ความเห็น (ความเชื่อ ความเข้าใจ) ระดับศีลธรรมที่เป็นความเชื่อว่ามีตัวตน (อัตตา) เวียนว่ายตายเกิดเพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรก สวรรค์ อย่างเป็นสถานที่ และความเชื่อเรื่องเทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม เป็นต้นนั้น เป็นความรู้ระดับศีลธรรมสำหรับเอาไว้สอนชาวบ้านที่ไม่มีความรู้ในหลักเหตุผลและความจริงแท้ของธรรมชาติ ซึ่งความรู้ระดับศีลธรรมนี้เพียงช่วยให้ผู้มีศีลธรรมมีความปกติสุขไปตามระดับของตนเท่านั้น

แม้จะมีความปกติสุขในชีวิตเมื่อมีศีลธรรมสมบูรณ์ แต่ก็ยังไม่พ้นทุกข์ เพราะคำสอนของศีลธรรมนั้นช่วยดับทุกข์ทางใจของมนุษย์ไม่ได้ จะต้อง
ใช้คำสอนระดับสูง(ปรมัตถธรรม)ของพระพุทธเจ้า(เรื่องอริยสัจ ๔)เท่านั้นจึงจะดับทุกข์ทางใจของเราได้ แต่ความเห็นของคำสอนระดับสูงนี้จะไม่เหมือนความเห็นของศีลธรรมเพราะเป็นคำสอนที่สูกว่ากัน  คือคำสอนระดับสูงนี้จะสอนเรื่อง สุญญตา คือความว่างจากการมีตัวตนใดๆ (หรืออนัตตา) โดยใช้เหตุผลและความจริงที่เราทุกคนสามารถพิสูจน์ได้มาศึกษา ซึ่งก็ตรงกับหลักวิทยาศาสตร์

ดังนั้นถ้าเราจะศึกษาคำสอนระดับสูงของพระพุทธเจ้า เราก็ต้องเข้าใจว่า เรื่องความเชื่อว่ามีตัวตน (อัตตา) เวียนว่ายตายเกิดเพื่อรับผลกรรม รวมทั้งความเชื่อเรื่องนรก สวรรค์ อย่างเป็นสถานที่ และความเชื่อเรื่องเทวดา นางฟ้า พระอินทร์ พระพรหม เป็นต้นนั้น เป็นคำสอนระดับศีลธรรม ไม่ใช่คำสอนระดับสูง เพื่อที่จะได้ไม่เข้าใจสับสน ถ้าเอาเรื่องพวกนี้มาศึกษาเพื่อดับทุกข์ก็จะดับทุกข์ไม่ได้เพราะมีความเห็นผิดตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว จะต้องศึกษาเรื่องอนัตตา สุญญตาเท่านั้นจึงจะดับทุกข์ได้