ลูกสาวอายุ 2 ขวบ 8 เดือน ตอนนี้เข้าโรงเรียนแล้วค่ะ ก่อนหน้าที่จะเข้าโรงเรียนดูลูกก็เป็นเด็กปกติดี พัฒนาการต่างๆ ทั้งด้านการเรียนรู้ ความสนใจถึงสิ่งรอบตัว การแสดงอารมณ์ก็ดูจะเป็นไปตามวัย เนื่องจากที่บ้านเป็นออฟฟิศ ลูกก็จะได้พบเจอคนมากมายหลายๆวัย หลายๆอาชีพ เค้าก็เล่นกับลูกค้าบ้าง ตามความเหมาะสม จะมีบ้างที่เวลาพาออกไปเที่ยวนอกบ้าน จะชอบให้อุ้ม ไม่ยอมลงพื้นเลย และขี้อายเล็กน้อย เวลาเจอคนแปลกหน้าจะพูดเสียงเบา ขี้เกรงใจ ไม่กล้าแสดงออกในบางครั้ง

แต่หลังจากเข้าโรงเรียนแล้ว ลูกเราเหมือนเป็นคนละคน (เฉพาะเวลาอยู่นอกบ้านนะคะ) เค้าดูค่อนข้างกลัวคนเอามากๆๆๆ และหลีกหนีคน กลัวจนร้องไห้ ยกตัวอย่าง ครั้งล่าสุดค่ะ พาไปเซ็นทรัลพระราม2 ไปนั่งรถไฟที่วิ่งรอบห้างน่ะค่ะ ขณะกำลังรอรถออก ขึ้นไปนั่งในขบวนดูเค้าตื่นเต้นมากๆ โผล่หัวออกไปนอกรถ ถามว่า หม่าม้าเมื่อไหร่รถจะออกคะ ร้องเพลง ฮัมเพลง อารมณ์ดีมากๆ แต่พอมีผู้ปกครองกับเด็กขอขึ้นมานั่งด้วยเท่านั้นล่ะค่ะ เค้าร้องไห้โยเย จะให้อุ้ม พร้องพูดว่า จะลงๆๆๆๆ ไปกันเถอะ ไม่เอาแล้วๆ จนผู้ปกครองคนนั้น เค้าถามเราว่า น้องไม่สบายรึป่าวคะ  ..... รวมไปถึงเวลาไปเล่นบ้านบอลหรือของเล่นต่างๆในห้างค่ะ เค้าจะไม่เอาเลยถ้ามีเพื่อนมาเล่นด้วย แม่ต้องอยู่ด้วยตลอด และจะหนี+ร้องไห้ทุกครั้งที่มีคนเข้าใกล้เค้า

มาถึงที่โรงเรียน คุณครูแจ้งว่า น้องดูมีโลกส่วนตัวสูง หลีกหนีคนอื่น เวลาที่ครูพาไปเล่นที่สนาม จะไม่เอาเลยของเล่น ยืนห่างๆ บ้างก็อยู่กับครูพี่เลี้ยง ครูแจ้งอีกว่า น้องชอบมองเวลาพ่อเพื่อนๆมารับ (เป็นsingle mom ค่ะ) แล้วเหม่อลอย แต่ในขณะเดียวกันเรื่องการเรียนรู้ เค้าปกติดี ตอบคำถามคุณครูได้ แต่พูดเสียงเบามากกกก

ปล. เวลาอยู่บ้าน เหมือนเป็นคนละคน ร่าเริง อารมณ์ดี ชอบร้องเพลง ชอบเต้น รู้จักการแบ่งปัน และกล้าแสดงออกค่ะ
ปล. ลูกสาวหยุดเรียนค่อนข้างบ่อย เนื่องจากป่วยบ่อยมากกก ทั้งป่วยหนักถึงขั้นแอดมิทหลายวัน และป่วยหวัดเบาๆ

รบกวนสอบถามค่ะ ว่าลูกเราผิดปกติมั้ยคะ แล้วเค้าควรต้องพบจิตแพทย์เด็กมั้ย หรือถ้าไม่จำเป็น เราควรจะช่วยเค้ายังไงได้บ้างคะ รบกวนแนะนำด้วยค่ะ แม่ค่อนข้างจิตตกแล้ว