ดันเจี้ยนได้แก่สถานที่รกร้าง ป้อมปราการ สถานศักดิ์สิทธิ์ หรือ ถ้ำ เป็นสถานที่ปิดที่มีการต่อสู้กับมอนสเตอร์ ดันเจี้ยนหลายแห่งเป็นที่อยู่ของมอนเลเวลต่ำ ซึ่งบางทีก็มีมอนแข็งแกร่งเช่นมังกรเฝ้าสมบัติอยู่ข้างในนั้น การต่อสู้ภายในสถานที่ปิดนั้นยากกว่าที่เปิดโล่งมากนัก ซ้ำยังต้องใช้ทีมเวิร์คที่ซับซ้อนอีกด้วย (ซึ่งก็คาดว่าแฟน ๆ เรื่องนี้หลายคนคงรอชมฉากตะลุยดันเจี้ยนตามสไตล์เกมออนไลน์กันไม่เบาเลยเชียว)


งานเลี้ยงมาถึงช่วงเต้นรำ ซึ่งเพลงที่ใช้ก็เป็นเพลงอินโทรเปิดตอนเล่นเกม ชวนให้ทุกคนคิดถึง ลอร์ดเซอร์เจียตก็บอกว่าเหล่าหญิงสาวเมื่อถึงวัยก็จะเปิดตัวกันในงานเลี้ยง และการนัดพูดคุยกันสิบวันที่เราจัดนั้นก็เป็นโอกาสให้ได้ทำความรู้จักกัน (ไม่ค่อยเลยนะลอร์ด กะให้นักผจญภัยปิ๊งปั๊งกันเพื่อเอาเข้าพวกสินะยะ) ลอร์ดก็พยายามให้นักผจญภัยซักคนออกไปเต้น แต่ทุกคนก็หลบเลี่ยงเป็นพัลวัน พอชิโรเอะจะโบ๊ยให้ครัสตี้ หัวหน้ากิลด์ใหญ่ก็บอกทันทีว่าในฐานะตัวแทนสภา เขายังอยากคุยอะไรกับลอร์ดอีกหน่อย แล้วก็โยนให้ชิโรเอะทันที ทำเอาหนุ่มแว่นร้ายไม่ออกต้องยอมออกไปอย่างจนใจ แต่เฮนเรียตต้าก็เข้าไปช่วยแก้สถานการณ์ให้ด้วยการเป็นคู่เต้น แม้ชิโรเอะจะยังหวั่นใจเพราะว่าเต้นไม่เป็นเลยก็ตาม แต่สาวแว่นก็บอกว่าไม่เป็นไร เพราะว่าคลาสของเฮนเรียตต้าคือบาร์ด (ตอนนี้เจ๊แว่นสวยมากกกกก)










มีการอธิบายเพิ่มเติมจากทางฝั่งที่ไปเข้าค่าย (เพราะอิสุซึ สาวหน้าตกกระก็อาชีพบาร์ดเหมือนกัน) ว่าบาร์ดคือผู้ใช้เสียงดนตรีเป็นอาวุธ มีหน้าที่สนับสนุนการโจมตีของเพื่อนแรงขึ้น ต่างจากเอนแชนเตอร์ตรงที่ใช้เสียงดนตรี แถมใช้พลังได้ยาวนานมากกกก



ด้านเฮนเรียตต้าก็สอนเต้นรำให้ชิโรเอะอย่างสนุกสนาน ด้วยการทำให้ดนตรีแว๊บไปมาตามสเตปที่ต้องเต้น ราวกับเกมเต้นรุ่น 360องศา ตัวโน๊ตสีสันสดสวยล่องลอยรอบตัวทั้งสอง จนออกมาเป็นการเต้นรำที่งดงามจนทุกคนหยุดยืนมองด้วยสายตาชื่นชม






ยกเว้นเพียงนินจาสาวที่ยืนหลบมุมอยู่ห่างไกลจนกระทั่งมีเด็กวิ่งมาชนเข้า ทว่าเด็กกลุ่มนั้นกลับชวนให้มาเล่นไล่จับด้วยกันประสาเด็ก ทำเอาอาคัทสึกิหายตัวแว๊บชิ่งไปเลย ทิ้งไว้แต่ชุดราตรีสีฟ้า


ชิโรเอะที่ไปนั่งพักเหนื่อยจากการเต้นรำ ก็ได้รับโทรจิตจากมิโนริ เด็กสาวกังวลเรื่องที่จะไปลงดันเจี้ยนพรุ่งนี้ เพราะเกรงว่าตนเลเวลน้อยแล้วจะเป็นตัวถ่วงคนอื่น แต่ชิโรเอะก็ถามทวนถึงหลักพื้นฐานในการสู้แบบร่วมตี้ พอเด็กสาวตอบตามโน๊ตที่ได้มา ว่า กระบวนทัพ คนสั่งการ ฝ่ายตรวจสอบสนามรบ และทีมลาดตระเวณ ชิโรเอะก็ปลอบว่าจำได้ก็ไม่เป็นไรแล้ว แต่พอวางสายไป หนุ่มแว่นก็อดรำพึงไม่ได้ว่าสิ่งสำคัญบางอย่างก็ไม่อาจสอนด้วยปากได้ นอกจากต้องไปเรียนรู้ประสบการณ์ตรงนั้นด้วยตนเองเท่านั้น



