เรามาระบายค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า  วันนี้เราไปที่ห้างแห่งหนึ่งกับครอบครัว ระหว่างนั้นเราอยากซื้อรองเท้าพอดีเลยขอไปซื้อรองเท้าแป๊บนึง พอไปถึงร้านพนักงานก็พูดประโยคฮิตติดปาก
"ลองสวมดูได้ค่ะ มีไซส์ค่ะ"  
เราเจอแบบที่เราชอบแต่มันไซส์ 38  เราใส่ไม่ได้ ปกติเราใส่ 39 ตลอดค่ะ ไม่ว่าจะร้านไหน เราจึงถามว่า
"มีไซส์ 39 มั้ยคะ" เค้าจึงเข้าไปค้นหลังร้านออกมาให้เราค่ะ  พอเอาไซส์ 39 มา ปรากฏว่าใส่ไม่ได้ค่ะ เราบอกว่า
"ไซส์ 39 ก็ยังคับไปค่ะ มีไซส์ 40 มั้ยคะ"
นางหน้างอแล้วพูดว่า "มีแค่เท่าที่เห็นนี้แหละ" (ห้วนๆ)
เราเลยบอกเค้าว่า"ไม่เป็นไรค่ะ ขอเดินดูก่อน" แล้วเดินออกจากร้าน

ทีนี้พอเราเดินออกจากร้านไป จะไปดูร้านอื่น แต่เดินเลี้ยวผิดทาง เลยเดินย้อนกลับมาซึ่งผ่านร้านเดิม พนักงานคนนั้นยังยืนอยู่บริเวณหน้าร้านค่ะ แต่นางไม่เห็นเรา นางพูดกับเพื่อนพนักงานด้วยกันว่า   "มันไม่เอา มันบอกมันใส่ไม่ได้ แล้วให้กูหยิบออกมา" ในมือยังถือรองเท้าที่เราลองอยู่เลย  โห..เชื่อมั้ยคะ เราปรี๊ดดดมากเลยค่ะ  เราพูดว่า
"ก็รองเท้าใส่ไม่ได้ ขอลองแล้วจะต้องซื้อหรอ ทั้งที่รู้ว่ามันใส่ไม่ได้"  
นางเหวอค่ะ ตกใจไม่คิดว่าเราจะเดินกลับมา  แต่นางก็สะกดความเหวอเอาไว้แล้วทำท่ายักไหล่นิดนึงแล้วพูดว่า  "ก็ไม่ได้บังคับนิ"

แล้วเราก็พูดต่อว่า "แล้วคุณใช้สรรพนามเรียกลูกค้าว่ามันหรอ?"  นางเฉยทำหน้าแบบไม่แคร์ แล้วมองไปทางอื่น เบ้ปากเบาๆนิดนึง

พอดีตอนนั้นเราไปกับน้องชายที่ยังเด็กค่ะประมาณ 10 ขวบ น้องกระตุกแขนเราเบาๆ เราเลยไม่อยากมาทะเลาะต่อหน้าเด็ก เลยจบที่ตรงนั้น แล้วเดินออกจากร้านมาค่ะ  แต่ในใจโมโหมากค่ะ ถ้าอย่างนั้นตอนเข้าร้านจะพูดเจื้อยแจ้วทำไม ว่า ลองได้ค่ะ มีไซส์ค่ะ ในเมื่อความเป็นจริงลองไม่ได้ ไม่มีไซส์ ถ้าจะลองต้องซื้อเท่านั้น