สวัสดีคะ เพื่อนๆ พี่ ๆ ทุกคน
กว่าจะมีลูกได้ มันช่างยากนัก จริงๆคะ เหนื่อยจนท้อ แต่ไม่ถอย
เริ่มแรกเลย เราแต่งงาน ตั้งแต่ อายุ 21 ปี พ.ศ. 2549 (แอบแต่งงานไวไปนิดยังเรียนไม่จบตรีเลย จนชาวบ้านนินทาว่าท้องก่อนแต่งแน่ๆ) ตอนนี้ 28 แล้วคะ สิ่งที่คิดไว้สำหรับการมีครอบครัวที่สมบูรณ์ คือ ได้มีลูกที่น่ารัก มีพ่อ มีแม่ มีลูก ดูอบอุ่นจัง แต่พอผ่านไป 1 ปีครึ่ง ลูกก็ยังไม่มี ไม่ได้คุมกำเนิด ก็ยังไม่คิดมากเท่าไหร่ เพราะอายุก็ยังไม่เยอะในตอนนั้น จนมากลางปี 51 เริ่มมีอาการปวดท้องเวลามีประจำเดือน ปวดมากจนไปทำงานไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ แม้กระทั่งหายใจยังเจ็บยังปวด ซึ่งทรมานมาก เลยไปหาหมอ ผลตรวจพบช๊อตโกแล๊ตซีส ที่รังไข่ข้างขวา แม่เจ้าใหญ่ 10 ซม เลย หมอสั่งให้ผ่าตัดเลย ผ่าตัดแบบเปิดหน้าท้องนะคะ ตอนนั้นใช้สิทธิประกันสังคมคะ พอผ่าตัดเสร็จหลังจากฟื้นแล้ว หมอบอกว่า รังไข่ข้างขวาไม่มีแล้วนะ ตัดออกทิ้งไปแล้ว เพราะ ไม่สามารถใช้งานได้แล้ว ซีสต์มันใหญ่จนทับรังไข่ข้างขวาเสียหมดเลย เราใจเสีย แบบนี้จะมีลูกได้มั้ยก็เริ่มรู้สึกกังวล หมอบอกว่า ยังมีได้ เพราะรังไข่ข้างซ้ายยังทำงานดีอยู่ แต่โอกาสจะน้อยกว่าคนปกติ เพระาด้วยโรคนี้ มันมักจะเป็นได้อีก หากเรายังมีประจำเดือน เราก็โล่งใจมานิดนึง แอบมีความหวังที่จะมีลูก
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จนมาปี 2555 ผ่านมาอีก 4 ปี ไม่เคยคุมกำเนิดใดๆ ทั้งสิ้นเพราะต้องการมีลูกมาก สุดท้าย มีอาการเดิม ปวดท้องเวลามีประจำเดือน สิ่งที่คิดอันดับแรกคือ โรคเก่ากำเริบแน่เลย เลยตัดสินใจไปตรวจที่ รพ แถวบ้าน เจอมันอีกแล้วคะ ซีสต์ มันมาอีกแล้ว ที่นี้มาที่รังไข่ข้างซ้าย เราจิตตกมาก ลูกก็ยังไม่มี ทำไงดี เครียดมาก เลยตัดสินใจเข้า กทม ไปที่ รพ ศิริราช หมอสรุปต้องผ่าออก เพราะมันใหญ่มา เกือบ 10 ซม. เลย แต่ที่ ศิริราชดีคะ ผ่าตัดแบบส่องกล้องนะคะ แผลเล็กดี หายไว แต่หมอบอกพังผืดเยอะมากในช่องท้อง มีส่วนที่อยู่ด้านหลังซึ่งติดกับลำไส้ใหญ่ไม่สามารถเอาออกได้หมด เพราะ จะอันตราย หากติดเชื้อที่ลำไส้ พอรักษาเสร็จเลยปรึกษาว่าอยากมีลูกเลยได้มั้ย หมอบอก สามารถมีได้ แต่มีเอง คงจะยากมาก เพราะ ภายในเรามันเหมือน ป่าดงดิบที่มีหญ้าขึ้นรกรุงรังเลย หมอเลยถามว่าให้ไปปรึกษาหน่วยมีบุตรยาก เลยจะดีกว่า เพระาโอกาสน้อยมากเลยที่จะมีลูกได้เอง เราฟังแล้วเศร้า อายุแค่นี้ ทำไมถึงเป็นอะไรมากมาย
