาใจใส่เค้าอย่างดี เป็นระยะเวลาสองสามวัน แต่พอเจอหน้าแม่เค้าก็ทิ้งฉันทันที" แฮแท
"คิดว่าเค้าจะวิ่งตามหลังนายแค่เพราะเขาแยกจากแม่แค่แป๊ปเดียวเหรอ" ซชพ.

ไม่รู้ใครคิดเหมือนกันมั้ย เรื่องที่ซุกซุกวิ่งกลับไปหาแม่หลังจากที่แฮแทเฝ้าดูแลมาระยะเวลาหนึ่งกับเรื่องของบงในตอนนี้
ดูจากสีหน้าบงเรารู้สึกว่าบงคิดถึงเรื่องตัวเองกับนาจอง
แม้คนเราจะเอาใจใส่เค้ามากแค่ไหนในระยะหนึ่ง แต่ก็ไม่อาจทำให้เค้าหันมารักได้ เราคิดว่าบงคิดอย่างนั้นนะ/ เจ็บ

ชิลบง "แม้จะไม่มีพ่อและแม่ ผมจึงทุ่มเทความรักให้กับเบสบอลและไม่มีเวลาว่าง
ผมเชื่อว่าความเหงาคือสิ่งที่คืบคลานเข้ามาเติมเต็มชีวิตที่ว่างเปล่า
ผมเชื่อว่านี่เป็นอารมณ์ที่ไม่มีความหมาย แล้ววันหนึ่งตอนที่ผมอายุ 20 ปี เริ่มจากวันนั้นที่ผมเริ่มเปิดพื้นที่ให้คนนั้น
พื้นที่ซึ่งว่างเปล่าแห่งนั้นจึงเริ่มรู้สึกเหงาและหัวใจเสี้ยวหนึ่งของผมก็เริ่มเจ็บปวด
เป็นเพราะความเหงานั้น และการที่ผมเป็นคนขี้เหงาที่สุด สุดท้ายแล้วผมจึงได้ตระหนักในตอนนั้น
ผมคิดถึงเธอเพราะผมเหงา ..... เพราะคิดถึงเธอผมจึงเหงามากยิ่งขึ้น"

เศร้ากับคำนี้มากกกกกก เราคิดว่าแต่ก่อนบงไม่เข้าใจความรู้สึกเหงาเพราะทุ่มเวลาให้กับเบสบอล
จนกระทั่งเจอนาจองที่ทำให้บงรู้ว่าความรู้สึกเหงาเป็นยังไง อยากจะมีใครสักคนอยู่ข้างๆ แงง YY

เกมยังไม่จบถ้าไม่จบเกม แต่ว่าถ้าเกมนี้ไม่มีจุดจบผมก็ขอจบเกมนี้ด้วยตนเอง
ถ้ามีบางอย่างยังไม่คลี่คลายแม้จะผ่านความเสียใจนับหมื่นชม.
อย่างน้อยเพื่อคนคนนั้น ผมคงต้องปล่อยเธอไป
ผมต้องเริ่มทำมันให้จบ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่มีอะไรแค่ชอบฉากนี้เป็นพิเศษ

ตอนที่บงพูดถึงเพื่อนๆที่หอ
"เวลาที่ยากลำบากที่สุดคือเวลาที่ผมคิดถึงเพื่อนของผมครับ
ผมมีเพื่อนที่อยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน ดื่มด้วยกัน เวลาเหล่านั้นที่ผมคิดถึงพวกเขามันคือช่วงที่ลำบากที่สุด
คิมซองกยูน คิมทงจุน ซอนโฮจุน โจยูนจิน และนาจองวันนี้เป็นวันเกิดฉัน ไม่มีใครรู้สักคนได้ยังไง พวกนายทำเกินไปแล้วนะ
ฉันเคยฉลองวันเกิดให้พวกนายอย่างตั้งใจ พวกนายทำเกินไปแล้ว!" 5555555


-------------- อีก 1 ตอนต่อคอมเม้นนะคะ  ------------------