มีเรื่องดีๆ อยากจะแชร์ให้เพื่อนๆฟังด้วยกันค่ะ
เมื่อเดือนก่อน เราได้ทราบข่าวมาว่า น้องที่ร่วมงานกัน (แต่อยู่คนละบริษัทนะ) เกิดป่วยกระทันหันเข้าไอซียู!
เราตกใจมาก เพราะน้องคนนี้ ปกติแข็งแรง ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วทำไม อยู่ๆถึงเข้าไอซียู
หมอบอกว่า น้องเป็นโรคปลายประสาทอักเสบขั้นรุนแรง ตอนนี้ไม่รู้สึกตัว ไม่ตอบสนอง
ใช้เวลาเป็นแค่วันเดียว ก็เปลี่ยนคนปกติอย่างเราๆ ให้เข้าไอซียูได้เลย
เราตกใจยิ่งกว่าตกใจ เพราะมันกระทันหันแบบสุดๆ แต่ยังแอบคิดว่า อยู่โรงพยาบาลใหญ่น่ะ ไม่เป็นไรแล้วน่ะ
ผ่านไปอีก 2 วัน ถามอาการน้องว่าดีขึ้นไหม คำตอบที่ได้ยิ่งช็อค คือ แย่ลง และไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่วัน!
เราไม่ใช่หมอ ทำอะไรไม่ได้เลย น้องคนนี้เป็นคนดีมาก เรานึกว่า แล้วกรรมใดหนอที่ทำให้น้องต้องมาอยู่ในสภาพนี้
พอคิดถึงตรงนี้ ก็คิดต่อเลยว่า
"งั้นเราจะต้องทำบุญ ช่วยน้องสู้กรรมนี้"
เช้าวันเสาร์
เราทำบุญตามปกติ ก็คิดทำสังฆทานให้น้อง ใส่ชื่อน้องไว้ และไปทำบุญโลงศพให้น้องด้วย
แล้วเอาใบอนุโมทนาบัตร ส่งต่อไปให้ครอบครัวของน้อง เพื่อให้น้องได้อนุโมทนา
คนในแผนกเราก็ช่วยกันไรท์ซีดีธรรมะ เพื่อให้ครอบครัวน้องได้เปิดให้น้องฟัง ถึงแม้จะไม่มีสติก็ไม่เป็นไรน่ะ
ตอนนั้นคิดว่า
บุญจะถึง-ไม่ถึงยังไงก็ไม่ทราบ แต่เราต้องทำให้ดีที่สุด
เพราะน้องเป็นคนดี...
จากนั้น ทุกครั้งที่เราและคนในแผนกไปทำบุญที่ไหน ก็ตั้งจิตแผ่เมตตาให้ถึงน้องคนนี้
สำหรับเรา ขอแค่ให้เขาไม่ตาย ก็พอแล้ว สงสารพ่อแม่น้อง จะเศร้าขนาดไหน
เวลาผ่านไปอีก 3 อาทิตย์ ได้ทราบข่าวว่า น้องออกจากไอซียูมาอยู่ห้องธรรมดาได้แล้ว
นับเป็นข่าวดี แต่หมอก็ยังบอกไม่ได้ว่า น้องจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่
จนกระทั่งเมื่อเช้านี้ ได้รับเมลชื่อของน้อง ตกใจและไม่อยากอ่าน เพราะไม่อยากเจอข่าวร้าย
แต่ก็นะ ก็เปิดดู
เมลเขียนว่า
"สวัสดีครับพี่ ผมหายแล้ว และกลับมาทำงานแล้วครับ..."
เป็นเรื่องเหลือเชื่อมากมาย เพราะน้องคนนี้ เมื่อประมาณเดือนครึ่งที่ผ่านมา ไม่มีสติ ไม่รู้ตัว ไม่ตอบสนอง สภาพเหมือนคนที่ตายแล้ว 80%
อยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยต่างๆ แต่วันนี้ กลับมาทำงานได้แล้ว
เราดีใจมาก
น้องพิมพ์ต่อมาว่า
"หมอบอกว่าโรคนี้ต้องรักษาอย่างน้อย 4 เดือน แต่สิ่งที่พวกพี่ๆทำให้ผม เป็นกำลังใจที่ทำให้ผมหายเร็วขึ้นมากครับ ผมกลับมาทำงานได้แล้วแค่เดือนครึ่งเองครับ ผมขอบคุณพี่ๆมากนะครับ"
..............................................................................
บุญเป็นอย่างไร หน้าตาแบบไหน ไม่เคยเห็น แต่รู้สึกได้นะ
บุญมีจริงรึเปล่า
แต่ถ้าการที่เราปรารถนาดีกับคนๆนึง ทำให้เขารู้สึกได้รับบุญ เลยมีกำลังใจสู้จนชนะโรคร้าย
เราว่าบุญมีจริงละ
และเราก็ได้ความรู้สึกสุขใจที่เห็นน้องหายป่วย
ก็ต้องถือว่าเราได้รับบุญเหมือนกันนะ
เป็นเรื่องดีๆ ที่อยากเล่าให้เพื่อนๆอ่านค่ะ
บุญมีจริงหรือเปล่านะหรือ?
