เมื่อ พ.ศ. 2521 เพ็นแท็กซ์วางตลาดกล้องเปลี่ยนเลนส์ได้ที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลก PENTAX Auto 110 พร้อมเลนส์ 3 ตัว และไม่ใช่แค่เปลี่ยนเลนส์ได้เฉยๆ เพราะถึงบอดี้มันจะขนาดเท่าพวงกุญแจเท่านั้น และใช้ฟิล์มกลักจิ๋วฟอร์แมท 110 แต่มันคือกล้อง SLR แท้ๆ ที่มีกระจกสะท้อนภาพ
เมื่อกล้อง PENTAX Q วางตลาด อีกสามสิบปีกว่าปีต่อมา ในขนาดรูปร่างหน้าตาที่แฟนเพ็นแท็กซ์บอกได้ทันทีว่ามันคือทายาทของ Auto 110 อย่างแน่นอน และยังคงคอนเซ็ปต์ กล้องจิ๋ว ถ่ายง่าย ใช้สนุกอยู่เหมือนเดิม
เพ็นแท็กซ์ก็ยังปล่อยตัวแทนเรียงรุ่นทุกปี ตั้งแต่ Q, Q10 จนตอนนี้มาถึง Q7 พร้อมเลนส์อีก 8 รุ่น (ครึ่งหนึ่งเป็นเลนส์ Toy)
ถึงเซ็นเซอร์ของ Q7 จะใหญ่ขึ้นมาหน่อยเมื่อเทียบกับ Q รุ่นพี่ แต่ก็ยังเป็นกล้องเซ็นเซอร์จิ๋วเท่ากล้องคอมแพ็กต์อยู่ดี มีบอดี้เล็กๆ พร้อมกับเลนส์น่ารักๆ เราจึงไม่สมควรจะไปข่มขูด รีดเร้น เค้นคุณภาพ และคาดหวังว่ามันจะทำอะไรได้เหมือนกับกล้องที่เซ็นเซอร์ใหญ่ บอดี้โต ใช้เลนส์บ้องข้าวหลาม
ควรถ่ายให้สนุก ส่วนคุณภาพไม่ต้องไปห่วงอะไรมาก กล้องคอมแพ็กต์ไฮเอ็นด์ทำได้แค่ไหน มันก็ทำได้แค่นั้นแหละ ซึ่งก็เหลือเฟือสำหรับการใช้งานในอินเตอร์เน็ต ดูทางจอ อัดโปสการ์ด หรือจนกระทั่งภาพขนาด A4
เพราะจุดประสงค์ของกล้องในโลกนี้มันมีหลายแบบ กล้องบางกล้องก็ใช้ถ่ายเพื่อให้ได้รูป แต่กล้องบางกล้องใช้ถ่ายเพื่อให้ได้ความสนุก
PENTAX Q System จัดอยู่ในประเภทหลัง
สระบัวหน้าบ้าน
คุณภาพของภาพ
ตอนแรกผมไม่มั่นใจว่าเพ็นแท็กซ์ Q7 จะทำภาพออกมาได้ดีขนาดไหน เพราะเซ็นเซอร์ขนาดเล็กๆ อย่างฟอร์แมท 1/1.7" ที่ใช้ใน Q7 มันจะมีปัญหาเรื่องชัดไม่สุดเบลอไม่สุด และกำลังแยกเส้นของเลนส์ไม่พอกับเซ็นเซอร์ ภาพแบนไม่มีมิติ มี Distortion ของเลนส์เยอะ และ ความคลาดสีมาก
แต่เพ็นแท็กซ์ Q7 กับเลนส์สามสี่ตัวที่ลองเล่นดู ทำได้ดีกว่าที่คิด แยกแยะระยะได้ดี ให้มิติภาพที่สวยงาม ความคมชัดเยี่ยม ถ้าคิดว่าเซ็นเซอร์มันก็เป็นแค่ระดับกล้องคอมแพ็กต์เท่านั้น
รายละเอียดดีน่าพอใจ ไปจนถึงดีมาก แล้วแต่เลนส์ ทางยาวโฟกัส กับช่องรับแสงที่ใช้
ส่วนข้อบกพร่องอย่างอื่นจากเลนส์ จะถูกแก้ไขอย่างหนักจากซอฟท์แวร์ในกล้องซึ่งจะเห็นได้ชัดใน RAW แต่ไม่มีใน jpg
โหมดสีสดแสบตา ใส่โพลาไรซ์ซะด้วย
