จะบอกว่าหนังสารคดีของผกก. Martin Scorsese เรื่องนี้นี่แหละที่ทำให้ผมหันมายก George ให้เป็นสมาชิกวงสี่เต่าทองคนโปรดแทนที่ John กับ Paul แบบจริงๆจังๆ คือมันเป็นหนังสารคดีที่ทำให้รู้ว่า The Quiet Beatle ผู้นี้มีอะไรมากกว่าที่ตาเห็นเยอะ

หนังสารคดีเรื่องนี้จะแบ่งออกเป็นสองส่วนด้วยกัน โดยส่วนแรกจะขับเน้นไปที่เรื่องราวชีวิตของ George ขณะเป็นสมาชิกวง The Beatles ในขณะที่ส่วนหลังจะว่าด้วยชีวิตของ George หลัง The Beatles แยกวง

สไตล์การกำกับของลุง Scorsese ในหนังเรื่องนี้จะมาแนวเดียวกับที่ลุงแกเคยทำไว้ใน No Direction Home (สารคดีตีแผ่ชีวิตของ Bob Dylan) คือเน้นการตัดต่อร้อยเรียงภาพถ่าย/ภาพฟุตเทจเก่าๆเข้ากับบทสัมภาษณ์บรรดาคนรู้จักของ George ซึ่งก็ขนกันมาหมดทั้งเพื่อนร่วมวง The Beatles ที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างเซอร์ Paul McCartney และ Ringo Starr; เพื่อนในวงการบันเทิงคนอื่นๆของ George อย่าง Eric Clapton, ผกก. Terry Gilliam, Tom Petty ยันคนในครอบครัวของ George อย่าง Olivia Harrison (ภรรยาของ George) และ Dhani Harrison (ลูกชายของ George – ผู้ได้รับความหล่อของพ่อมาแบบเต็มๆ)เพื่อบอกเล่าเรื่องราวและเหตุการณ์สำคัญต่างๆในชีวิตของ George แบบเจาะลึก

ด้วยความที่หนังพาคนดูไปสำรวจแทบทุกหลืบมุมในชีวิตของ George ความประทับใจที่ได้จากการดูหนังสารคดีเรื่องนี้จึงเป็นการที่หนังสามารถนำเสนอตัวตนของ George ไม่ว่าจะในฐานะของนักดนตรี,ผู้เลื่อมใสในศาสนาฮินดู,สามี/พ่อได้อย่างลุ่มลึกและน่าค้นหา เหมือนอย่างที่ John เคยพูดเกี่ยวกับ George เอาไว้ว่า “George himself is no mystery. But the mystery inside George is immense. It’s watching him uncover it all little by little that’s so damn interesting.” การดูหนังเรื่องนี้จึงเปรียบได้กับการทำความรู้จัก George Harrison ในฐานะของปุถุชนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่ในฐานะของสมาชิกวงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาลอย่างที่หลายๆคนคงจะรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว

Must-see สำหรับติ่ง The Beatles ทั่วราชอาณาจักร

8.5/10

ฝากเพจด้วยนะครับ >>> https://www.facebook.com/appleoneoone