รุ่งขึ้นพวกชิโรเอะก็ทานอาหารสุดอร่อยที่วังเตรียมให้ ซึ่งก็ดูเหมือนว่าวิธีทำอาหารจะแพร่จากอากิบะมาถึงที่นี่แล้ว (ตาผ้าคลุมขาวจากตอนที่แล้ว เดินอยู่ชั้นบนเหลือบมองลงมาทางพวกชิโรเอะ และตอนนี้ก็ยังไม่หล่ออีกตามเคย) ซึ่งบาร์ดหญิงคนสนิทของครัสตี้ก็เห็นพ้องกับชิโรเอะแล้วว่าพวกเราต้องเรียนรู้เรื่องคนของแผ่นดิน เพื่อไม่ให้เผลอไปส่งผลกระทบในทางไม่ดี แต่หลังจากนั้นครัสตี้กับมิจิทากะก็แซวเรื่องเต้นรำกับเฮนเรียตต้าเมื่อคืน จนอาคัทสึกิอดจิกเจ้านายตัวเองไม่ได้ (หึงเจ้านายหรือหึงเจ๊แว่นจ๊ะ 555)




พอกินอาหารเสร็จ ชิโรเอะก็ถามมิจิทากะว่าเตรียมอาหารมาพอไหม และอยากให้เรียกกำลังเสริมเพราะว่าจากขนาดของห้องอาหารที่กำลังนั่งกันอยู่นี้ คาดได้ว่าน่าจะมีคนมาเพิ่มอีก ซึ่งก็คือพวกชนชั้นสูง ถึงจะไม่ได้มีงานเลี้ยงทุกวันตลอดสิบวันนี้ก็ตาม แต่ก็อาจจะมีพวกงานเลี้ยงน้ำชาก็เป็นได้ ซึ่งชนชั้นสูงมีทั้งหมด 24 ตระกูล พอรวมสภาโต๊ะกลมเข้าไปก็จะเป็น 25  ซึ่งเมืองไมฮามะของลอร์ดเซอร์เจียตมีประชากรราวสามหมื่นคนได้  ขณะที่อากิบะมีคนอยู่สองหมื่น

ชิโรเอะก็ทำการวิเคราะห์ว่า พวกชนชั้นสูงต้องการอะไร ก็คืออยากรู้ขอบเขตของนักผจญภัย รวมถึงเป้าหมาย แต่เพราะการเต้นรำของชิโรเอะกับเฮนเรียตต้าเมื่อวานทำให้พวกนั้นคลายความหวาดกลัวลง ดังนั้นก้าวต่อไปก็คือ จะชักชวนเหล่านักผจญภัยให้เข้าพวก

ซึ่งก็เป็นจริงดังนั้น เพราะขุนนางของอีสธอลสองคนกำลังถกกันเครียดว่าก่อนวันที่นักผจญภัยเรียกว่า วันโลกาวิบัติ นักผจญภัยต่างคนต่างอยู่ และยอมทำงานทุกอย่างที่คนของแผ่นดินว่าจ้าง ทั้งล่ามอน ทั้งคุ้มกันขบวนเดินทาง แต่หลังวันสำคัญนั้นแล้ว นักผจญภัยกลับไม่มาติดต่อคนของแผ่นดินเลยแม้สักหน (ก็แหม่ คนเพิ่งมาติดในเกมก็เลยยังปรับตัวกันอยู่เลย) แล้วยิ่งอากิบะมีเทคโนโลยีใหม่สร้างอะไรใหม่ ๆ ออกมามากมาย ซ้ำยังตั้งสภาโต๊ะกลมอีก คนของแผ่นดินก็ยิ่งกลัวว่า นักผจญภัยคิดจะตั้งตัวเป็นเอกเทศ รวมกลุ่มกันเอง เพราะงั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องดึงนักผจญภัยมาเป็นพวกให้ได้

ชิโรเอะวิเคราะห์ว่าคนของแผ่นดินต้องการดึงเราเป็นพวก แต่เพราะพวกนั้นไม่อยากยอมรับว่าด้อยกว่า จึงเอาเรื่องการให้ยศศักดิ์ขึ้นมา ซึ่งคงจะให้ครัสตี้ไม่ก็ให้กับสภาโต๊ะกลม เพื่อให้สภาติดหนี้บุญคุณ (รู้สึกเหมือนข่มกันหน่อย ๆ ด้วยแฮะ) ดังนั้นต่อไปต้องระวังเวลาพวกนี้มาติดต่อนักผจญภัยเป็นรายบุคคลหรือเป็นกิลด์ไป แต่เพราะยังไม่รู้ว่าฝ่ายคนของแผ่นดินคิดอะไรไว้กันแน่ ชิโรเอะจึงให้อาคัทสึกิไปทำงานสอดแนม ซึ่งนินจาสาวก็หายตัวไปทันทีที่ได้รับคำสั่ง


อีกด้านทางค่ายฝึก พวกมิโนริก็เดินทางมาถึงหน้าทางเข้าดันเจี้ยนป่าแห่งลากรันด้าแล้ว


[ว่าแต่เจ๊บาร์ดจะเติมน้ำตาลเยอะไปไหน เขาว่าคนกินหวาน ๆ น่ะดุนะ]