กล้องนี้เป็นกล้องใช้ชัตเตอร์ที่เลนส์ พร้อมมีอิเลคทรอนิคส์ชัตเตอร์ เอาไว้เวลาใช้กับเลนส์ toy ที่ไม่มีชัตเตอร์ในเลนส์
ตัวกล้อง สเป็ค ฟีเจอร์อะไร ก็ข้ามๆ ไปเนอะ มันก็กล้องระดับทั่วๆ ไปในยุคสมัยนี้นั่นแหละ ไม่ดีเป็นพิเศษ และไม่แย่จนต้องสนใจ
อ้อๆๆ มี time-lapse มาให้ด้วย แต่ผมยังไม่ได้ลองเล่นเลย เดี๋ยวได้เล่นเมื่อไหร่จะเอาไปแปะในเฟสบุ๊คละกัน
เอาเป็นว่า คนที่มองหาคุณภาพของภาพที่ดีเยี่ยมในระดับกล้องคอมแพ็กต์ไฮเอ็นด์ ไม่น่าจะมีปัญหาขัดเคืองใจอะไรกับคุณภาพของ PENTAX Q7
สีแสบแซ่บเวอร์
การใช้งาน
ข้อจำกัดในการใช้งานแบบเน้นคุณภาพของกล้องเซ็นเซอร์เล็กแบบนี้คือมีช่องรับแสงดีๆ ให้ใช้ได้จำกัด
ที่ f/5.6 ก็จะเริ่มเกิด diffraction แล้ว พอถึงที่ f/8 ผลจากแสงกระเจิงก็ทำให้ความคมชัดลดลงจนเริ่มรับคุณภาพไม่ค่อยไหว แต่ช่องรับแสงกว้างสุดของเลนส์ก็มีให้แค่ f/1.9 หรือ f/2.8 เอง ทำให้เหลือช่วงใช้งานจริงๆ แค่ 2 สต็อปเท่านั้น ที่จะได้คุณภาพดีๆ
คิดซะว่าเป็นช่วง 200mm ที่ f/2.8 ของ 70-200mm ละกัน
และก็เช่นเดียวกันกับกล้องยุคใหม่ที่แก้ข้อบกพร่องของเลนส์ด้วยซอฟท์แวร์ในกล้อง ทำให้พวก ความคลาดสี ความบิดเบือนในไฟล์ JPG น้อย ซึ่งก็แถมข้อดีอีกอย่างคือ ภาพสำเร็จรูปจากกล้องของเพ็นแท็กซ์สีสัน คอนทราสท์ น้ำหนักแสง โทนภาพรวมๆ มันใสแจ่ม สดสวยเหลือหลาย
ถ้าเอา RAW ไปแต่งเอง ถึงจะได้คุณภาพดีกว่าไดนามิคเรนจ์ดี ความคมชัด และรายละเอียดดี แต่มันจะไม่ได้สีดังใจแบบนี้ ซึ่งก็ต้องชั่งน้ำหนักเอาว่าชอบแบบไหน
ผมเชียร์ให้ใช้ jpg มากกว่า และถ้าอยากได้คุณภาพเน้นๆ จริงๆ ละก็ผมคงไม่ใช้แนะนำกล้องเซ็นเซอร์จิ๋วแบบนี้มาถ่ายแบบหวังผลหรอก
เวลาถ่ายเลือกใช้โหมด Auto หรือ P หรือ Scene ก็ง่ายดี ให้กล้องตัดสินใจเลือกเอาเองว่าจะใช้ setting ไหน ป่วยการที่จะไปบังคับช่องรับแสงควบคุมระยะชัดลึก ยังไงใช้ช่องรับแสงกว้างสุด ถ่ายแมวหน้าบ้านก็ชัดถึงดวงจันทร์อยู่แล้ว เก็บโหมดพวกนี้เอาไว้บังคับไม่ให้ช่องรับแสงตกไปในช่วง diffraction ดีกว่า
ถ้าเวลาแสงจ้ามากๆ ก็ค่อยเปิดใช้ ND-Filter ในกล้อง (เฮ้ย.. มันมีให้ด้วย) จะได้ไม่ต้องหรี่ช่องรับแสงให้แคบเกินไป
ระบบวัดแสง และไวท์บาล้านซ์ พึ่งพาอาศัยไว้ใจได้ ในสถานการณ์ปกติทั่วไป สามารถปล่อยให้มันทำงานแบบออโต้ได้โดยที่แทบจะไม่ต้องชดเชยอะไรเลย
