เรื่องนี้อาจจะยาว รบกวนหน่อยนะคะ ไม่สบายใจมากๆเลย

เราคบกับแฟนมา 3 ปีกว่าๆ เกือบ 4 ปีแล้ว เรารักกันนะคะ แต่ทำไมเหมือนเรายังไม่เข้าใจกันสักทีก็ไม่รู้
เราทะเลาะกันบ่อยมากๆ ทะเลาะกันแทบทุกวัน  ช่วงไหนดีก็รักกันดี ช่วงไหนไม่ดีก็ทะเลาะกันบ่อยมาก

เรารักเค้ามาก ทำทุกอย่างเพื่อเค้ามาตลอด ทุ่มเทมากคนนี้ แต่บางครั้งเราอาจนิสัยเสีย งี่เง่าบ้าง แต่แฟนเราก็ให้อภัยเสมอ
เราก็รู้ว่าแฟนเราก็รักเรามากเหมือนกัน เค้าเป็นห่วง เค้าแคร์เราเหมือนกัน แต่เค้าเป็นผู้ชายประเภทไม่แสดงออกว่ารัก
บางครั้งบางคราวเค้าละเลยเรา ไม่สนใจ ไม่ใส่ใจเรา ไม่ค่อยมีเวลาไห้
บางทีเราก็เข้าใจว่ามีสอบ มีงาน ไม่ว่าง แต่บางทีก็เหงา ก็อดน้อยใจไม่ได้

ไม่ว่าเราจะทะเลาะกันแรงแค่ไหน เราก็จะดีกันได้เสมอ
แต่ถ้าทะเลาะกันแรงมาก ๆ แฟนเราเป็นคนอารมณ์ร้อน บางทีก็พูดไม่คิด ทำร้ายจิตใจเรา เหมือนขับไล่ไสส่ง ไม่ต้องการเรา
เหมือนเราเป็นตัวเกะกะในชีวิตเค้า พอเค้าอารมณ์เย็นลง ก็เคลียกันเข้าใจ แต่คำพูดทุกคำก็ยังติดอยู่ในใจเรา
ที่ผ่านมาเราก็อยู่ได้ เราก็ยังรักเค้าเหมือนเดิม แค่มีบางครั้งแอบคิดว่าถ้าเค้าไม่มีเรา ชีวิตเค้าคงดีกว่านี้หรือป่าว
บางครั้งเราก็เหงา แอบคิดมาก แต่ยังดีที่ ยังรู้ว่าเค้ายังไม่หมดรักเรา เค้าอาจจะอคติ อาจจะเบื่อเราบ้าง แต่เค้าก็ยังรักเรา

มีสิ่งหนึ่งในใจที่เราคิดมาตลอดว่า ถ้ามีเรื่องแบบนี้ เรารับไม่ได้แน่นอน ทะเลาะกันเรื่องอะไรยังเคลียกันได้ แต่เรื่องนี้ไม่ได้ คือการ 'มีคนอื่น'  
และแฟนเราไม่เคยทำ เค้าอาจจะไม่ดีบ้าง ไม่ใส่ใจเราบ้าง แต่เค้าไม่เคยนอกใจ ไม่เคยมีคนอื่น
แต่เรากลับทำซะเอง..

