ผมบอกตามตรงนะ ผมอ่านกระทู้ จขกท. แล้วอยากจะด่ามากกว่าที่จะแนะนำ
โน้นก็ไม่เอานั้นก็ไม่เอา... จะเอาอย่างที่ถูกใจอย่างเดียว...
งานมั่นคงที่ต้องการ... มันมีด้วยหรืองานที่มั่นคง... คุณรู้อนาคตเหรอว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร...
มีอะไรเป็นหลักประกันได้ว่าคุณจะไม่ถูกไล่ออกจากงาน... หรือถูกโยกย้าย...
แม้แต่ชีวิตคนเราก็ยังไม่มั่นคงเลยครับ... จะตายพรุ่งนี้หรือปล่าวก็ยังไม่อาจรู้ได้
ลองเปลี่ยนแนวคิดซะใหม่นะครับ... คุณก็บอกเองว่าปากท้องคุณรอไม่ได้...
ปัญหาหลักของคุณก็คือ...ไม่มีเงิน
ไม่มีเงิน...แล้วยังจะมาเรื่องมากอีก... โถแม่คุณ...
เหมือนคุณมีเงิน 20 บาท แต่อยากกินสเต็กเนื้อสัน...
มันจะกินได้ไหมละคุณ...
ดังนั้นงานอะไรก็ได้ทำไปเถอะ... จะไปทำงาน 7-11
ขายน้ำเต้าหู้ ฯลฯ ก็ทำไป งานทุกงานมีสิ่งสำคัญให้คุณได้เรียนรู้อยู่เสมอ...
หาเงินมาแล้วค่อยคิดว่าจะใช้เงินนั้นอย่างไร...
อุตส่าห์เรียนจนจบได้ใบปริญญามาคุณต้องเอาตัวรอดให้ได้ครับ...
ชีวิตจริงมันไม่ง่ายเหมือนตอนเรียนหรอกครับ...
ตอนเรียนมีครูบาอาจารย์คอยชี้แนะคอยแนะนำให้...
แต่จบมาคุณต้องไขว่คว้าเอง... ความอดทนต่อความลำบากไม่ใช่ว่าจะสร้างคนได้เสมอไป...
อย่าพยายามเข้าใจแบบผิด ๆ ว่าอดทนสู้ไปจะได้ดีเอง มันมีอะไรมากกว่านั้นครับ...
คนที่ลำบากพยายามแทบตายแต่ไม่ได้อะไร...คุณก็คงเคยเห็นคนแบบนี้มากมายในสังคม...
คนจบปริญญาเอกแต่ต้องมาเป็นลูกน้องคนเรียนหนังสือไม่จบก็มี...
การเรียนมันเป็นแค่พื้นฐานและใบเบิกทาง นอกจากนั้นคุณต้องหาเอง...