ระบบโฟกัส บางทีก็เร็ว บางทีก็ช้า ถ้าใช้ระบบเลือกกรอบโฟกัสอัตโนมัติ บางครั้งมีเลือกจุดโฟกัสไม่ได้ดั่งใจบ้าง ส่วนใหญ่ก็พอใช้ได้ เวลาใช้งานจริงๆ ระบบโฟกัสมันยังต้องเอาใจใส่อยู่นิดหน่อย ไม่ถึงขนาดปล่อยได้ ไม่ต้องไปสนใจเหมือนระบบวัดแสง หรือไวท์บาล้านซ์
แต่พอดูรูปแล้วเหมือนว่าผมจะกังวลมากไป เพราะกล้องเล็กระยะชัดลึกเยอะๆ แบบนี้ โฟกัสผิดโฟกัสถูกยังไงมันก็ชัดอยู่ดี
ร้านคอฟฟี่บีช ร้านกาแฟน่านั่งหลังวัดหลวงพ่ออี๋ สัตหีบ
ถ่ายให้สนุกๆ
ข้อดีที่สุดของมันอยู่ตรงที่มันเล็กน่ารัก ทำให้พกพาไปไหนต่อไหนง่าย ไม่เป็นภาระ ลองยัดเลนส์ใส่กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงไป 4 ตัวแล้ว กระเป๋ายังเหลือที่ว่างอีกแน่ะ เบาด้วย แต่มันก็เป็นกล้องที่จับถนัด การคอนโทรลกล้องก็ง่าย สะดวก มีปุ่มฟังก์ชั่นให้ใช้ครบถ้วน ทำให้ความสนุกในการ 'เล่นกล้อง' ยังอยู่ครบถ้วน ไม่จืดชืดเหมือนใช้กล้องคอมแพ็กต์
ซึ่งถ้าอยากได้แค่ภาพถ่าย ซื้อคอมแพ็กต์ก็คงพอ แต่ถ้าอยากได้ภาพด้วยได้ความสนุกในการถ่ายภาพด้วย Pentax Q กินขาด
อย่าลืมลองใส่ฟิลเตอร์ใส่เอ็ฟเฟ็คด้วย กล้องมีฟิลเตอร์กับเอ็ฟเฟ็คให้ใช้เพียบเล่นกันไม่หวาดไม่ไหว โหมดสี 11 โหมด, เอ็ฟเฟ็ค 9 โหมด (ตั้งเองได้อีก 3) และดิจิทัลฟิลเตอร์อีก 11 อัน
ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้ใช้อะไรเท่าไหร่ ปัญหาในการใช้โหมดพิเศษพวกนี้คือมันเยอะ และมันน่าใช้ทุกอัน เลยไม่รู้จะใช้อันไหนดี แถมยังผสมกับการตั้งสัดส่วนภาพกว้างยาวได้อีกหลายแบบ ยิ่งทำให้เลือกยาก (และน่าสนุกไปในเวลาเดียวกัน)
อันที่ผมชอบใช้คือฟิลเตอร์ Bold Monochrome ที่มันทำขาวดำได้ดุดี และโหมดสี Reversal Film ที่สีจัดเข้มข้น ถ้าไม่รู้จะใช้อะไรดี ผมแนะนำให้เริ่มจากโหมด Bright เลย สีสันสดใสดูเป็นเพ็นแท๊กกก เพ็นเท็กซ์ น่าใช้มาก
Bold Mononchrome
ชอบ
เล็กดี เบาด้วย สวยน่ารัก พกพาไปได้ง่ายไม่เป็นภาระ
การจับถือ และการบังคับควบคุมสะดวกง่ายดาย ฟังก์ชั่นครบถ้วน
ออกแบบระบบการใช้งานดี จัดลำดับการปรับได้สะดวก ใกล้มือ
ฮาร์ดแวร์ก็มาครบทั้งฮอทชู รูขาตั้ง แป้นปรับโหมด วงแหวนปรับค่า ปุ่ม 5 ทิศทาง แฟลช ปุ่มโน่นนี่นั่นเยอะไปหมด
ข้อมูลหน้าจอมาครบอย่างที่ต้องการ ดูง่าย ไม่สับสน
