คือ อยากจะบอกว่าผมก้เคยเป็นเหมือนคุณ คิดแค่เพียงว่าต้องมีงานทำมีเงินเดือน คิดกันแค่นั้นจริงๆ ผมทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งมายาวนานถึง 20 ปี เพราะคิดว่าไปทำอย่างอื่นไม่ได้ กลัวนู้น กลัวนี้ 5555 อยากขำตัวเองสักวันละพันครั้ง ว่าทำไมต้องเอาชีวิตไปฝากไว้กับงานประจำขนาดนั้น ไม่มีอิสระทางเวลาแม้แต่นิด ตื่นเช้าทำงาน เลิกงานกลับบ้าน หยุดวันเดียวในหนึ่งสัปดาห์ ชีวิตเป็นแบบนั้นจนล่วงเลยไป 20 ปี โดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว เมื่อย้อนกลับไปคิด เอ...ช่วงเวลาทำงานมันมีแต่หนี้ทั้งนั้น บ้านก็ต้องผ่อน รถก็ต้องผ่อน หนำซ้ำรายได้เท่าเดิม เฮ้อ...เสียเวลาไปทำไมในเมื่อชีวิตของเราเองแท้ๆยังเอาไปฝากไว้กับบริษัท  ผมตัดสินใจลาออกจากงาน โดยไม่มีใครไล่  คิดเพียงว่า เงินมันมีสี่ด้านมันต้องหาเงินในด้านที่มันง่ายกว่าและมั่นคงกว่า โดยไม่เอาชีวิตที่เหลือไปผูกไว้กับงานประจำ วันที่ยื่นใบลาออกมันเหมือนว่าเราพ้นออกมาจากการจองจำ ไม่ต่างไปจากคนที่ถูกจองจำในคุก ดีใจมากในวันที่ยื่นใบลาออก เพราะเราได้หลุดพ้นสภาพลูกจ้าง ลูกจ้างที่เคยทำให้เขารวย โดยได้รับส่วนแบ่งเป็นเศษเงินเดือนเท่านั้น (คนอื่นอาจจะค้านในคำพูดของผมเพราะไม่เคยให้โอกาสตัวเอง) หลังจากที่ผมลาออกมาแล้ว ก็ตั้งสติตั้งใจใหม่ว่าเราจะต้องทำในสิ่งที่คนอื่นเขาทำได้ เพราะถ้าไม่คิดจะทำอะไรก็ไม่ต่างไปจากคนที่ตายไปแล้ว  ผมไม่มีเงินติดตัวหรอกแต่คิดจะทำธุรกิจส่วนตัว เริ่มจากศูนย์เลย ลงทุนทำธุรกิจด้วยเงินติดตัวไม่ถึงห้าพันบาท ผมไม่บอกว่าผมทำอะไรนะ เพราะอาจจะมีคำกล่าวอ้างว่า คุณก็ทำได้ซิเพราะ 1 2 3 4 นี่คือคำถามทั้งนั้น  ผมเริ่มดำเนินการด้วยตัวเอง เป็นนายตัวเอง ควบคุมเวลา มีอิสระทางความคิด เหนื่อยก้พัก ง่วงก็หลับ ไม่มีใครว่าเพราะเราเป็นนายตัวเอง จับนู้นจับนี้ไปเรื่อย จนพอมีตังส์ก็เปิดร้านอย่างเป็นทางการ สุดท้ายก็ค้นพบตัวเองว่า ชีวิตคนเรามันมีถนนอีกหลายสายให้เดิน มันขึ้นอยู่กับตัวเราว่าจะเลือกเดินเส้นทางไหน ทุกวันนี้ผมมีความสุขมาก ได้อยู่กับครอบครับ มีเวลาให้ครอบ อยากไปไหนก็ไปกันได้ ชิวๆ รายได้ก็กำหนดด้วยตัวเองได้  เมื่อกลับไปมองอดีตที่ผ่านมา คิดทีไรมันก็ขำครับ เพราะเอาชีวิตไปผูกไว้กับงานประจำทำไม มีคำสอนหลายคำที่ผมเคยได้ยินมาแต่เด็กว่า  เรียนให้เก่งๆนะลูก จบแล้วจะได้มีงานทำดีๆเป็นเจ้าคนนายคน (นี่คือคำสอนของคนไทยหลายๆกลุ่มโดยเฉพาะตามบ้านนอกอย่างผม) มันไม่ผิดหรอกครับคำสอนนี้เพราะคนส่วนใหญ่ก็เรียนกันเอาเป็นเอาตายเพื่อหวังพึ่งงานดีๆในอนาคต แต่ถามหน่อยครับว่ามันมั่นคงแค่ไหนและมีโอกาสรวยเหมือนกับคนอื่นเขาหรือไม่ คำตอบก็ไม่เลย ก็แค่เอาตัวรอดไปวันๆเท่านั้น  คุณเคยเห็นคนจีนเขาสอนลูกไหมครับ เขาบอกลูกว่าเรียนให้เก่งๆนะลูกถ้าจบแล้วก็เอาวิชาความรู้ของตัวเองที่ร่ำเรียนมา ไปทำธุรกิจของตัวเองให้เจริญรุ่งเรือง ดังนั้นคุณจะเห็นว่าคนจีนในไทยส่วนใหญ่จะร่ำรวยกัน เพราะเขาสืบสายเลือดการทำธุรกิจต่อยอดจากพ่อแม่หรือวงศ์ตระกูล ถึงตรงนี้แล้ว คุณคงจะเดาได้แล้วละครับว่าผมให้คำแนะนำอะไรให้กับคุณ...............