เล่าไปก็เหมือนตัวเองสวยค่ะ เรามีแฟนครั้งแรกตอนปี 1 ตอนนี้โลกหอมหวานมาก คุยกันเช้ายันดึก
มีความสุขที่สุดในชีวิต เราคบเป็นแฟนกันได้ปีนึง แฟนที่อายุเท่ากันต้องออกจากมหาลัยเพราะเรียนไม่ไหว
เค้าไปเรียนต่อในระดับอนุปริญญาแทนแล้วทำงานไปด้วย เพราะฐานะทางบ้านไม่สู้ดีนัก ต่างจากเราที่ฐานะดี
เราเลยค่อนข้างไม่เข้าใจเค้าเลยในตอนนั้น เพราะเค้าต้องทำงาน เรียน ระยะห่างมันเลยมากขึ้น
บวกกะเรางี่เง่าทำให้การเลิกราครั้งแรกเกิดขึ้น ตอนนั้นเค้าไปบวช แต่เราไม่ได้ไป ทำให้เค้ากลับไปเจอสาวที่บ้าน
เราอดทนเพราะเห็นว่าเป็นพระ ไม่อยากยุ่ง แต่ที่ไหนได้ นางคนนั้นโทรคุยส่งข้อความหากันทุกวี่ทุกวันค่ะ
จนในที่สุดเราห่างกันไป แต่พอเค้ากลับมาทำงาน เค้าก็ห่างจากอีกคนไปโดยอัตโนมัติ แล้วเราก็กลับมาคบกันอีก

รอบนี้ความระแวงของเราเพิ่มมากขึ้น เพราะมีประสบการณ์การโดนหลอก ทำให้การกลับมาคบกันหวานชื่นแค่แรกเริ่มเท่านั้น
ช่วงเข้าปี 3 เค้าได้เข้าทำงานเป็นช่างประจำโรงงาน อีกครั้งแล้วที่ห่างๆกัน เรายังเรียนส่วนเค้าทำงาน แม้ระยะทางไม่ห่าง
แต่ระยะเวลาของการทำงานและการเรียนไม่เหมือนกัน เราเริ่มงี่เง่า เริ่มขอเวลา และประจวบเหมาะกับที่เค้าเจอสาวโรงงานนางนึง
เราจับได้และขอให้เค้าเลิก โดยโทรไปขอร้องอ้อนวอนฝ่ายหญิง เพราะเรารักเค้ามาก แต่ไม่เป็นผล ส่วนนึงมันก็มาจากคนของเราเช่นกัน

ยื้อกันไปมาอยู่นับเดือน ในที่สุดเค้าก็หายไปจากชีวิตเรา ย้ายที่อยู่ เปลี่ยนเบอร์ และแล้วเวลาก็ผ่านไปถึง 6ปี
เราก็มีคนผ่านเข้ามาในชีวิตมากมาย แต่ไม่เคยตกลงปลงใจกะใคร จนมีคนคนนึงเข้ามา เค้าดีกะเรา
แต่เค้าเข้ากะทางบ้านเราไม่ได้เลย เค้าหัวสูง หรูหรา ต่างกะคนเก่าและครอบครัวเรามากมาย
แม้ทางบ้านเราจะฐานะดี แต่ก็อยู่แบบพอเพียง ในขณะที่เค้า ฐานะไม่ดี แต่อยู่แบบอู้ฟู่ เลยทำให้เป็นที่มาของการนินทามากมาย
เพราะเค้าเหมือนตกถังข้าวสาร ก่อนหน้าจะมาคบกะเรา เค้าไม่ทำการทำงาน มีสาวใหญ่เลี้ยงดูเค้าเป้นเรื่องเป็นราว
แต่ตอนแรกเค้าโกหกเราว่าไม่มีแฟน ทำงานบริษัท และความก็มาแตก ตอนนั้นเราเรียนจบแล้ว กำลังหลงเค้ามากเลยค่ะ
เลยทำทุกวิถีทางให้ได้เค้ามา จนในที่สุดก็ได้มา เราแต่งงานกันมา ปีสองปีแรกเลวร้ายอย่างที่สุด

เค้าไม่ทำงานอะไรเลย เล่นเกมส์ ตื่นสาย แต่เค้าทำงานบ้านนะค่ะ ส่วนเราทำงานนอกบ้านหาเลี้ยงเค้าและครอบครัวเค้า
ย้ำว่าครอบครัวเค้าด้วยค่ะ แต่พอเข้าปีหลังๆ เค้าเริ่มปรับตัว ช่วยงานที่บ้าน ใช้อะไรก็ทำ แต่ต้องใช้นะค่ะ ไม่ยอมทำเอง
เราทั้งเหนื่อยทั้งเพลียอย่างที่สุด

ตลอดระยะเวลา 5ปีกว่าที่แต่งงานกันมา เราตามหาแฟนเก่ามาตลอด เพราะเค้าอยู่ในใจ บางทีก้แอบฝันถึงเสมอ
จนในที่สุดเราก็หาเบอร์เค้าจนได้ เราโทรไป คุยกันถูกคอ เพราะรู้จักนิสัยใจคอกันเป็นอย่างดี ต่างกันตรงที่ เมื่อก่อนเราไม่มีภาระหน้าที่
ชีวิตเลยติดแฟน ไม่ยอมให้เค้าไปไหน แม้แต่ไปทำงาน แต่ปัจจุบันเราอายุมากขึ้น มีหน้าที่ เราเลยเข้าอกเข้าใจกัน
ปรึกษาเรื่องงานกัน และแน่นอนค่ะ สามีเราไม่รู้ ตอนแรกเราแค่จะคุยกะเค้าเป็นเพื่อน อยากแค่กลับมาขอโทษที่เคยทำตัวไม่ดีไว้
(เด่วมาต่อนะค่ะ)