พอมา ปี 2556 เดือน กพ ตัดสินใจไปปรึกษาหน่วยมีบุตรยากที่ศิริราช การเดินทางของเรา จาก สระบุรี มุ่งหน้าสู่ รพ.ศิริราช ตื่นตั้งแต่ตี 4 ไปแต่เช้าเพราะเดี๋ยวไม่มีที่จอดรถ ต้องอดหลับอดนอนตื่นแต่เช้าแบบนี้ทุกครั้งที่ไปทำ เหนื่อยมาก ขับรถไปเองมาเอง เพราะแฟนลางานบ่อยไม่ได้ บางวันขับไปง่วงนอนมาก ต้องมีจอดพักตามปั้มบ้างแต่ก็ทนเพื่อลูก พอไปถึง รพ. รอนานมาก เพราะคนเยอะมากกก ไปครั้งแรก ก็ตรวจเลือด ทั้งชายและหญิง ส่วนฝ่ายชายเพิ่มตรวจน้ำเชื้อ (แนะนำหากใครต้องการไปปรึกษาที่นี่ ให้ไปวันแรกที่มีประจำเดือนนะคะ จะได้ไม่ต้องมาตรวจหลายรอบ)
อาทิตย์ต่อมานัดมาตรวจอีกครั้ง สรุปหมอให้ทำ IUI ก่อน ส่วนเด็กหลอดแก้วไปจองคิวไว้ เพราะคิวเยอะมาก เป็นพันคิวคะ หลังจากจองคิว หมอก็ให้ยากระตุ้นไข่มากิน แล้วอีก 1 อาทิตย์ ก็นัดมาซาวด์ว่าได้ไข่กี่ใบ รอบแรก ได้ 1 ใบคะ ไม่ค่อยโตเท่าไหร่ 15 มิล หมอเลยให้ยามาฉีด แล้วนัดซาวด์ใหม่ ไข่โตขึ้น อาทิตต่อไป นัดทำ IUI (ฉีดเชื้ออสุจิเข้าโพรงมดลูกนะคะ) ฉีดรอบแรก แห้วคะ ร้องไห้ หดหู่ เครียด เซ็ง ไม่อยากทำไรเลยคะ แล้วมาทราบว่าน้องสาวท้องอีก ทั้งที่น้องยังไม่อยากมีลูก เรายิ่งหดหู่คะ ร็สึกว่าทำไมช่างลำเอียงเหลือเกิน คนที่อยากได้ไม่มี คนที่ไม่อยากได้มีกันจัง เกิดกันเป็นดอกเห็ดเลย ขับรถไปทำงาน ร้องไห้ทุกวันน้อยใจตัวเอง ว่าทำไมเป็นแบบนี้ ทำกรรมอะไรไว้นักหนา ทำไมมีลูกไม่ได้เหมือนคนอื่น คิดแล้วเศร้ามากคะ
พอเดือน มีนาคม ไปอีกรอบ รอบนี้ไข่ไม่โตเหมือนเดิมคะ ก็มีรังไข่ข้างเดียวอะ คนอื่นมี 2 ข้างได้ไข่กันหลายใบ แอบเศร้าคะ หมอให้ยามาฉีดอีก อาทิตย์ถัดมา นับทำ IUI อีกรอบ สุดท้ายไม่ติดคะ กินแห้ว ยิ่งร็สึกเสียใจมากกว่าเดิม เราคาดหวังไว้สูงมาก คือคนอยากมีลูกอะ มันเครียดแบบนี้เอง ท้อเลย ทำไงดี เลยพักร่างกายสักพัก ผ่านไปเดือน กค ได้คิวเด็กหลอดแก้วแล้ว แต่ปรากฏว่า เงินไม่พร้อมอะครอบครัวมีปัญหาเรื่องการเงินพอดี ทำไงดี ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปหมด ไม่มีอะไรพร้อมเลย ทั้งร่างกาย จิตใจ เงินรักษา รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ ชีวิตคืออยากมีลูกมันยากขนาดนี้เลยใช่มั้ย เลยคุยกะแฟน แฟนเข้าใจบอกว่า ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร เราอยู๋กัน 2 คนก็ได้นะ เราก็อุ่นใจขึ้นมานิดนึง ใจนึงก็กลัวนะคะ กลัวแฟนทิ้งเราเพระาเรามีลูกให้เค้าไม่ได้สักที แต่ไม่ใช่คะ เค้าเข้าใจเรามากที่สุด (แถมลางานเยอะจนประวัติการลาปีนี้เยอะมาก กลัวโดนไล่ออกเหมือนกัน)
