ในยุคก่อนที่ญี่ปุ่นจะเปิดประเทศ ฮอกไกโดนั้นเป็นดินเหมือนดินแดนป่าเถื่อนสำหรับคนญี่ปุ่นครับ แล้วก็ไม่ได้เป็นอู่ข้าวอู่น้ำเหมือนทุกวันนี้
บนเกาะมีเพียงเขตปกครองขนาดเล็กของไดเมียวตระกูลมัตสึมาเอะ ซึ่งมีคนญี่ปุ่นอาศัยอยู่แค่หมื่นเศษๆเท่านั้นเอง
ดินแดนส่วนที่เหลือก็ถูกครอบครองโดยชาวไอนุที่กระจายกันอยู่เป็นเผ่าๆ


เนื่องจากฮอกไกโดในสมัยก่อนนั้นเป็นแค่ดินแดนรกร้างหนาวเย็นจนอาศัยอยู่ได้ลำบาก การเพาะปลูกแบบโบราณแทบไม่ได้ผล
ที่ชาวไอนุไปอาศัยอยู่นั่นพราะว่ามันทุรกันดารมากเสียจนกองทัพขุนศึกของญี่ปุ่นไล่ตามมาไม่ได้ ทางญี่ปุ่นเองก็ไม่ได้สนใจ
จะไปยึดดินแดนรกร้างหาประโยชน์ไม่ได้ เพียงแต่มันอยู่ใกล้เลยมีขุนศึกบางคนเข้าไปยึดพื้นที่ไว้บ้าง ทำให้การปกครองของญี่ปุ่นนั้น
จำกัดอยู่เพียงคาบสมุทรโอชิมะซึ่งเป็นคาบสมุทรเล็กๆทางใต้สุดของเกาะฮอกไกโดเท่านั้นเอง



ส่วนทางรัสเซียเองนั้นไม่เคยไปตั้งถิ่นฐานบนเกาะฮอกไกโดเลยครับ
มีแค่ความพยายามติดต่อกับญี่ปุ่นเพื่อการค้าผ่านทางไดเมียวตระกูลมัตสึมาเอะที่ฮอกไกโดในช่วงศตวรรษที่18 และก็ไม่มีทีท่าว่าต้องการจะยึดครองเกาะเลย
เนื่องจากการเดินทางมายังฝั่งตะวันออกไกลยังค่อนข้างลำบากและฮอกไกโดก็มีผู้ครอบครองอยู่แล้ว(แม้ว่าจะเป็นแค่ส่วนเล็กๆก็ตาม)
กว่าที่รัสเซียจะเริ่มมีแรงกดดันใส่ฮอกไกโดก็ล่วงเข้าไปกลางศตวรรษที่19 ครับ ซึ่งตอนนั้นรัสเซียได้วลาดิวอสตอกมาครองแล้ว
และเทคโนโลยีรถไฟก็ทำให้รัสเซียสามารถส่งทหารมายังดินแดนตะวันออกไกลได้ง่ายขึ้น


หลังการปฏิวัติญี่ปุ่นเข้าสู่ยุคเมจิ รัฐบาลญี่ปุ่นก็เริ่มกลัวว่า ถ้าปล่อยฮอกไกโดไว้ตามบุญตามกรรมอย่างที่เคยเป็นมา
รัสเซียอาจจะฉวยโอกาสที่ฮอกไกโดยังมีคนญี่ปุ่นอาศัยอยู่ไม่มากเข้ามายึดครองได้ รัฐบาลเลยต้องหาวิธีเอาคนไปเติมเกาะฮอกไกโด
โดยเอากรรมสิทธิที่ดินมาล่อใจ คนไหนบุกเบิกถางที่ทางตรงไหนได้ก็เอาที่ตรงนั้นไปเลย(คล้ายๆบ้านเราในยุคนึง)
ประกอบกับเทคนิคการเกษตรในยุคใหม่พอจะเอาชนะสภาพอากาศหนาวเย็นของฮอกไกโดได้แล้ว
เลยเกิดการอพยพครั้งใหญ่เข้าไปบุกเบิกดินแดนในฮอกไกโด ทำให้คนญี่ปุ่นครองเกาะฮอกไกโดได้อย่างสมบูรณ์ในยุคเมจิครับ


.