เริ่มจากอาหมู ดิลก เห็นอาหมูมานานมาก ยิ่งละครช่อง 3 ล็อตนี้
ดูกัน 7 วัน กับการเป็นพ่อ 3 สไตล์
เรื่องนี้อาหมูแสดงได้มีมิติมากที่สุดทั้งที่บทตำรวจใหญ่ฟอร์มเยอะมีกรอบของบการแสดงออกมากอยู่
โดยเฉพาะฉากที่บรรยายเรื่องชีวิตการแต่งงานให้หมวดธรรม์ฟัง
น้ำเสียงไม่ดรามาเลย เหมือนพ่อเล่าเรื่องที่ไม่อยากพูดถึงให้ลูกฟังด้วยน้ำเสียงที่เรียบที่สุด
แต่เรียลมาก

บีม กวี อยู่วงการนี้มานานมากเช่นกัน
ผลงานการแสดงที่ผ่านมาก็นับว่าดีแต่ไม่เคยมีเรื่องไหนที่เชื่อว่าบีมเป็นนักแสดงมีฝีมือเท่าเรื่องนี้
วันนี้บีมไม่ใช่แค่นักร้องที่ออร่าขาวฟรุ้งฟริ้งเข้าตา
ทุกซีนที่หมวดธรรม์ออกมา แม้ไม่ต้องพูดอะไรมาก
ก็สามารถทำให้คนดูเจ็บๆ จุกๆ ได้ทุกซีน
โดยเฉพาะอย่างยิ่งซีนน้ำตาไหลนิ่งๆ ในห้องรับแขก

วาววา เล่นมาหลายเรื่อง แต่เรื่องนี้ทำให้เชื่อหมดใจว่าเธอคือมาย่า
นางเอกที่ในใจขาดความอบอุ่นจริงจัง
น้องเล่นได้สวย เยอะได้พอดี นิ่งได้พอดี
ร้องไห้ไม่ห่วงสวย แต่ก็ยังสวย
อนาคตนางเอกเรืองรอง

ชนมน พันช์ถ่ายทอดความเป็นผู้หญิงธรรมดาได้อย่างเป็นธรรมชาติ
แต่ก็มีความมุ่งมั่นและมีดีในตัวเอง
ความไม่สวยจัดเหมือนนางเอกทรงนิยมทำให้บทชนมนและการตีความชนมนน่าสนใจมากขึ้น

เจมส์จิ สอบผ่านตั้งแต่ซีนอารมณ์คุณชายหมอปะทะคารมหม่อมย่าเอียดและคุณย่าอ่อน
แต่ความเป็นนายอิทตอกย้ำความเป็นนักแสดงที่ตีบทกระจุยได้มากขึ้นไปอีก
โดยเฉพาะบทร้องไห้ที่พูดถึงกันอยู่ จากนี้อนาคตในวงการก็อยู่ที่ตัวน้องแล้ว
ว่าจะรักษาฝีมือ ความเป็นมืออาชีพ และการวางตัวได้ดีแค่ไหน

ขอชื่นชมนักแสดงทุกคนและผู้กำกับจากใจ
ที่ตีความและดึงศักยภาพของนักแสดงทั้งหมดออกมาในละครที่ไม่ใช่ละครดรามา
ได้กระแทกตากระแทกใจคนดูได้ขนาดนี้
ปรบมือให้ค่ะ