ระะบบอัตโนมัติของกล้องทำงานได้ดี ใครไม่ถนัดในการปรับเองก็สามารถใช้กล้องได้สบาย
เอ็ฟเฟ็กต์ ฟิลเตอร์ โหมดสี มีเพียบ ใช้กันจุใจ และสวยด้วยสิ
เลนส์ครอบคลุมการใช้งาน มีเลนส์ Toy น่าสนุกให้เล่น
เป็นกล้องนิสัยเรียบร้อย ไม่เรียกร้องความสนใจให้ผู้ใช้ต้องปรับหรือกังวล จนเราแทบลืมว่ามันมีตัวตน
RAW เป็น .DNG ไม่ต้องกังวลว่าจะหาโปรแกรมเปิดไม่ได้ หรือถูกล็อกไว้กับโปรแกรมห่วยๆ จากผู้ผลิตกล้อง
โครงสร้าง และสัมผัสของกล้องดีมาก
ความสนุกในการใช้งาน มันสนุกมาก
ภาพดีกว่าที่คาดไว้ ไม่ถึงขนาดส่งประกวดคุณภาพ แต่เหลือเฟือในการใช้งาน
ถนนเลียบหาดที่พัทยากลาง ถ่ายกลางคืนกล้องจิ๋วก็ยังถ่ายได้สบายๆ
ไม่ชอบ
สีสันความสนุกของกล้องจะหายไปเวลาถ่าย RAW แต่จะได้การไล่โทน ความคมชัด และรายละเอียดที่ดีจนเห็นได้ ...ทำไมไม่เอามาผสมกันนะ
เป็นกล้องขาดความอดทน ถ่ายสองร้อยรูปก็สิ้นชีพ 'ต้อง' (ไม่ใช่แค่ 'ควร') มีแบตสำรองสักก้อน สองก้อนต่อวัน
ระบบโฟกัสอยู่ในระดับคอมแพ็กต์เท่านั้น ยังสู้ mirrorless ยุคเดียวกันไม่ได้
จอไม่แจ่ม ใช้กลางแจ้งลำบาก ไม่ถึงขนาดถูกแดดแล้วมองไม่เห็นเหมือนบางยี่ห้อ แต่ก็ดูยากเอาการแหละ
โครงสร้าง และสัมผัสของเลนส์ ไม่ค่อยดี ดูบอบบางไม่สมราคา
ขอตัดคะแนนอย่างหนักการปรับแมนวลโฟกัส drive by wire ผมไม่ชอบเป็นการส่วนตัว
Quick Dial 1-4 ข้างหน้าน่าจะเลือกใส่อะไรได้หลากหลาย ไม่ใช่บังคับใส่ได้แค่ฟังก์ชั่นในหมวดเดียวกัน
ช่องมองภาพ ผมอยากได้ช่องมองภาพ
มันก็แยกระยะใกล้ไกลได้ดีนะ ไม่ดูแบนๆ อย่างที่คิด
สรุป
PENTAX Q7 เป็นกล้องที่มีลักษณะเฉพาะตัวสูง อาจจะไม่เหมาะกับการเป็นกล้องตัวเดียว หรือเป็นกล้องสำรองในงานที่เป็นจริงเป็นจัง มันเหมาะกับการเป็นกล้องที่สามสำหรับนักถ่ายภาพ หรือกล้องวันหยุดสุดสนุกมากกว่า
มันอาจจะน่าใช้สำหรับบางคน และไม่น่าใช้สำหรับบางคน ยิ่งราคาทั้งเซ็ตรวมเลนส์ครบตามการใช้งานของมัน ก็ไม่ถึงกับถูกจนสามารถตัดใจได้ง่ายๆ ว่าซื้อเอาไว้ก่อน ใช้หรือไม่ใช่ว่ากันทีหลังอย่างกล้องคอมแพ็กต์
ดังนั้นความน่าใช้ และความคุ้มค่าของ PENTAX Q-System มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะให้ราคาของความสนุกไว้แค่ไหนเสียแหละมากกว่า
สำหรับผม มันได้ใจไปเต็มๆ
PENTAX Q7 Full Album
https://www.facebook.com/dhapana/media_set?set=a.10203025742513153.1073741876.1492667919&type=3