หลังจากหยุดทำ IUI เราเลยใช้วิธีวัดไข่ตกเอา ใช้ ibaby เอาคะ ตรวจทุกเดือน ใช้ทุกเดือน แต่ก็ไม่เป็นผลเลย ไม่ท้องเลย หมดไปหลายกล่องแล้ว หมอแหมะยาจีนแถวท่าน้ำราชวงศ์ ที่เค้านิยม ทั้งดาราคนดัง ก็ไปมาแล้ว ค่าใช้จ่ายแต่ละครั้งค่อนข้างแพง สำหรับรายได้อย่างเรา ตกเดอืนละ หมื่นแพงเกินไปไม่ไหวคะ เลิกกิน มาต่อด้วยป่ายพุ่ง อันนี้ก็ไม่ได้ผล เลิกกิน มาต่อด้วยยาสมุนไพรคนแนะนำมา เป็นแคปซูลแต่ละมื้อกินเยอะเกิน กลัวไตทำงานหนัก เลิกกินอีก ปี นี้หมดกะค่ายา ค่ารักษาเรื่องลูกไปเยอะมากกคะ ท้ออีกตามเคย
จนมาเดือน ส.ค. เราปวดท้องเวลามีประจำเดือนอีกแล้ว เป็นอีกแล้วใช่มั้ย เลยไปหาหมอ รพ แถวบ้าน หมอบอกว่าซีสต์ขึ้นมากอีกแล้ว 2 ซม แล้วนะ เราเลยถามหมอว่า แบบนี้หนูจะมีลูกได้มั้ยคะ หมอพูดไม่ถนอมน้ำใจเราเลยอะ " โรคเวรโรคกรรม ทำใจเถอะเรื่องลูก อย่าไปคิดเลย ยากกก เอาตัวเองให้รอดก่อน ร่างกายตัวเองไม่พร้อม " เราฟังแล้วน้ำตาตกในเลย อยากให้หมอปลอบใจเราบ้างนะ วันนั้นเลยไปหาไหว้พระทำบุญ สังฆทาน คนเดียว ร็สึกหดหู่ ท้อแท้มากเรื่องลูก เลยตั้งใจเลิกคิด เลิกหวังลมๆ แล้ง ๆ มันคงเป็นไปไม่ได้ อย่างที่คนอื่นเค้าว่าเรา มันคงจริง
แต่เรื่องไม่คาดคิด ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมาแล้วคะ เดือน ต.ค. ที่ผ่านมา จู่ๆ ประจำเดือน ไม่มา 2 วัน เลยลองตรวจเล่นๆดู เพราะ ที่ตรวจเราซื้อมาไว้ค่อนข้างเยอะคะ ตื่นมาเช้าวันที่ 14/10/13 ตี 5 เลยเอามาเทสสักหน่อย มีขีดเดียวเดินหน้าจ๋อยเข้าครัวไปหุงข้าวต่อ กลับเข้าห้องน้ำใหม่ เลยเหลือบตาไปดู เฮ้ยๆๆๆ เกิดอะไรขึ้น 2 ขีดชัดเลย กรี๊ดแตก ตื่นเต้น บอกแฟน เดินตัวลอย ในสมองคิดว่า ใช่มั้ย ใช่หรือเปล่า ไลน์หาเพื่อน เพื่อนยังไม่ตื่น อยากบอกให้โลกรู้ อยากถามทุกคน ว่าใช่มั้ย พอเช้า เอามาให้พี่ที่ทำงานดู เค้าบอกว่า แบบนี้ท้องแล้วจ้า เราดีใจ ร้องไห้ ตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก จะเริ่มทำไรดี อะไรก่อน เลยรอสัก 3 วัน ตัดสินใจไป รพ ผลออกมา ท้องคะ ดีใจมากเหมือนของขวัญชิ้นใหญ่ เค้ามาแล้ว มาอยู่กับเราแล้วลูกของเรานี่ไม่ใช่ความฝันแต่มันเป็นเรื่องจริงคะ (ท้องเองโดยธรรมชาตินะคะ)
จนตอนนี้เราท้องได้ 3 เดือนเต็มแล้วคะ แต่อุปสรรคยังไม่หมดนะคะ ระหว่างท้อง เลือดออกบ้าง เกิดภาวะแท้งคุกคาม หมอให้หยุดพัก 1 อาทิตย์ เพระาร่างกายเราไม่ค่อยปกติเหมือนคนอื่น ตอนนี้มาทำงานได้แล้ว ไปซาวด์เห็นน้องแล้วคะ ดีใจสุดๆ แต่ก็ต้องถนอมกันต่อไป
