คุณเคยวางต่างหูเพชรคู่แพงระยับไว้บนเก้าอี้สาธารณะแล้วไปเดินทำธุระไหม?

แล้วกระเป๋าตังค์ที่เพิ่งเบิกเงินมาสดๆร้อนๆล่ะ?

หรือโทรศัพท์สมาร์ทโฟนที่คุณไม่เคยให้ห่างตัวอันนั้น คุณเคยใช้วางจองที่นั่งรึเปล่า?

จขกท.ไม่เคยมีลูกค่ะ และไม่คิดจะซ้ำเติมใครที่สูญเสียลูกน้อยไปด้วย เพียงแต่บางครั้ง จขกท.ก็เห็นบ่อยเหลือเกินที่เด็กเล็กๆ เดินเตาะแตะไปมาในที่สาธารณะ ในขณะที่คุณแม่กำลังช้อปปิ้งบ้าง เมาท์กับเพื่อนบ้าง หรือจิ้มแท็บเล็ตบ้าง

ตอนเด็กๆ คุณแม่ของจขกท.ไม่ยอมให้ห่างตาแม้แต่ก้าวเดียว ขู่ไว้ตลอดว่าห้ามไปกับคนแปลกหน้า จะโดนพาไปขายตัดแขนตัดขาเป็นขอทาน ดังนั้นพอจขกท.โตขึ้น แม้จะไม่มีลูก แต่ก็มีน้องหมาและเฝ้าไม่ให้ห่างตาเหมือนกันค่ะ

น้องหมาของจขกท.ไม่ใช่ชิวาว่าตัวน้อยราคาแพง หรือปอมขนฟูน่ารัก มันเป็นชิสุที่ตัวหนักกว่าถุงข้าวสารที่ขายตามห้าง แต่เมื่อใดที่พามันออกไปท่องเที่ยว หากสะดวกเดินก็อาจจะใส่สายจูงเดิน แต่ไม่สะดวกก็ต้องอุ้ม ถึงเมื่อยก็อุ้มค่ะ

ดังนั้น จขกท.เลยแปลกใจไม่น้อยที่เด็กถูกปล่อยทิ้งไว้คนเดียวและถูกหลอกไป จขกท.เข้าใจคนร้ายค่ะ เด็กน่ารัก มันอยากได้ก็พาไป แต่ไม่ค่อยเข้าใจคุณพ่อ ที่คิดว่าปล่อยลูกนอนในที่สาธารณะคนเดียวแล้วลูกจะไม่เป็นไร ไม่ต้องพูดถึงโดนลักพาตัวนะคะ ถ้าน้องหิว ปวดห้องน้ำ กลัว ใครจะดูแล?

จขกท.เชื่อว่า น้องการ์ตูนจะไม่ใช่คนสุดท้ายหรอกค่ะ

ว่าแต่รายต่อไป จะใช่ลูกใช่หลานคุณรึเปล่า ก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณพ่อคุณแม่แล้วล่ะค่ะ ว่าจะเห็นน้องมีค่าน้อยกว่าของมีค่าที่คุณไม่กล้าปล่อยให้ห่างสายตาอย่างกระเป๋าเงินหรือโทรศัพท์รึเปล่า

ยังไงก็ขอให้น้องที่หายตัวไปและยังตามไม่เจอกลับสู่อกพ่อแม่ค่ะ