Snowpiercer สร้างมาจากหนังสือการ์ตูนฝรั่งเศส Le Transperceneige ของ ฌาคส์ ล็อบ และ ฌอง-มาร์ค โรเช็ตต์
เลยทำให้ผมแอบนึกถึงการปฏิวัติฝรั่งเศสของชนชั้นกรรมกรในหลายๆตอน มีบางครั้งประติดประต่อนู่นนี่นั่น/จับแพะชนแกะ มีใครคิดเหมือนผมบ้างว่า
1.รถไฟคือการปกครองโดยระบอบชนชั้น ระดับของชนชั้นเรียงจากหัวขบวน(ประมุข) ไปถึงท้ายสุด(กรรมกร) หน้าที่ของแต่ละคน ถูกระบุโดยชนชั้นมาตั้งแต่เกิด การเลื่อนจากชนชั้นล่างไปชนชั้นสูงสามารถทำได้ยากมาก ซึ่งเป็นจุดเด่นของระบอบนี้
2.ฉากที่พระเอกได้คุยกับประมุข และถูกเสนอให้เป็นประมุขคนต่อไป ตอนแรกผมฟังผ่านๆแล้วรู้สึกคล้อยตามเลย (พี่แกพูดเรื่องหน้าที่/ชนชั้นติดตัวมาตั้งแต่เกิด ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้) แต่มีเเว๊บนึง ผมนึกถึงระบอบอำนาจนิยม และนึกถึงประโยค"อำนาจมันเซ็กซี่และยั่วยวน" ของ อ.ยุกติ มุกดาวิจิตร (พอนึกได้เลยแอบบอกพระเอกในใจว่า"อย่าโดนมันยั่วนะ 555+")
3.ฉากจบ พระเอกเลือกที่จะระเบิดรถไฟ นั่นหมายความว่า พระเอกไม่ได้ปฏิวัติเพื่อที่จะยึดเอาอำนาจอันแสนยั่วยวนมาเป็นของตัวเอง(แม้จะถูกชักชวน)แต่พระเอกเลือกที่จะพังรถไฟทั้งขบวน(พระเอกรับรู้มาว่าข้างนอกเริ่มเปลี่ยนไป) เพื่อเปลี่ยนไปสู่ระบอบใหม่ซึ่งอาจจะดีขึ้นหรือแย่งลงกว่าเดิม
4.ฉากที่คุณครูสอนเด็กๆเรื่องพระคุณของท่านประมุข ความอัจฉริยะภาพต่างๆนาๆ ไม่มีเด็กคนไหนสงสัย ทุกคนล้วนภูมิใจกับผลงานของท่านประมุขมาก สาเหตุที่ต้องให้ทุกคนเรียนแบบนี้เพราะความเป็นเอกภาพและการตั้งคำถามไม่เป็นผลดีต่อระบบแบบนี้
5.ฉากที่มีผู้นำจากชนชั้นสูง(เจ๊ฟันปลอม) กำลังจะลงโทษคนที่ปาโรงเท้าใส่แก ได้พูดประมาณว่า"รองเท้าก็ต้องอยู่ที่เท้า หมวกก็ต้องอยู่บนหัว"
มันทำให้ผมนึกถึงการต่อต้านระบบลงคะแนนแบบ 1 คน 1 เสียงของการประชุมสภาฐานันดรเพราะ1เสียงชนชั้นสูงไม่สมควรเท่าชนชั้นกรรมกร
ปล.ผมขอเรียกคนที่อยู่ขบวนหน้าสุดว่าประมุขเพราะว่าในเรื่องเค้าเป็นศูนย์รวมทั้งทางจิตใจและอำนาจบริหาร
ปล2.จากความเห็นส่วนตัวของผมล้วนๆ ผมยอมรับว่าอาจมีเอนเอียงบ้าง
อ้างอิง
http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9B%E0%B8%8F%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%9D%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%AA 
Snowpiercer ยึดด่วนวันสิ้นโลก กับคำถามที่คาใจ(สปอย)
เลยทำให้ผมแอบนึกถึงการปฏิวัติฝรั่งเศสของชนชั้นกรรมกรในหลายๆตอน มีบางครั้งประติดประต่อนู่นนี่นั่น/จับแพะชนแกะ มีใครคิดเหมือนผมบ้างว่า
1.รถไฟคือการปกครองโดยระบอบชนชั้น ระดับของชนชั้นเรียงจากหัวขบวน(ประมุข) ไปถึงท้ายสุด(กรรมกร) หน้าที่ของแต่ละคน ถูกระบุโดยชนชั้นมาตั้งแต่เกิด การเลื่อนจากชนชั้นล่างไปชนชั้นสูงสามารถทำได้ยากมาก ซึ่งเป็นจุดเด่นของระบอบนี้
2.ฉากที่พระเอกได้คุยกับประมุข และถูกเสนอให้เป็นประมุขคนต่อไป ตอนแรกผมฟังผ่านๆแล้วรู้สึกคล้อยตามเลย (พี่แกพูดเรื่องหน้าที่/ชนชั้นติดตัวมาตั้งแต่เกิด ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้) แต่มีเเว๊บนึง ผมนึกถึงระบอบอำนาจนิยม และนึกถึงประโยค"อำนาจมันเซ็กซี่และยั่วยวน" ของ อ.ยุกติ มุกดาวิจิตร (พอนึกได้เลยแอบบอกพระเอกในใจว่า"อย่าโดนมันยั่วนะ 555+")
3.ฉากจบ พระเอกเลือกที่จะระเบิดรถไฟ นั่นหมายความว่า พระเอกไม่ได้ปฏิวัติเพื่อที่จะยึดเอาอำนาจอันแสนยั่วยวนมาเป็นของตัวเอง(แม้จะถูกชักชวน)แต่พระเอกเลือกที่จะพังรถไฟทั้งขบวน(พระเอกรับรู้มาว่าข้างนอกเริ่มเปลี่ยนไป) เพื่อเปลี่ยนไปสู่ระบอบใหม่ซึ่งอาจจะดีขึ้นหรือแย่งลงกว่าเดิม
4.ฉากที่คุณครูสอนเด็กๆเรื่องพระคุณของท่านประมุข ความอัจฉริยะภาพต่างๆนาๆ ไม่มีเด็กคนไหนสงสัย ทุกคนล้วนภูมิใจกับผลงานของท่านประมุขมาก สาเหตุที่ต้องให้ทุกคนเรียนแบบนี้เพราะความเป็นเอกภาพและการตั้งคำถามไม่เป็นผลดีต่อระบบแบบนี้
5.ฉากที่มีผู้นำจากชนชั้นสูง(เจ๊ฟันปลอม) กำลังจะลงโทษคนที่ปาโรงเท้าใส่แก ได้พูดประมาณว่า"รองเท้าก็ต้องอยู่ที่เท้า หมวกก็ต้องอยู่บนหัว"
มันทำให้ผมนึกถึงการต่อต้านระบบลงคะแนนแบบ 1 คน 1 เสียงของการประชุมสภาฐานันดรเพราะ1เสียงชนชั้นสูงไม่สมควรเท่าชนชั้นกรรมกร
ปล.ผมขอเรียกคนที่อยู่ขบวนหน้าสุดว่าประมุขเพราะว่าในเรื่องเค้าเป็นศูนย์รวมทั้งทางจิตใจและอำนาจบริหาร
ปล2.จากความเห็นส่วนตัวของผมล้วนๆ ผมยอมรับว่าอาจมีเอนเอียงบ้าง
อ้างอิง http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%9B%E0%B8%8F%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%B4%E0%B8%9D%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%AA