[SR] Review กล้องของเล่น PENTAX Q7
เมื่อ พ.ศ. 2521 เพ็นแท็กซ์วางตลาดกล้องเปลี่ยนเลนส์ได้ที่มีขนาดเล็กที่สุดในโลก PENTAX Auto 110 พร้อมเลนส์ 3 ตัว และไม่ใช่แค่เปลี่ยนเลนส์ได้เฉยๆ เพราะถึงบอดี้มันจะขนาดเท่าพวงกุญแจเท่านั้น และใช้ฟิล์มกลักจิ๋วฟอร์แมท 110 แต่มันคือกล้อง SLR แท้ๆ ที่มีกระจกสะท้อนภาพ
เมื่อกล้อง PENTAX Q วางตลาด อีกสามสิบปีกว่าปีต่อมา ในขนาดรูปร่างหน้าตาที่แฟนเพ็นแท็กซ์บอกได้ทันทีว่ามันคือทายาทของ Auto 110 อย่างแน่นอน และยังคงคอนเซ็ปต์ กล้องจิ๋ว ถ่ายง่าย ใช้สนุกอยู่เหมือนเดิม
เพ็นแท็กซ์ก็ยังปล่อยตัวแทนเรียงรุ่นทุกปี ตั้งแต่ Q, Q10 จนตอนนี้มาถึง Q7 พร้อมเลนส์อีก 8 รุ่น (ครึ่งหนึ่งเป็นเลนส์ Toy)
ถึงเซ็นเซอร์ของ Q7 จะใหญ่ขึ้นมาหน่อยเมื่อเทียบกับ Q รุ่นพี่ แต่ก็ยังเป็นกล้องเซ็นเซอร์จิ๋วเท่ากล้องคอมแพ็กต์อยู่ดี มีบอดี้เล็กๆ พร้อมกับเลนส์น่ารักๆ เราจึงไม่สมควรจะไปข่มขูด รีดเร้น เค้นคุณภาพ และคาดหวังว่ามันจะทำอะไรได้เหมือนกับกล้องที่เซ็นเซอร์ใหญ่ บอดี้โต ใช้เลนส์บ้องข้าวหลาม
ควรถ่ายให้สนุก ส่วนคุณภาพไม่ต้องไปห่วงอะไรมาก กล้องคอมแพ็กต์ไฮเอ็นด์ทำได้แค่ไหน มันก็ทำได้แค่นั้นแหละ ซึ่งก็เหลือเฟือสำหรับการใช้งานในอินเตอร์เน็ต ดูทางจอ อัดโปสการ์ด หรือจนกระทั่งภาพขนาด A4
เพราะจุดประสงค์ของกล้องในโลกนี้มันมีหลายแบบ กล้องบางกล้องก็ใช้ถ่ายเพื่อให้ได้รูป แต่กล้องบางกล้องใช้ถ่ายเพื่อให้ได้ความสนุก
PENTAX Q System จัดอยู่ในประเภทหลัง
สระบัวหน้าบ้าน
คุณภาพของภาพ
ตอนแรกผมไม่มั่นใจว่าเพ็นแท็กซ์ Q7 จะทำภาพออกมาได้ดีขนาดไหน เพราะเซ็นเซอร์ขนาดเล็กๆ อย่างฟอร์แมท 1/1.7" ที่ใช้ใน Q7 มันจะมีปัญหาเรื่องชัดไม่สุดเบลอไม่สุด และกำลังแยกเส้นของเลนส์ไม่พอกับเซ็นเซอร์ ภาพแบนไม่มีมิติ มี Distortion ของเลนส์เยอะ และ ความคลาดสีมาก
แต่เพ็นแท็กซ์ Q7 กับเลนส์สามสี่ตัวที่ลองเล่นดู ทำได้ดีกว่าที่คิด แยกแยะระยะได้ดี ให้มิติภาพที่สวยงาม ความคมชัดเยี่ยม ถ้าคิดว่าเซ็นเซอร์มันก็เป็นแค่ระดับกล้องคอมแพ็กต์เท่านั้น
รายละเอียดดีน่าพอใจ ไปจนถึงดีมาก แล้วแต่เลนส์ ทางยาวโฟกัส กับช่องรับแสงที่ใช้
ส่วนข้อบกพร่องอย่างอื่นจากเลนส์ จะถูกแก้ไขอย่างหนักจากซอฟท์แวร์ในกล้องซึ่งจะเห็นได้ชัดใน RAW แต่ไม่มีใน jpg
