ใครเคยมีวันซวยๆมั่งมั้ยค่ะ วันนี้เป็นวันนักขัตฤกษ์วันซวยเดย์ของอิชั้นเอง ตื่นเช้ามาหนาวมาก เปิดประตูหลังห้องมาลมตีหน้าสั่น ไปบนเค๊าเตอร์ครัวหยิบขนมปังตราอาบังขับรถถังไปปทุม มาทาแยมแล้วทาน อร่อยผิดปกติ กำลังจะหยิบแผ่นที่สอง เยร็ดลู่ !! เขียวอี๋ เกินคำว่ารา เห็ดขึ้นเป็นดงค่ะ ถั่วดำที่ไปทานกับผชข้างห้องเมื่อคืนแทบจะพุ่ง ช่างมัน แดรกไปแล้ว ถือว่าทานขนมปังทาแยมเห็ดปี๋ละกัน  อาบน้ำหนังหน้าลอกระยับระดับ20 ลอกยิ่งกว่าโดนน้ำร้อนลวก ลอกซ้ำลอกซาก หนังลอกเป็นแผ่นเอาไปเจียวน้ำมันได้ หมดกันหน้าใสไฮยาลูลอน ของกรู อาบน้ำเดินจากหอไปมหาลัย ลมแรงกระโปรงพีทเปิดพรึบต่อหน้านศ.ชาย แววตากำหนัด ที่มองมาทางอิชั้นด้วยความกระหายในกาม มองกันขนาดนี้อิชั้นละอยากพาไปปูเสื่อ กก มหาสารคามลายกนก ในที่เปลี่ยวแล้วยอมพลีกายให้พวกเขา เอาบวบเหลี่ยมที่ปลูกแบบออแกนิคบนดาดฟ้าที่บ้าน มาแยงรูเลยแคระ อันตัวอิชั้น มือขวาถือปราด้าก๊อปเกรดต่ำหนังกลับตลาดโรงเกลือ มือซ้ายถือไอโฟน5เอสที่ผัวเด็กอายุ18ซื้อให้เปิดเพลง ไมลี่ ไซรัส ฟัง เลยไม่มีมือว่างจะไปปิดกระโปรงเลยปล่อยเลยตามเลย พึ่งนึกได้ วันนี้ใส่กางเกงในตัวเล็กเปิดแก้มก้นที่มีสิวบ้างประปราย ขนก็ลุกตามความเย็นของอากาศ ขาหนีบไม่ต้องพูดถึง ดำยิ่งกว่าหลุมดำ กางเกงในลายก็ไม่น่ารัก ไม่รู้ว่าจะมีดวงเหลืองๆด้วยรึป่าว เห็ดราจะขึ้นมั้ยก็ไม่แน่ใจ ถ้ารู้ล่วงหน้าว่ากระโปรงจะเปิดต่อหน้าฝูงผู้ชายขนาดนี้ รู้งี้ใส่ลูกไม้มีโบว์มาก็ดี    เหล่าผู้ชายที่เห็นใต้กระโปรงอิชั้นคงจำไปจนตาย ใครก็ได้ลบความทรงจำกูที// เอาสิบวิกูคืนมา นางกล่าว

หลังจากผ่านเหตุการณ์ น่าสยดสยองสองวินาทีที่กระโปรงเปิดผ่านไป อิชั้นเดินไปใกล้จะถึงห้องแล้ว ปิ๊ !!  เด๋....(อุทานแบบเกาหลี) เสียงมูลปักษาสวรรค์ (ขี้นก) สีเขียวขี้ม้าอมชมพูสุขภาพดี เมล็ดผลไม้และเศษพริกนิดหน่อย พิสูจแล้วนางน่าจะทานส้มตำผลไม้มาเมื่อคืน แป๊ะลงมาที่หัวใหล่ที่กว้างกว่ารันเวย์'สนามบินหนองงูอุทานด้วยความตกใจ'

หมดกันชุดนักศึกษาตราน้อมจิต ที่กูตื่นแต่เช้า แก้ผ้าท้าความหนาว บรรจงรีดกว่าจะได้ให้ร้อยกรีบ สมาธสนธิเป็นกรีบเดียว อีดรอก กูอยากจะตัดไม้ง่ามแถวนั้นทำหนังสติ๊กยิงหรีให้ร่วง เอาไปสับผัดเผ็ดให้พม่าก่อสร้างแดรก  ต้องรีบเดินเลี้ยวเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว  เข้าปุปเจอฟองน้ำที่แม่บ้านมีไว้เช็ดกระจก จุ่มน้ำแล้วเช็ดๆ เกลี้ยงเลยค่ะ สะอาดเหมือนไม่เคยเปื้อนมาก่อน ลืมไปเลย ว่าเคยมีขี้
แต่เห๊ ... แกร....  สงสัยชุบน้ำเยอะไปหน่อย น้ำชุ่มครึ่งตัว อีดรอกกกกกก เห็นเนื้อในหมดเลย เวรกรรมของอีพจมาร สว่างวงค์ แฉะตั้งแต่เสื้อในฟองน้ำที่อมและดักเก็บน้ำได้ดี มายันหรีทรงกระบอกข้างหน้า ไปยันหรีหลังที่สามารถขี้ได้  ในใจอยากกลับแล้วนะคะ ไม่อยากเรียนแล้ววันนี้ อะไรจะซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อยเงื่อน ซวยอินเซบชั่น  แต่ก็ต้องจำใจไปเรียน เพราะวันนี้คลาสร่วม ผู้ชายหลังห้องหล่อๆเยอะ ไม่เรียนไม่ได้ขาดใจ  นั่งแฉะไปครึ่งตัว ทั้งวัน หนาวก็หนาว โอ้ย.... วิงเวียนศี แล้วก็ษะ ใครก็ได้ส่งยาหม่องน้ำตราลูกอกตัญญู แอบเยร็ดหรีปลาบู่ที่แม่เลี้ยงไว้ให้อิชั้นทีแคระ


ง่วงนอนมากแคระ เรื่องซวยวันนี้ยังไม่จบ ว่างๆจะมาเล่าให้ฟังใหม่ ไม่รู้อยากฟังกันรึป่าว บายค่ะ ฝันดี๊ดี