ผมได้เจอคนคนนึงเข้า ซึ่งเขาบอกตั้งแต่แรกแล้วว่าเขา มีแฟนอยู่แล้ว ผมก็เลยไม่ยุ่ง ...
จนมาวันนึง เขาทักมาหาผม แล้วเราก้คุยกันไปคุยกันมา จนสรุปว่า เราอยู่มหาลัยเดียวกัน เราก้เลยเริ่มคุยเรื่องนุ้นเรื่องนี้ที่คล้ายคลึงกัน จนทำให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่นั้น เลยเถิดไปกันใหญ่ จนกลายเป็นความรัก จนกลายเป็นความผูกพันธ์ในที่สุด เมื่อถึงจุดที่ผมรู้ตัว ผมขอบอกเขาว่า เลิกคุยกันเถอะ มันไม่ควรเลย แต่เขาไม่ยอมปล่อยผมไป เขามาตามง้อผม ตามทำทุกอย่าง มันเลยยิ่งเลยเถิดไปกันใหญ่ จนตอนนี้เราคบกันได้เกินครึ่งปีแล้ว ในขณะที่เขาก้ยังคบกับแฟนของเข
อยู่
ตอนแรก เขาก้พาผมไปเที่ยว และ สามารถทำอะไรก้ได้ ไปบ้านเขา ไปต่างจังหวัด แต่...มีอยู่วันนึง เขาไปเที่ยวกับแฟนเขา (เวลาเขาไปกับแฟนเขา เขาจะบอกผมตลอด และผมก้จะรู้สึกเจ็บมากๆ) และวันนั้นแฟนเขาก้จับได้ และรู้เขาคบกับผม เขาและแฟนก้ทะเลาะกัน แล้วแฟนเขาก้เลยโทรมาคุยกับผมว่าจะเอายังไง
ผมก้เลยบอกว่า ผมจะถอยให้เอง ผมล้ำเส้นมาเอง ซึ่งมันผิดที่ผมเอง แต่...เขา(แฟนผม) ก้ไม่ยอมปล่อยผมไป รั้งผมไว้ แล้วบอกกับผมว่าให้ช่วยโกหกให้หน่อยว่าเลิกกันแล้ว เพราะ เขาเองก้ไม่อยากเสียแฟนของเขาไป เพราะเขาคิดว่า แฟนของเขาก้ไม่ได้ทำอะไรผิด เขาเลยทิ้งไม่ได้ เขารู้สึกผิด แล้วเขาก้คิดอีกว่า ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ผิดที่เขาเองที่เจ้าชู้ เขาก้ปล่อยผมไปไม่ได้เหมือนกัน เพราะ ผมทำดีกับเขาทุกอย่าง ผมทุ่มเท ผมให้เท่าที่จะทำได้ ผมยอมเท่าที่จะยอม ยอมทุกอย่างเลย
นับตั้งแต่วันนั้นมา อะไรที่ผมทำได้ ก้กลับทำไม่ได้ เวลาเขาอยู่กับแฟนเขา ปกติผมจะคุยไลน์ หรือ หนีมาโทรได้บ้าง ทุกวันนี้ทำไม่ได้ ผมไม่สามารถไปบ้านเขาได้เลย เพราะแม่เขาก้จำผมได้ และจะไปพูดกับแฟนอีกคนนึงของเขา เวลาแฟนของเขาไปบ้าน มันทำให้ผมอึดอัดและรู้สึกน้อยใจมาก ผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาอีกครั้งว่า เป็นแบบนี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยผมไปอีกตามเคย พอผมบอกนู้นบอกนี่บอกเหตุผลไป
เขาพูดกับผมว่า "ปกติเขาจะเลิกกับคนที่มาทีหลัง แต่นี่เขายอมเสี่ยงที่จะคบต่อ(ตอนที่แฟนอีกคนเขาจับได้) เขาก้ถามว่า ทำไมเขาถึงยอมคบต่อละ (เพราะผมบอกเขาว่า เขารักแฟนเขามากอยู่แล้ว ไม่ยอมที่จะเสียแฟนเขาไป)" จนเราก็กลับไปคบกันเหมือนกัน ทั้งๆที่เขาก้ยังคบกับอีกคน จนมาถึงอีกครั้งที่แฟนอีกคนเขาจับได้อีกรอบ แฟนอีกคนเขาโทรมาด่าผม แต่แฟนผมก้บอกว่าให้ผมยอมโดนด่าไปก่อนท เดี๋ยวเรื่องมันจะวุ่นวาย เพราะตอนนั้นผมกะบอกเลยว่า ผมกับเขาไม่เคยเลิกกัน (แฟนผม โกหก แฟนอีกคนของเขาว่า ผมกับเขาเลิกกับแล้ว) ผมยอมโดนด่า ผมทุกอย่าง ยอมไม่คุย ผมเจ็บปวดมาก แต่ตอนนี้ผมก้รักเขามากเช่นกัน