เราได้เล่นแอพๆหนึ่งที่ใช้แชทกัน เป็นแอพที่มีทั้งคนไทยและคนต่างชาติเล่น ตอนแรกเราโหลดมาแค่กะจะใช้ฝึกภาษาคุยกับคนต่างชาติ
บางครั้งมีคนไทยทักมาเราก็คุย แต่บอกชัดเจนว่ามีแฟนแล้ว ใครที่คุยแล้วมีทีท่าเหมือนจะจีบ เราจะบล็อคเลิกคุยทันที
คือเรารับไม่ได้ถ้าแฟนนอกใจ เราเลยคิดเสมอว่า เราก็จะไม่นอกใจแฟน แค่ฝึกภาษาก็คือแค่นั้น มากกว่านั้นเราไม่คุย
แต่เราเจอผู้ชายคนนึง เป็นคนไทย อายุมากกว่าเราหลายปี ตอนแรกเราคุยแบบพี่แบบน้องกัน  เราแลกไลน์กัน เริ่มคุยในไลน์บ่อยขึ้น
ไม่ได้คุยมีเนื้อหาเชิงจีบกันหรืออะไรเลย แค่พี่น้องเท่านั้น คุยเรื่องทั่วไป เขาเป็นคนคุยสนุก นิสัยดี
คุยกันสักอาทิตย์นึง เขาโทรไลน์มาคุยด้วย ตอนแรกแค่แกล้งกันเล่นๆตามประสาพี่น้อง แต่หลังจากนั้นเรากลับคุยกันบ่อยขึ้น นานขึ้น
เรารู้จักกันแค่ไม่ถึงเดือน แต่รู้สึกราวกับรู้จักกันมาเป็นปีๆ เขาเป็นคนดีมาก เข้าใจเราทุกอย่าง เขาเป็นคนช่างใส่ใจ เอาใจใส่
เขามีและให้ในสิ่งที่เราต้องการและไม่เคยได้จากแฟนเรา เหมือนได้เติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย มันทำให้เราเริ่มชอบเขาขึ้นมา
เราคุยกับเขาแล้วเรารู้สึกสบายใจ พักหลังเราคุยกับเขามากกว่าแฟนเราเสียอีกเพราะแฟนเราก็ไม่ค่อยว่าง ไม่ค่อยได้คุยกัน

เราก็ยังรักแฟนเรานะ แต่บางครั้งเราอยู่กับแฟน เรารู้สึกเหงา รู้สึกเบื่อ รู้สึกเศร้า แต่พอมาคุยกับคนนั้น เราสบายใจ เราลืมเรื่องร้ายๆ เรี่องไม่ดี
เราไม่เข้าใจตัวเองเลย เราไม่อยากเป็นคนแบบนี้ ไม่อยากทำแบบนี้ ไม่อยากนอกใจแฟน ไม่อยากมีใครสองคน
บางครั้งในใจเราก็เคยคิดอยากเลิกกับแฟน แล้วไปคบกับคนนี้ คิดว่าคงจะดี ถ้ามีคนแบบนี้คอยดูแลเรา คงทำให้เรามีความสุขได้
แต่เราก็รักแฟน แฟนเราก็ไม่ใช่ไม่ดี เขารักเรา เขาห่วงเรา เขาแคร์เรา แต่เขาอาจลืมใส่ใจในบางสิ่งบางอย่างไป
ซึ่งมันทำให้เรารู้สึกเหงาและว่างเปล่ามากในบางครั้ง และเราติดใจกับคำพูดที่เขาเคยขับไลไสส่งเรา บอกว่าไม่ต้องการเรา บอกว่าถ้าไม่มีเรา ชีวิตเขาจะดีกว่านี้

ใจนึงก็อยากซื่อสัตย์ต่อแฟน  คิดจะเลิกคุยกับอีกคน แต่ก็ทำไม่ได้ ตอนนี้เราเหมือนมีที่พึ่งพิง มีคนให้ปรึกษา มีคนใส่ใจ มีคนคอยเป็นห่วงและเข้าใจเรา มีคนให้เล่าเรื่องต่างๆให้ฟัง และเขาใส่ใจในเรื่องที่เราเล่า ในขณะที่แฟนเราไม่เคยใส่ใจจะถามด้วยซ้ำ

ที่เราเป็นแบบนี้ เพราะเราแค่หลงไปกับสิ่งที่โหยหาและต้องการมาตลอดรึป่าวคะ?  เราเห็นแก่ตัวมากใช่มั้ย ?
เรารับไม่ได้ถ้าแฟนเราจะนอกใจ แต่เรากลับทำสิ่งนั้นซะเอง เราเป็นผู้หญิงที่แย่มากเลยใช่มั้ย?

เราอยู่แบบนี้เราไม่มีความสุขเลย ทรมานมาก ควรทำยังไงดีคะ



ขอบคุณทุกคนที่อ่านข้อความยาวๆนี้จนจบนะคะ