ถ้าเป็น ผกก.
1.ให้หนังเป็นหนังขาวดำ หรือเปลี่ยนฟิล์มจากสีเป็ฯขาวดำก่อนฉากน่ากลัวประมาณ 5-6 นาที
2.ใส่ซาวนด์"เบาๆ"หลอนๆ
3.NO CG
4.ใช้มุมกล้องแทนสายตาของตัวละครนั้นๆ(นางเอก,พระเอก,ตัวประกอบ) หรือสายตาของฝ่ายร้าย(ฆาตกร,ผี,ปีศาจ,สัตว์)
5.ใช้เสียงหัวใจเต้นในการชูรสน่ากลัว
6.เมื่อเจอดี จะไม่ให้ตัวละครกร็ดแต่ให้อยู่ในอาการอึ้ง ตาเขม็ง และค่อยสิ่งแวดล้อมหม่นๆ จัดแสงสลัว และโคลสอัพไปที่ตาของเหยื่อ และตัดมาที่สิ่งที่เราจเอดี(ผี,ปีศาจ,ฆาตกร)
7.บทสนทนาที่ดูเป็นธรรมชาติ แต่ชวนให้หลงใหล โดยเฉพาะที่ตอนที่กำลังสนทนาเรื่องเหนือธรรมชาติ ชักชวนให้คนดูคิดตามเเละหลงเชื่อไม่มากก็น้อย
8.การปรากฏตัวของฝ่ายร้าย(ผี,ฆษตกร,ปีศาจ)ให้โผล่มาในทิศทางตรงกันข้ามในความคิดของคนดูเช่น คนดูคิดว่าจะโผล่มาจากตู้ แต่ดันไปโผล่ ที่หลังเหยื่อ  หรือค่อยๆห้อยหัวลงมือช้าๆ หรือว่าจะค่อยเอามือมาปิดตา
9.ฉากที่เหยื่อกำลังหลบหนี ให้ฉากหลังเป็นกระจกประกบข้าง แล้วสะท้อนเงาเหยื่อไปตลอดทาง และมีเงาปริศนาโผล่มา จากนั้นให้ภาพของหนังดูบิดเบี้ยว แสดงถึงการคดเคี้ยวของความกลัวที่เหมือนแม่น้ำที่โค้งคดดูยุ่งเหยิงและไม่มีวันจบสิ้น(ใช้ได้ในหนังผี) หรือฉากหลังเป็นอุโมงค์ใต้ดิน
10.ถ่ายแบบลองเทค
11.นักแสดงค่อนข้างโนเนม แต่หนังบางเรื่องก็ควรจะเป็ฯนักแสดงที่มีความสามารถในการแบกหนังทั้งเรื่องเช่น นิโคล คิดแมน ในThe Others แต่ไม่ใช้ดาราใหญ่ในหนังเช่น บรู๊ซ วิลลิส ในThe 6th Sense
12.ใช้เทคนิคถ่ายแบบแฮนด์เฮลด์ตอนกำลังหลบหนี และกล้องดิจิตอลถ่าย จะได้ภาพเกรนหยาบ ดูดิบๆ(ใช้ได้ตอนยังไม่มืด)
13.ตัวละครเอกเห็นวิญญาณร้ายแบบประชิดตัว ท่ามกลางฝูงชนมากมาย เช่น กำลังกินข้าวร่วมวงกับเพื่อน แต่ดันมีผู้ชายไร้หน้า ตัวเปื้อนเลือดมานั่งข้างๆ จะหนีก็หนียากเพราะมันกดดันด้วยสถานการณ์รอบตัว