เขาเป็นคนที่ เทคแคร์ ดูแล เอาใจใส่ ทุกอย่างดีมาก แต่ผมไม่รู้ผมจะทำยังไง เวลาผมตัดใจจะไป เขาจะตามง้อผมตลอด กับแฟนเขา เวลาเขาทะเลาะกันแรงมากๆ เขาก้ตามง้อแฟนเขาเหมือนกัน แต่..ทุกวันนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นรองคนอื่น หรือ อารมแบบเป็น "เมียน้อย" คนอื่น ผมรู้สึก ผมคิดได้ ผมตัดใจได้ แต่เมื่อเขามาตามง้ออีก ผมจะกลับไปหาเขาทุกครั้ง ตอนนี้ผมไม่รุ้จะทำยังไง ผมสับสนไปหมดทุกอย่าง เทศกาลสำคัญอะไร เขาจะไปกับแฟนเขาตลอด ผมไม่เคยได้ไปกับเขาเลย. . . . เพราะว่าแฟนของเขาห้ามให้เขาคุยกับผม แต่ว่าเขาก้โกหกแฟนของเขาเหมือนเดิม และให้ผมทำทุกอย่างให้แฟนเขาไม่รู้ แต่ผมรับรู้ทุกอย่าง ที่เราเป็น รับรู้ทุกอย่างที่เขาทำด้วยกัน ..... ผมสับสนมากมาก ผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงดี
ความรู้สึกของผมกับความคิดของผม มันสวนทางกันไปหมดเลย ครั้งใดที่เขาทะเลาะกับแฟนเขา เขาจะตามง้อทุกครั้ง แล้วผมลองกลับมาคิด เป็นผมเขาคงไม่ทำขนาดนี้เลย ผมก้เลยบอกเขา คำตอบที่ได้คือ "แฟนของเขาเป็นคนมาก่อน เทอเป็นคนมาที่หลัง เขาให้ความสำคัญกับคนที่มาก่อน สิ่งที่เขาทำได้เท่าไหน เขาก้จะทำให้เท่านั้น " ผมก้เลยถามไปว่า สรุปคือ "เขาให้ความสำคัญ และ รัก แฟนของเขามากกว่าใช่ไหม" เขาจะตอบผมตลอดว่า "รักเท่าๆกัน ถ้าไม่รักจะตามง้อมาทำไม" จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลยครับ ว่าความรักที่ผมมี มัน คืออะไร ?
ผมควรทำอย่างไงดีครับ (ความรัก)
จนมาวันนึง เขาทักมาหาผม แล้วเราก้คุยกันไปคุยกันมา จนสรุปว่า เราอยู่มหาลัยเดียวกัน เราก้เลยเริ่มคุยเรื่องนุ้นเรื่องนี้ที่คล้ายคลึงกัน จนทำให้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่นั้น เลยเถิดไปกันใหญ่ จนกลายเป็นความรัก จนกลายเป็นความผูกพันธ์ในที่สุด เมื่อถึงจุดที่ผมรู้ตัว ผมขอบอกเขาว่า เลิกคุยกันเถอะ มันไม่ควรเลย แต่เขาไม่ยอมปล่อยผมไป เขามาตามง้อผม ตามทำทุกอย่าง มันเลยยิ่งเลยเถิดไปกันใหญ่ จนตอนนี้เราคบกันได้เกินครึ่งปีแล้ว ในขณะที่เขาก้ยังคบกับแฟนของเข
อยู่
ตอนแรก เขาก้พาผมไปเที่ยว และ สามารถทำอะไรก้ได้ ไปบ้านเขา ไปต่างจังหวัด แต่...มีอยู่วันนึง เขาไปเที่ยวกับแฟนเขา (เวลาเขาไปกับแฟนเขา เขาจะบอกผมตลอด และผมก้จะรู้สึกเจ็บมากๆ) และวันนั้นแฟนเขาก้จับได้ และรู้เขาคบกับผม เขาและแฟนก้ทะเลาะกัน แล้วแฟนเขาก้เลยโทรมาคุยกับผมว่าจะเอายังไง
ผมก้เลยบอกว่า ผมจะถอยให้เอง ผมล้ำเส้นมาเอง ซึ่งมันผิดที่ผมเอง แต่...เขา(แฟนผม) ก้ไม่ยอมปล่อยผมไป รั้งผมไว้ แล้วบอกกับผมว่าให้ช่วยโกหกให้หน่อยว่าเลิกกันแล้ว เพราะ เขาเองก้ไม่อยากเสียแฟนของเขาไป เพราะเขาคิดว่า แฟนของเขาก้ไม่ได้ทำอะไรผิด เขาเลยทิ้งไม่ได้ เขารู้สึกผิด แล้วเขาก้คิดอีกว่า ผมก็ไม่ได้ทำอะไรผิด ผิดที่เขาเองที่เจ้าชู้ เขาก้ปล่อยผมไปไม่ได้เหมือนกัน เพราะ ผมทำดีกับเขาทุกอย่าง ผมทุ่มเท ผมให้เท่าที่จะทำได้ ผมยอมเท่าที่จะยอม ยอมทุกอย่างเลย
