เจ็ดโมงเช้าวันปีใหม่ ทุกคนในบ้านยังหลับอยู่ เราขับเรารถออกไปเพื่อจ่ายตลาด

ระหว่างทาง ห่างจากบ้านไม่ถึงกิโล เราเจอห่าน 4-5 ตัวกับลูกห่าน 1 ตัว
กำลังเดินลั้นล้า บางตัวกางปีก อยู่กลางถนน เราเลยหยุดรถรอให้พวกมันเดินข้ามถนนให้หมด

แต่มีห่านโตตัวนึง หยุดอยู่ที่กลางถนน ยืนนิ่งจ้องรถเราอยู่ตลอดเวลา
เราคิดว่าห่านตัวนี้ซื่อบื้อจริง ๆ น่าจะข้ามถนนไปได้แล้ว เราจะไปจ่ายตลาดซักที

เรากับมันจ้องตากันอยู่ไม่นาน   ก็มีห่านตัวเล็ก กำลังกระกระสน  ดันตัวเองออกมาจากพุ่มไม้
แล้วมันค่อย ๆ เดินเตาะแตะไปหาเจ้าห่านตัวโต(ไม่รู้ว่าเป็นพ่อหรือแม่) ที่กลางถนน
แล้วสองตัวก็เดินข้ามถนนไป  


คิดถึงตัวเอง ตอนที่เราที่คอยดูลูกตลอด ไม่คลาดสายตาตั้งแต่ยังเด็ก (แต่ยังเคยทำลูกหลง)
คิดถึงตัวเอง ตอนที่เราใช้สายจูงกับลูก ถึงแม้ว่าคนอื่นจะมองด้วยความตลกขบขัน ซื้อบื้อเหมือนเจ้าห่านตัวนั้น

ภาพห่านที่ยืนรอลูกของมันอยู่บนถนน เป็นภาพที่ยังประทับใจเราอยู่
มันเป็นห่านพ่อหรือแม่ ที่กล้าหาญ คอยระวังรถให้ลูก เพื่อให้ลูกข้ามถนนอย่างปลอดภัย
ถึงแม้มันเป็นสัตว์เดรัจฉาน มันก็รักและคอยดูแลปกป้องลูกได้ ไม่แพ้คนเลยค่ะ