ฉันก็ตามกรี๊ดพระเอกมาตั้งแต่ต้นเรื่องอ่ะนะ ก็เข้าใจว่ามันเป็นละครเบาสมอง พยายามแฝงแง่คิดแบบไม่ยัดเยียด

วันศุกร์ นั่งดูฉากแม่ลูก ก็ประทับใจการแสดงอยู่ ถึงแม้จะรู้สึกว่าเหตุผลมันไม่แรงพอ ที่จะทำให้แม่ไม่อยากเจอลูกได้เป็นสิบ ๆ ปี และขอไม่เจออีกตลอดไป (การแสดงของเจมส์จินี่ ก็เล่นเอาได้ขึ้นหลายกระทู้ไปดังที่เห็นกัน)

วันเสาร์นี่ จริง ๆ ก็งง ๆ นะ ก็เคยเห็นแหละว่าก่อนหน้านี้นายอิทธิฤทธิ์มีความคิดว่า จับโจรตามประกาศหนังสือพิมพ์ได้เงินเยอะดี แต่มีความรู้สึกว่าพระเอกไม่เห็นมีแรงบันดาลใจอะไรที่มากพอจะให้คิดมาเป็นตำรวจเลยอ่ะ เหมือนมองซ้ายมองขวา พ่อก็ตำรวจ พี่ก็ตำรวจ เออ...ตำรวจก็ตำรวจนี่แหละ ใช่ที่สุด

อ่ะตำรวจก็ตำรวจ บ้องแบ๊วมุ้งมิ้งกันไป พอตอนใกล้ ๆ จบที่นายอิทธิฤทธิ์งอนสุดซอยชิ่งหนีนางเอกต่อหน้าต่อตา แล้วมันตัดอารมณ์มาเจอกันอีกทีที่สนามแข่งรถตอนไหนยังไงหว่า มันเป็นฉากบังคับไปมั้ย ว่าต้องมาจบที่สนามแข่งรถ ถึงสายศิลปะจะบอกว่า ไม่จำเป็นต้องเล่าทุกอย่างเป็นขั้นเป็นตอนแบบนักวิทยาศาสตร์ก็เถอะ แต่ฉันก็ว่าอารมณ์มันสะดุด ๆ อยู่นะ

มันสะดุดไปสะดุดมาไม่เนียนแบบเนี้ยแหละ ก็เลยไม่ปลื้มเท่าไหร่ คิดว่าไงกันบ้างคะ