โหมดสีสดแสบตา ใส่โพลาไรซ์ซะด้วย
กล้องนี้เป็นกล้องใช้ชัตเตอร์ที่เลนส์ พร้อมมีอิเลคทรอนิคส์ชัตเตอร์ เอาไว้เวลาใช้กับเลนส์ toy ที่ไม่มีชัตเตอร์ในเลนส์
ตัวกล้อง สเป็ค ฟีเจอร์อะไร ก็ข้ามๆ ไปเนอะ มันก็กล้องระดับทั่วๆ ไปในยุคสมัยนี้นั่นแหละ ไม่ดีเป็นพิเศษ และไม่แย่จนต้องสนใจ
อ้อๆๆ มี time-lapse มาให้ด้วย แต่ผมยังไม่ได้ลองเล่นเลย เดี๋ยวได้เล่นเมื่อไหร่จะเอาไปแปะในเฟสบุ๊คละกัน
เอาเป็นว่า คนที่มองหาคุณภาพของภาพที่ดีเยี่ยมในระดับกล้องคอมแพ็กต์ไฮเอ็นด์ ไม่น่าจะมีปัญหาขัดเคืองใจอะไรกับคุณภาพของ PENTAX Q7
สีแสบแซ่บเวอร์
การใช้งาน
ข้อจำกัดในการใช้งานแบบเน้นคุณภาพของกล้องเซ็นเซอร์เล็กแบบนี้คือมีช่องรับแสงดีๆ ให้ใช้ได้จำกัด
ที่ f/5.6 ก็จะเริ่มเกิด diffraction แล้ว พอถึงที่ f/8 ผลจากแสงกระเจิงก็ทำให้ความคมชัดลดลงจนเริ่มรับคุณภาพไม่ค่อยไหว แต่ช่องรับแสงกว้างสุดของเลนส์ก็มีให้แค่ f/1.9 หรือ f/2.8 เอง ทำให้เหลือช่วงใช้งานจริงๆ แค่ 2 สต็อปเท่านั้น ที่จะได้คุณภาพดีๆ
คิดซะว่าเป็นช่วง 200mm ที่ f/2.8 ของ 70-200mm ละกัน
และก็เช่นเดียวกันกับกล้องยุคใหม่ที่แก้ข้อบกพร่องของเลนส์ด้วยซอฟท์แวร์ในกล้อง ทำให้พวก ความคลาดสี ความบิดเบือนในไฟล์ JPG น้อย ซึ่งก็แถมข้อดีอีกอย่างคือ ภาพสำเร็จรูปจากกล้องของเพ็นแท็กซ์สีสัน คอนทราสท์ น้ำหนักแสง โทนภาพรวมๆ มันใสแจ่ม สดสวยเหลือหลาย
ถ้าเอา RAW ไปแต่งเอง ถึงจะได้คุณภาพดีกว่าไดนามิคเรนจ์ดี ความคมชัด และรายละเอียดดี แต่มันจะไม่ได้สีดังใจแบบนี้ ซึ่งก็ต้องชั่งน้ำหนักเอาว่าชอบแบบไหน
ผมเชียร์ให้ใช้ jpg มากกว่า และถ้าอยากได้คุณภาพเน้นๆ จริงๆ ละก็ผมคงไม่ใช้แนะนำกล้องเซ็นเซอร์จิ๋วแบบนี้มาถ่ายแบบหวังผลหรอก
เวลาถ่ายเลือกใช้โหมด Auto หรือ P หรือ Scene ก็ง่ายดี ให้กล้องตัดสินใจเลือกเอาเองว่าจะใช้ setting ไหน ป่วยการที่จะไปบังคับช่องรับแสงควบคุมระยะชัดลึก ยังไงใช้ช่องรับแสงกว้างสุด ถ่ายแมวหน้าบ้านก็ชัดถึงดวงจันทร์อยู่แล้ว เก็บโหมดพวกนี้เอาไว้บังคับไม่ให้ช่องรับแสงตกไปในช่วง diffraction ดีกว่า
ถ้าเวลาแสงจ้ามากๆ ก็ค่อยเปิดใช้ ND-Filter ในกล้อง (เฮ้ย.. มันมีให้ด้วย) จะได้ไม่ต้องหรี่ช่องรับแสงให้แคบเกินไป
ระบบวัดแสง และไวท์บาล้านซ์ พึ่งพาอาศัยไว้ใจได้ ในสถานการณ์ปกติทั่วไป สามารถปล่อยให้มันทำงานแบบออโต้ได้โดยที่แทบจะไม่ต้องชดเชยอะไรเลย
