สวัดดีครับ ผมเป็นคนรักหมาคนนึงที่เลี้ยงหมาหลายสายพันธุ์ อยากเล่าเรื่องราวความประทับใจ เกี่ยวกับหมาสายพันธุ์ต่างๆ
นิสัยส่วนตัวการดูแล ใครอยากได้หมาซักตัวลองอ่านดูว่าสายพันธุ์นั้นๆ เหมาะกับครอบครัวคุณหรือไม่ เพราะเขาจะไม่ใช่หมา แต่จะเป็นหนึ่งในครอบครัวคุณ

ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว


ไซบิเรี่ยนฮัสกี้

ดอนล่าหมาสายพันธุ์ไซบิเรียนฮัสกี้เป็นแชมป์หลายสนาม ซื้อมาตอนปี 45 ในรา 60,000บาท ขณะนั้นมีลูกติดท้องมาด้วย 3ตัว
หลังจากคลอดลูกได้ไม่นาน ดอนล่าก็จากไปด้วยโรคพญาธิหัวใจ  ลูกของดอลล่า เหลือรอดเพียงตัวเดียว คือ เจ้าหมู
หมูเป็นฮัสกี้สีขาวสอาด ขี้เล่นมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก  เจ้าหมูเคยหลุดออกไปนอกบ้าน จนคนทั้งบ้านต้องออกตามหา เรียกเท่าไหร่ก็ไม่มา

หมูตอนเด็ก หน้าตากวนตี.นแบบนี้เลย

เนื่องด้วยความอินดี้ รักอิสระของมันสายพันธุ์นี้ปล่อยไม่ได้ มันจะวิ่งไปเรื่อยไม่เหนื่อยไม่หยุด นิสัยส่วนตัวของหมูถ้าจวนตัวจะเอาหัวมุดเข้าไปในพุ่มไม้
แล้วยืนนิ่งๆ ตัวโผล่ออกมากลางถนน ประมาณว่า กุแอบแล้วนะ เจ้าหมูโตขึ้นเป็นฮัสกี้ตัวใหญ่สีขาวนัยตาสีวอลนัท งามสง่าสมเป็นหมาสายพันธ์ดี
กระโดดได้สูง รั้วสูงถึงอกเจ้าหมูก็กระโดดออกได้ หมูเป็นซุปตาประจำหมู่บ้าน เดินไหนมีแต่คนขอกอดหอม โดยเฉพาะสาวๆจะชอบเป็นพิเศษ

หมูตอนโต ขนฟู ขาวสอาด เหมือนซามอย ทำให้คนเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ




และเจ้าของจะดูหล่อขึ้น 20% หากจูงหมาสายพันธ์ุนี้ (อันนี้ผมคิดไปเองนะ) หากใครไม่เคยเลี้ยงจะบอกว่าพันธ์ุนี้ผลัดขนปีละ 2 ครั้งเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ ถ้าอยู่ไทยไม่ได้เลี้ยงในห้องแอร์ หรือที่ที่มีอากาศหนาว พันธุ์นี้จะผลัดขนตลอดปี แปลงทีสองกระสอบปุ๋ย ยิ่งไม่ได้เลี้ยงด้วยอาหารเม็ดยิ่งร่วง อ้ออย่าให้กินพวกของมันๆล่ะขนร่วงกราว
เจ้าหมูจะรับรู้ถึงความรู้สึกของคนได้ดี ปรกติจะอินดี้เรียกไม่มา แต่หากเราเครียดหรือเศร้า เขาจะคอยมาอยู่ไกล้ ประมาณว่าคอยปลอบใจ หมูเป็นหมาสำอางค์
จะไม่ยอมให้ตัวเปื้อนโคลนเด็ดขาด  เจ้าหมูเคยลงไปเล่นโคลนท้ายหมูบ้านกลับมาเลยถูกจับอาบน้ำใหญ่ กว่าตัวจะแห้งล่อไป3ชั่วโมง ทุกวันนี้ยังไม่รู้ว่าหมูมันกลัวโคลน
หรือกลัวอาบน้ำ หมูเข้าได้กับเด็กๆได้ดี แต่เด็กๆจะเข้ากับหมูไม่ได้เพราะหมูหน้าตาเหมือนหมาป่า
หมูไม่ได้เสียหมาถึงเลี้ยงกับสายพันธุ์อื่น หมูยังคงจงรักภักดีในสายพันธุ์ของตัวเองคือหมูจะไม่เห่า หมูหอนอย่างเดียว
หมูเป็นตัวผู้เพียงตัวเดียวในบ้าน ด้วย จริยธรรม-ศิลธรรม-วัฒณะธรรม- หมูจึงถูกทำหมันกลายเป็นหมูจริงๆ หมูหนักกว่า 60โล เดินไม่ไหว กินกับนอนอย่างเดียว
หมูเคยถูกผ่าตัดมาก่อนหน้านั้นด้วยปัญหาลำใส้ หมูจึงกลัวหมอมาก หากหมูดื้อจะขู่ด้วยคำว่าหมอคำเดียวหมูจะเงียบเป็นเด็กดีไม่อินดี้ หมูอยู่กับครอบครัวเรามา
10ปี และหมูจากเราไปเมื่อปีที่แล้ว หมูเป็นหมาอดทน เราฝึกอยู่ที่ชลบุรี เรารู้ข่าวเรารีบลาทันทีกลับถึงบ้าน 4 ทุ่ม
ทันทีที่เห็นหน้าเรา หมูพยายามจะลุก เราลูบหัวหมูเบาๆพูดกับหมูว่าไม่ต้องลุกหมู ตอนนี้เรารู้ว่าเขาจะไปเฝ้าเขาจนถึงตี 3 เขาจากไปอย่างสงบไม่ทรมาณใดๆ
หลับไปเฉยๆ