เพราะหลักอริยสัจ ๔ นั้นเป็นหลักในการปฏิบัติเพื่อดับทุกข์ของจิตใจมนุษย์ในปัจจุบัน ซึ่งความทุกข์ของจิตใจในปัจจุบันนั้นคือปัญหาสำคัญที่สุดสำหรับมนุษย์ทุกคน ถ้าเราจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่มีความทุกข์ทางใจเลยได้ ก็นับว่าเราได้รับสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดสำหรับมนุษย์แล้ว

แต่การสอนว่าให้อดทนปฏิบัติไปก่อน จนบุญบารมีครบก็จะดับทุกข์ได้ ซึ่งก็อีกหลายหมื่นหรือหลายแสนชาติ อย่างนี้ก็เท่ากับว่าให้ทนอยู่ในความทุกข์ทางใจไปก่อน โดยมีความหวังว่าจะดับมันได้ในอนาคต(ชาติต่อไป) แล้วอย่างนี้จะมิเป็นการหลอกให้หลงทางหรือจมติดอยู่กับความทุกข์ไปจนตายหรือ?  พระพุทธเจ้าคงไม่สอนสาวกให้มาโง่หลงติดอยู่ในทุกข์ไปจนตายอย่างนี้เป็นแน่

สรุปได้ว่า คำสอนให้ปฏิบัติในชาตินี้เพื่อสั่งสมบุญบารมีเอาไว้ดับทุกข์ในชาติต่อๆไปนั้น ไม่ใช่คำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้า แต่เป็นคำสอนของศาสนาพราหมณ์ที่ผสมปลอมปนเข้ามาอยู่ในคำสอนของพระพุทธเจ้ามาชานานแล้วโดยชาวพุทธไม่รู้ตัว แล้วชาวพุทธที่เข้าใจผิดก็ยึดติดกันมากจนชนิดที่ว่าเมื่อมีผู้นำเอาคำสอนที่แท้จริงของพระพุทธเจ้าที่มีเหตุผล มีความจริงมารองรับ และดับทุกข์ใจในปัจจุบันได้จริงมาสอน ก็จะถูกชาวพุทธที่เข้าใจผิดเหล่านี้มากล่าวหาโจมตีว่าผู้สอนนี้บิดเบือนคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่างที่กำลังเป็นอยู่ในขณะนี้