จริงๆชีวิตผมมันยิ่งกว่าละครน้ำเน่ามากเลยแหละ
คือตอนพ่อก่อนตาย พ่อไปเซ็นโอนที่ดินบ้านให้ป้า(ตอนนั้นพ่อไม่สมประกอบ เพราะติดเหล้าหนัก)
และเพราะพ่อมีหนี้ที่เกิดจากกิจการ ตอนแรกแค่จำนองไม่มีเซ็นสัญญาระหว่างพี่น้อง แต่ภายหลังเหมือนป้าแกอยากได้ที่ดินมาก
เลยประมาณมอมเหล้าให้เมา แล้วจับบังคับให้แกเซ็น ซึ่งผมไม่ได้อยู่กับพ่อ เพราะผมเรียนอยู่ที่มหาลัยในกรุงเทพ
หลังจากนั้นผ่านมาหนึ่งปี ป้าก็มาทวงเงินค่าบ้านจากผมแลกกับโฉนดบ้าน ซึ่งเกิดจากพ่อเอาโฉนดที่ดินไปจำนองให้แก ผมก็เพิ่งมารู้ตอนนั้นแหละ
(ป้าเป็นแค่ลูกสะใภ้ในตระกูล ย่าตายเสร็จ พ่อโอนมรดกย่าให้ลุงซึ่งเป็นพี่ชายแกหมด และหลอกผมซึ่งเก็บเอกสารทะเบียนบ้านตัวจริงไว้เพื่อให้และเขียนมอบสัญญาให้ลุงแกไปโอนมรดกเป็นของแกหมด +ตอนย่าตายย่าควักเงินมาปึกหนึ่งน่าจะหลายแสนอยู่ให้ผม ป้าผมมาเจอยึดไปหมด  ให้ผมกับน้องแค่คนละพันต่อหน้าต่อตาเพื่อนผมซึ่งจริงๆเป็นเงินก้อนที่ติดตัวสุดท้ายของแกก่อนตาย หลังจากนั้นย่าก็ตายหลังจากเจอหน้าผม)

และผมไม่คิดจะเอาบ้านหลังนี้แล้ว ผมบอกป้าผมว่าเอาไปเลย จะรื้อจะทำอะไรก็เชิญ และไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับมรดกอะไรเลยในตระกูล
เพราะแกได้เอาไปหมดแล้ว ผมหาเงินเองได้ ผมรู้ว่าป้าแกโลภมาก และพ่อคงไม่คิดจะให้อะไรกับผมและน้องอยู่แล้ว
ผมเลยมีคำถามครับ

คำถาม::ถ้าผมยังมีชื่ออยู่ในบ้านหลังนั้น จะส่งผลกระทบอะไรไหมกับผมมากน้อยไหมครับ ผมได้ยินมาว่าถ้ายังมีชื่อลูกอยู่ในทะเบียนบ้านเค้าจะไม่สามารถรื้อถอนได้ แบบว่าให้ป้าผมมันอึดอัดใจเล่นๆ ตอนนี้น้องผมย้ายชื่ออออกจากทะเบียนบ้านและเปลี่ยนไปใช้นามสกุลใหม่ทางบ้านแม่ เหลือแค่ผมที่ใช้นามสกุลพ่อ    คืออยากยื้อและไม่สนใจให้คนโลภอย่างป้าแต่ก็กลัวผลกระทบเกี่ยวกับทางเอกสารต่างของราชการหรือเอกชน

แต่ถ้าป้าผมไม่สนใจจะรื้อแบบสดๆ ชื่อผมจะไปอยู่ที่ทะเบียนกลางใช่ไหมครับ เพราะกลายว่าผมไม่มีบ้าน ผมจะได้ให้ทางแม่แจ้งย้ายไปอยู่ทางแม่แทน ซึ่งผมตอนนี้ได้ข่าวมาว่าแกกำลังจะให้ช่างมารื้อโดยกำลังมาขอลายเซนต์จากทางตาและยายซึ่งอยู่ที่ลำปางแลกกับเงินหมื่นหนึ่งซึ่งผมได้โทรไปบอกแล้วว่าอย่าทำ อย่ารับเงิน ผมอยากให้มันคาแบบนั้นให้นานที่สุด