ระบบโฟกัส บางทีก็เร็ว บางทีก็ช้า ถ้าใช้ระบบเลือกกรอบโฟกัสอัตโนมัติ บางครั้งมีเลือกจุดโฟกัสไม่ได้ดั่งใจบ้าง ส่วนใหญ่ก็พอใช้ได้ เวลาใช้งานจริงๆ ระบบโฟกัสมันยังต้องเอาใจใส่อยู่นิดหน่อย ไม่ถึงขนาดปล่อยได้ ไม่ต้องไปสนใจเหมือนระบบวัดแสง หรือไวท์บาล้านซ์
แต่พอดูรูปแล้วเหมือนว่าผมจะกังวลมากไป เพราะกล้องเล็กระยะชัดลึกเยอะๆ แบบนี้ โฟกัสผิดโฟกัสถูกยังไงมันก็ชัดอยู่ดี
ร้านคอฟฟี่บีช ร้านกาแฟน่านั่งหลังวัดหลวงพ่ออี๋ สัตหีบ
ถ่ายให้สนุกๆ
ข้อดีที่สุดของมันอยู่ตรงที่มันเล็กน่ารัก ทำให้พกพาไปไหนต่อไหนง่าย ไม่เป็นภาระ ลองยัดเลนส์ใส่กระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงไป 4 ตัวแล้ว กระเป๋ายังเหลือที่ว่างอีกแน่ะ เบาด้วย แต่มันก็เป็นกล้องที่จับถนัด การคอนโทรลกล้องก็ง่าย สะดวก มีปุ่มฟังก์ชั่นให้ใช้ครบถ้วน ทำให้ความสนุกในการ 'เล่นกล้อง' ยังอยู่ครบถ้วน ไม่จืดชืดเหมือนใช้กล้องคอมแพ็กต์
ซึ่งถ้าอยากได้แค่ภาพถ่าย ซื้อคอมแพ็กต์ก็คงพอ แต่ถ้าอยากได้ภาพด้วยได้ความสนุกในการถ่ายภาพด้วย Pentax Q กินขาด
อย่าลืมลองใส่ฟิลเตอร์ใส่เอ็ฟเฟ็คด้วย กล้องมีฟิลเตอร์กับเอ็ฟเฟ็คให้ใช้เพียบเล่นกันไม่หวาดไม่ไหว โหมดสี 11 โหมด, เอ็ฟเฟ็ค 9 โหมด (ตั้งเองได้อีก 3) และดิจิทัลฟิลเตอร์อีก 11 อัน
ซึ่งผมก็ไม่ค่อยได้ใช้อะไรเท่าไหร่ ปัญหาในการใช้โหมดพิเศษพวกนี้คือมันเยอะ และมันน่าใช้ทุกอัน เลยไม่รู้จะใช้อันไหนดี แถมยังผสมกับการตั้งสัดส่วนภาพกว้างยาวได้อีกหลายแบบ ยิ่งทำให้เลือกยาก (และน่าสนุกไปในเวลาเดียวกัน)
อันที่ผมชอบใช้คือฟิลเตอร์ Bold Monochrome ที่มันทำขาวดำได้ดุดี และโหมดสี Reversal Film ที่สีจัดเข้มข้น ถ้าไม่รู้จะใช้อะไรดี ผมแนะนำให้เริ่มจากโหมด Bright เลย สีสันสดใสดูเป็นเพ็นแท๊กกก เพ็นเท็กซ์ น่าใช้มาก
Bold Mononchrome
ชอบ
เล็กดี เบาด้วย สวยน่ารัก พกพาไปได้ง่ายไม่เป็นภาระ
การจับถือ และการบังคับควบคุมสะดวกง่ายดาย ฟังก์ชั่นครบถ้วน
ออกแบบระบบการใช้งานดี จัดลำดับการปรับได้สะดวก ใกล้มือ
ฮาร์ดแวร์ก็มาครบทั้งฮอทชู รูขาตั้ง แป้นปรับโหมด วงแหวนปรับค่า ปุ่ม 5 ทิศทาง แฟลช ปุ่มโน่นนี่นั่นเยอะไปหมด
ข้อมูลหน้าจอมาครบอย่างที่ต้องการ ดูง่าย ไม่สับสน
