คบกับแฟนมา 1 ปีค่ะ เราอายุ 32 ส่วนแฟน 30 ก่อนคบกันเราคิดว่าเค้าอายุเท่ากัน หรือมากกว่า 2-3 ปี ตอนแรกก็เจอครอบครัวเค้า ไปทานข้าวด้วยกันบ้าง คุณพ่อเค้าน่ารักดีค่ะ แต่คุณแม่เค้าแรกๆดูเฉยๆกับเรา พอคบกันมา 3 เดือน เค้าบอกลูกเค้าว่ายังไม่อยากให้ลูกมีแฟน เพราะกำลังจะมีชื่อเสียง...

แต่แฟนมาเล่าให้เราฟังแล้วบอกว่าเค้าไม่สนใจหรอก เราเห็นว่าแฟนหนักแน่นก็เลยคบต่อ จนตอนนี้คบกัน 1 ปี แม่แฟนบอกว่าไม่อยากให้แต่งงานกับเราเพราะอายุมากแล้ว มีลูกแล้วจะแก่ (จริงๆเราหน้าเด็กกว่าลูกเค้าเยอะเลยนะ ==")

คุณแม่เค้าชอบโพสในเฟสว่ารักลูกชายมาก หวง ยังไม่อยากให้แต่งงาน รออีกซัก 10 ปี แต่แฟนอยากให้ไปอยู่ด้วย อยากคุยเรื่องแต่งงาน แต่แฟนก็ยังไม่ค่อยเป็นผู้ใหญ่ ทำอะไรก็จะต้องพึ่งแม่เค้าตลอด ธุรกิจที่แฟนทำก็เป็นเงินของแม่เค้า ที่อยู่ก็บ้านแม่ กับที่ทำงานของแม่ รถก็ใช้ของที่บ้าน

แฟนเราเค้าอยากให้เราย้ายของไปอยู่ด้วยเลย อยากให้ไปช่วยเค้าทำงานเพราะเราเข้าใจงานของเค้าและสายงานเดียวกัน แต่เค้าก็ไม่สนใจที่จะเข้าใจว่าแม่เค้าไม่ชอบเรา คงจะอึดอัดมากถ้าต้องไปเจอหน้ากันทุกวัน ซื้อของเข้าร้านก็ต้องไปเบิกเงินกับคุณแม่เค้า

ที่ได้ยินจากแฟนว่าไม่อยากให้แต่งงานกันเพราะเราแก่กว่า จริงๆ คงไม่ได้มีเหตุผลแค่นั้น แต่เราเสียใจมาก เพราะเป็นวันเกิดคุณแม่เค้า เราฝากของขวัญและเขียนการ์ดไปให้ คิดว่าแม่แฟน เราก็รักเหมือนญาติผู้ใหญ่ของเรา แล้วเราก็ไม่ได้ไปงานวันเกิดแม่แฟนเพราะแม่เค้าไม่ได้ชวนเรา เราก็อยากให้เค้าอยู่กันแบบครอบครัว แต่มาได้ยินแบบนี้เสียใจมาก

เราควรจะสู้ต่อฝ่าฟันอุปสรรคไป เดี๋ยวก็อาจดีขึ้นเอง หรือตัดใจดีคะ ทั้งรักแต่ก็เหนื่อยใจมากเลย เพราะจริงๆ มีอีกหลายเรื่องเลยค่ะ

คำถามแบบนี้อาจจะคิดว่า ทำไมปัญหาชีวิตแค่นี้เจอมากับตัวคิดเองไม่ออกหรือไง แต่พอมาเจอจริงๆ แล้วมันยากจังค่ะที่จะผ่านมันไป แนะนำคนอื่นได้แต่ตัวดิฉันเองเอาตัวไม่รอด ^^ ช่วยแนะนำทีนะคะ ขอบคุณค่ะ