เมื่อเดือนก่อน เราได้ทราบข่าวมาว่า น้องที่ร่วมงานกัน (แต่อยู่คนละบริษัทนะ) เกิดป่วยกระทันหันเข้าไอซียู!
เราตกใจมาก เพราะน้องคนนี้ ปกติแข็งแรง ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วทำไม อยู่ๆถึงเข้าไอซียู
หมอบอกว่า น้องเป็นโรคปลายประสาทอักเสบขั้นรุนแรง ตอนนี้ไม่รู้สึกตัว ไม่ตอบสนอง
ใช้เวลาเป็นแค่วันเดียว ก็เปลี่ยนคนปกติอย่างเราๆ ให้เข้าไอซียูได้เลย
เราตกใจยิ่งกว่าตกใจ เพราะมันกระทันหันแบบสุดๆ แต่ยังแอบคิดว่า อยู่โรงพยาบาลใหญ่น่ะ ไม่เป็นไรแล้วน่ะ
ผ่านไปอีก 2 วัน ถามอาการน้องว่าดีขึ้นไหม คำตอบที่ได้ยิ่งช็อค คือ แย่ลง และไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ได้อีกกี่วัน!
เราไม่ใช่หมอ ทำอะไรไม่ได้เลย น้องคนนี้เป็นคนดีมาก เรานึกว่า แล้วกรรมใดหนอที่ทำให้น้องต้องมาอยู่ในสภาพนี้
พอคิดถึงตรงนี้ ก็คิดต่อเลยว่า
"งั้นเราจะต้องทำบุญ ช่วยน้องสู้กรรมนี้"
เช้าวันเสาร์
เราทำบุญตามปกติ ก็คิดทำสังฆทานให้น้อง ใส่ชื่อน้องไว้ และไปทำบุญโลงศพให้น้องด้วย
แล้วเอาใบอนุโมทนาบัตร ส่งต่อไปให้ครอบครัวของน้อง เพื่อให้น้องได้อนุโมทนา
คนในแผนกเราก็ช่วยกันไรท์ซีดีธรรมะ เพื่อให้ครอบครัวน้องได้เปิดให้น้องฟัง ถึงแม้จะไม่มีสติก็ไม่เป็นไรน่ะ
ตอนนั้นคิดว่า
บุญจะถึง-ไม่ถึงยังไงก็ไม่ทราบ แต่เราต้องทำให้ดีที่สุด
เพราะน้องเป็นคนดี...
จากนั้น ทุกครั้งที่เราและคนในแผนกไปทำบุญที่ไหน ก็ตั้งจิตแผ่เมตตาให้ถึงน้องคนนี้
สำหรับเรา ขอแค่ให้เขาไม่ตาย ก็พอแล้ว สงสารพ่อแม่น้อง จะเศร้าขนาดไหน
เวลาผ่านไปอีก 3 อาทิตย์ ได้ทราบข่าวว่า น้องออกจากไอซียูมาอยู่ห้องธรรมดาได้แล้ว
นับเป็นข่าวดี แต่หมอก็ยังบอกไม่ได้ว่า น้องจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่
จนกระทั่งเมื่อเช้านี้ ได้รับเมลชื่อของน้อง ตกใจและไม่อยากอ่าน เพราะไม่อยากเจอข่าวร้าย
แต่ก็นะ ก็เปิดดู
เมลเขียนว่า
"สวัสดีครับพี่ ผมหายแล้ว และกลับมาทำงานแล้วครับ..."
เป็นเรื่องเหลือเชื่อมากมาย เพราะน้องคนนี้ เมื่อประมาณเดือนครึ่งที่ผ่านมา ไม่มีสติ ไม่รู้ตัว ไม่ตอบสนอง สภาพเหมือนคนที่ตายแล้ว 80%
อยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยต่างๆ แต่วันนี้ กลับมาทำงานได้แล้ว
เราดีใจมาก
น้องพิมพ์ต่อมาว่า
"หมอบอกว่าโรคนี้ต้องรักษาอย่างน้อย 4 เดือน แต่สิ่งที่พวกพี่ๆทำให้ผม เป็นกำลังใจที่ทำให้ผมหายเร็วขึ้นมากครับ ผมกลับมาทำงานได้แล้วแค่เดือนครึ่งเองครับ ผมขอบคุณพี่ๆมากนะครับ"
..............................................................................
บุญเป็นอย่างไร หน้าตาแบบไหน ไม่เคยเห็น แต่รู้สึกได้นะ
บุญมีจริงรึเปล่า
แต่ถ้าการที่เราปรารถนาดีกับคนๆนึง ทำให้เขารู้สึกได้รับบุญ เลยมีกำลังใจสู้จนชนะโรคร้าย
เราว่าบุญมีจริงละ
และเราก็ได้ความรู้สึกสุขใจที่เห็นน้องหายป่วย
ก็ต้องถือว่าเราได้รับบุญเหมือนกันนะ
เป็นเรื่องดีๆ ที่อยากเล่าให้เพื่อนๆอ่านค่ะ