ระะบบอัตโนมัติของกล้องทำงานได้ดี ใครไม่ถนัดในการปรับเองก็สามารถใช้กล้องได้สบาย
เอ็ฟเฟ็กต์ ฟิลเตอร์ โหมดสี มีเพียบ ใช้กันจุใจ และสวยด้วยสิ
เลนส์ครอบคลุมการใช้งาน มีเลนส์ Toy น่าสนุกให้เล่น
เป็นกล้องนิสัยเรียบร้อย ไม่เรียกร้องความสนใจให้ผู้ใช้ต้องปรับหรือกังวล จนเราแทบลืมว่ามันมีตัวตน
RAW เป็น .DNG ไม่ต้องกังวลว่าจะหาโปรแกรมเปิดไม่ได้ หรือถูกล็อกไว้กับโปรแกรมห่วยๆ จากผู้ผลิตกล้อง
โครงสร้าง และสัมผัสของกล้องดีมาก
ความสนุกในการใช้งาน มันสนุกมาก
ภาพดีกว่าที่คาดไว้ ไม่ถึงขนาดส่งประกวดคุณภาพ แต่เหลือเฟือในการใช้งาน
ถนนเลียบหาดที่พัทยากลาง ถ่ายกลางคืนกล้องจิ๋วก็ยังถ่ายได้สบายๆ
ไม่ชอบ
สีสันความสนุกของกล้องจะหายไปเวลาถ่าย RAW แต่จะได้การไล่โทน ความคมชัด และรายละเอียดที่ดีจนเห็นได้ ...ทำไมไม่เอามาผสมกันนะ
เป็นกล้องขาดความอดทน ถ่ายสองร้อยรูปก็สิ้นชีพ 'ต้อง' (ไม่ใช่แค่ 'ควร') มีแบตสำรองสักก้อน สองก้อนต่อวัน
ระบบโฟกัสอยู่ในระดับคอมแพ็กต์เท่านั้น ยังสู้ mirrorless ยุคเดียวกันไม่ได้
จอไม่แจ่ม ใช้กลางแจ้งลำบาก ไม่ถึงขนาดถูกแดดแล้วมองไม่เห็นเหมือนบางยี่ห้อ แต่ก็ดูยากเอาการแหละ
โครงสร้าง และสัมผัสของเลนส์ ไม่ค่อยดี ดูบอบบางไม่สมราคา
ขอตัดคะแนนอย่างหนักการปรับแมนวลโฟกัส drive by wire ผมไม่ชอบเป็นการส่วนตัว
Quick Dial 1-4 ข้างหน้าน่าจะเลือกใส่อะไรได้หลากหลาย ไม่ใช่บังคับใส่ได้แค่ฟังก์ชั่นในหมวดเดียวกัน
ช่องมองภาพ ผมอยากได้ช่องมองภาพ
มันก็แยกระยะใกล้ไกลได้ดีนะ ไม่ดูแบนๆ อย่างที่คิด
สรุป
PENTAX Q7 เป็นกล้องที่มีลักษณะเฉพาะตัวสูง อาจจะไม่เหมาะกับการเป็นกล้องตัวเดียว หรือเป็นกล้องสำรองในงานที่เป็นจริงเป็นจัง มันเหมาะกับการเป็นกล้องที่สามสำหรับนักถ่ายภาพ หรือกล้องวันหยุดสุดสนุกมากกว่า
มันอาจจะน่าใช้สำหรับบางคน และไม่น่าใช้สำหรับบางคน ยิ่งราคาทั้งเซ็ตรวมเลนส์ครบตามการใช้งานของมัน ก็ไม่ถึงกับถูกจนสามารถตัดใจได้ง่ายๆ ว่าซื้อเอาไว้ก่อน ใช้หรือไม่ใช่ว่ากันทีหลังอย่างกล้องคอมแพ็กต์
ดังนั้นความน่าใช้ และความคุ้มค่าของ PENTAX Q-System มันขึ้นอยู่กับว่าแต่ละคนจะให้ราคาของความสนุกไว้แค่ไหนเสียแหละมากกว่า
สำหรับผม มันได้ใจไปเต็มๆ
PENTAX Q7 Full Album
https://www.facebook.com/dhapana/media_set?set=a.10203025742513153.1073741876.1492667919&type=3