นับตั้งแต่วันนั้นมา อะไรที่ผมทำได้ ก้กลับทำไม่ได้ เวลาเขาอยู่กับแฟนเขา ปกติผมจะคุยไลน์ หรือ หนีมาโทรได้บ้าง ทุกวันนี้ทำไม่ได้ ผมไม่สามารถไปบ้านเขาได้เลย เพราะแม่เขาก้จำผมได้ และจะไปพูดกับแฟนอีกคนนึงของเขา เวลาแฟนของเขาไปบ้าน มันทำให้ผมอึดอัดและรู้สึกน้อยใจมาก ผมเลยตัดสินใจบอกเลิกเขาอีกครั้งว่า เป็นแบบนี้ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยผมไปอีกตามเคย พอผมบอกนู้นบอกนี่บอกเหตุผลไป
เขาพูดกับผมว่า "ปกติเขาจะเลิกกับคนที่มาทีหลัง แต่นี่เขายอมเสี่ยงที่จะคบต่อ(ตอนที่แฟนอีกคนเขาจับได้) เขาก้ถามว่า ทำไมเขาถึงยอมคบต่อละ (เพราะผมบอกเขาว่า เขารักแฟนเขามากอยู่แล้ว ไม่ยอมที่จะเสียแฟนเขาไป)" จนเราก็กลับไปคบกันเหมือนกัน ทั้งๆที่เขาก้ยังคบกับอีกคน จนมาถึงอีกครั้งที่แฟนอีกคนเขาจับได้อีกรอบ แฟนอีกคนเขาโทรมาด่าผม แต่แฟนผมก้บอกว่าให้ผมยอมโดนด่าไปก่อนท เดี๋ยวเรื่องมันจะวุ่นวาย เพราะตอนนั้นผมกะบอกเลยว่า ผมกับเขาไม่เคยเลิกกัน (แฟนผม โกหก แฟนอีกคนของเขาว่า ผมกับเขาเลิกกับแล้ว) ผมยอมโดนด่า ผมทุกอย่าง ยอมไม่คุย ผมเจ็บปวดมาก แต่ตอนนี้ผมก้รักเขามากเช่นกัน
เขาเป็นคนที่ เทคแคร์ ดูแล เอาใจใส่ ทุกอย่างดีมาก แต่ผมไม่รู้ผมจะทำยังไง เวลาผมตัดใจจะไป เขาจะตามง้อผมตลอด กับแฟนเขา เวลาเขาทะเลาะกันแรงมากๆ เขาก้ตามง้อแฟนเขาเหมือนกัน แต่..ทุกวันนี้ผมรู้สึกเหมือนเป็นรองคนอื่น หรือ อารมแบบเป็น "เมียน้อย" คนอื่น ผมรู้สึก ผมคิดได้ ผมตัดใจได้ แต่เมื่อเขามาตามง้ออีก ผมจะกลับไปหาเขาทุกครั้ง ตอนนี้ผมไม่รุ้จะทำยังไง ผมสับสนไปหมดทุกอย่าง เทศกาลสำคัญอะไร เขาจะไปกับแฟนเขาตลอด ผมไม่เคยได้ไปกับเขาเลย. . . . เพราะว่าแฟนของเขาห้ามให้เขาคุยกับผม แต่ว่าเขาก้โกหกแฟนของเขาเหมือนเดิม และให้ผมทำทุกอย่างให้แฟนเขาไม่รู้ แต่ผมรับรู้ทุกอย่าง ที่เราเป็น รับรู้ทุกอย่างที่เขาทำด้วยกัน ..... ผมสับสนมากมาก ผมไม่รู้ผมควรจะทำยังไงดี
ความรู้สึกของผมกับความคิดของผม มันสวนทางกันไปหมดเลย ครั้งใดที่เขาทะเลาะกับแฟนเขา เขาจะตามง้อทุกครั้ง แล้วผมลองกลับมาคิด เป็นผมเขาคงไม่ทำขนาดนี้เลย ผมก้เลยบอกเขา คำตอบที่ได้คือ "แฟนของเขาเป็นคนมาก่อน เทอเป็นคนมาที่หลัง เขาให้ความสำคัญกับคนที่มาก่อน สิ่งที่เขาทำได้เท่าไหน เขาก้จะทำให้เท่านั้น " ผมก้เลยถามไปว่า สรุปคือ "เขาให้ความสำคัญ และ รัก แฟนของเขามากกว่าใช่ไหม" เขาจะตอบผมตลอดว่า "รักเท่าๆกัน ถ้าไม่รักจะตามง้อมาทำไม" จนถึงตอนนี้ ผมยังไม่เข้าใจตัวเองเลยครับ ว่าความรักที่ผมมี มัน คืออะไร ?