ที่มาเขียนกระทู้ในวันนี้ อยากให้กำลังใจเพื่อนๆ พี่ๆ ที่อยากมีลูก แต่มีลูกยาก อย่าเพิ่งหมดหวัง หมดกำลังใจ ท้อได้แต่อย่าถอยนะคะ เราเองรอคอยมา 7 ปี เลยคะ รอจนไม่อยากรอ แล้ว เราคิดไว้เสมอว่า ถ้าเค้าเป็นของเรา ยังไงเค้าต้องมาคะ ขอให้คนที่รอคอยลูกน้อยสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคน เข้าใจความรู้สึกเลยคะ ว่าเป็นยังไง สักวัน ฝันคุณจะเป็นจริงคะ
กว่าจะมีลูกได้ มันช่างยากนัก
กว่าจะมีลูกได้ มันช่างยากนัก จริงๆคะ เหนื่อยจนท้อ แต่ไม่ถอย
เริ่มแรกเลย เราแต่งงาน ตั้งแต่ อายุ 21 ปี พ.ศ. 2549 (แอบแต่งงานไวไปนิดยังเรียนไม่จบตรีเลย จนชาวบ้านนินทาว่าท้องก่อนแต่งแน่ๆ) ตอนนี้ 28 แล้วคะ สิ่งที่คิดไว้สำหรับการมีครอบครัวที่สมบูรณ์ คือ ได้มีลูกที่น่ารัก มีพ่อ มีแม่ มีลูก ดูอบอุ่นจัง แต่พอผ่านไป 1 ปีครึ่ง ลูกก็ยังไม่มี ไม่ได้คุมกำเนิด ก็ยังไม่คิดมากเท่าไหร่ เพราะอายุก็ยังไม่เยอะในตอนนั้น จนมากลางปี 51 เริ่มมีอาการปวดท้องเวลามีประจำเดือน ปวดมากจนไปทำงานไม่ได้ ทำอะไรไม่ได้ แม้กระทั่งหายใจยังเจ็บยังปวด ซึ่งทรมานมาก เลยไปหาหมอ ผลตรวจพบช๊อตโกแล๊ตซีส ที่รังไข่ข้างขวา แม่เจ้าใหญ่ 10 ซม เลย หมอสั่งให้ผ่าตัดเลย ผ่าตัดแบบเปิดหน้าท้องนะคะ ตอนนั้นใช้สิทธิประกันสังคมคะ พอผ่าตัดเสร็จหลังจากฟื้นแล้ว หมอบอกว่า รังไข่ข้างขวาไม่มีแล้วนะ ตัดออกทิ้งไปแล้ว เพราะ ไม่สามารถใช้งานได้แล้ว ซีสต์มันใหญ่จนทับรังไข่ข้างขวาเสียหมดเลย เราใจเสีย แบบนี้จะมีลูกได้มั้ยก็เริ่มรู้สึกกังวล หมอบอกว่า ยังมีได้ เพราะรังไข่ข้างซ้ายยังทำงานดีอยู่ แต่โอกาสจะน้อยกว่าคนปกติ เพระาด้วยโรคนี้ มันมักจะเป็นได้อีก หากเรายังมีประจำเดือน เราก็โล่งใจมานิดนึง แอบมีความหวังที่จะมีลูก
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป จนมาปี 2555 ผ่านมาอีก 4 ปี ไม่เคยคุมกำเนิดใดๆ ทั้งสิ้นเพราะต้องการมีลูกมาก สุดท้าย มีอาการเดิม ปวดท้องเวลามีประจำเดือน สิ่งที่คิดอันดับแรกคือ โรคเก่ากำเริบแน่เลย เลยตัดสินใจไปตรวจที่ รพ แถวบ้าน เจอมันอีกแล้วคะ ซีสต์ มันมาอีกแล้ว ที่นี้มาที่รังไข่ข้างซ้าย เราจิตตกมาก ลูกก็ยังไม่มี ทำไงดี เครียดมาก เลยตัดสินใจเข้า กทม ไปที่ รพ ศิริราช หมอสรุปต้องผ่าออก เพราะมันใหญ่มา เกือบ 10 ซม. เลย แต่ที่ ศิริราชดีคะ ผ่าตัดแบบส่องกล้องนะคะ แผลเล็กดี หายไว แต่หมอบอกพังผืดเยอะมากในช่องท้อง มีส่วนที่อยู่ด้านหลังซึ่งติดกับลำไส้ใหญ่ไม่สามารถเอาออกได้หมด เพราะ จะอันตราย หากติดเชื้อที่ลำไส้ พอรักษาเสร็จเลยปรึกษาว่าอยากมีลูกเลยได้มั้ย หมอบอก สามารถมีได้ แต่มีเอง คงจะยากมาก เพราะ ภายในเรามันเหมือน ป่าดงดิบที่มีหญ้าขึ้นรกรุงรังเลย หมอเลยถามว่าให้ไปปรึกษาหน่วยมีบุตรยาก เลยจะดีกว่า เพระาโอกาสน้อยมากเลยที่จะมีลูกได้เอง เราฟังแล้วเศร้า อายุแค่นี้ ทำไมถึงเป็นอะไรมากมาย
พอมา ปี 2556 เดือน กพ ตัดสินใจไปปรึกษาหน่วยมีบุตรยากที่ศิริราช การเดินทางของเรา จาก สระบุรี มุ่งหน้าสู่ รพ.ศิริราช ตื่นตั้งแต่ตี 4 ไปแต่เช้าเพราะเดี๋ยวไม่มีที่จอดรถ ต้องอดหลับอดนอนตื่นแต่เช้าแบบนี้ทุกครั้งที่ไปทำ เหนื่อยมาก ขับรถไปเองมาเอง เพราะแฟนลางานบ่อยไม่ได้ บางวันขับไปง่วงนอนมาก ต้องมีจอดพักตามปั้มบ้างแต่ก็ทนเพื่อลูก พอไปถึง รพ. รอนานมาก เพราะคนเยอะมากกก ไปครั้งแรก ก็ตรวจเลือด ทั้งชายและหญิง ส่วนฝ่ายชายเพิ่มตรวจน้ำเชื้อ (แนะนำหากใครต้องการไปปรึกษาที่นี่ ให้ไปวันแรกที่มีประจำเดือนนะคะ จะได้ไม่ต้องมาตรวจหลายรอบ)
อาทิตย์ต่อมานัดมาตรวจอีกครั้ง สรุปหมอให้ทำ IUI ก่อน ส่วนเด็กหลอดแก้วไปจองคิวไว้ เพราะคิวเยอะมาก เป็นพันคิวคะ หลังจากจองคิว หมอก็ให้ยากระตุ้นไข่มากิน แล้วอีก 1 อาทิตย์ ก็นัดมาซาวด์ว่าได้ไข่กี่ใบ รอบแรก ได้ 1 ใบคะ ไม่ค่อยโตเท่าไหร่ 15 มิล หมอเลยให้ยามาฉีด แล้วนัดซาวด์ใหม่ ไข่โตขึ้น อาทิตต่อไป นัดทำ IUI (ฉีดเชื้ออสุจิเข้าโพรงมดลูกนะคะ) ฉีดรอบแรก แห้วคะ ร้องไห้ หดหู่ เครียด เซ็ง ไม่อยากทำไรเลยคะ แล้วมาทราบว่าน้องสาวท้องอีก ทั้งที่น้องยังไม่อยากมีลูก เรายิ่งหดหู่คะ ร็สึกว่าทำไมช่างลำเอียงเหลือเกิน คนที่อยากได้ไม่มี คนที่ไม่อยากได้มีกันจัง เกิดกันเป็นดอกเห็ดเลย ขับรถไปทำงาน ร้องไห้ทุกวันน้อยใจตัวเอง ว่าทำไมเป็นแบบนี้ ทำกรรมอะไรไว้นักหนา ทำไมมีลูกไม่ได้เหมือนคนอื่น คิดแล้วเศร้ามากคะ
พอเดือน มีนาคม ไปอีกรอบ รอบนี้ไข่ไม่โตเหมือนเดิมคะ ก็มีรังไข่ข้างเดียวอะ คนอื่นมี 2 ข้างได้ไข่กันหลายใบ แอบเศร้าคะ หมอให้ยามาฉีดอีก อาทิตย์ถัดมา นับทำ IUI อีกรอบ สุดท้ายไม่ติดคะ กินแห้ว ยิ่งร็สึกเสียใจมากกว่าเดิม เราคาดหวังไว้สูงมาก คือคนอยากมีลูกอะ มันเครียดแบบนี้เอง ท้อเลย ทำไงดี เลยพักร่างกายสักพัก ผ่านไปเดือน กค ได้คิวเด็กหลอดแก้วแล้ว แต่ปรากฏว่า เงินไม่พร้อมอะครอบครัวมีปัญหาเรื่องการเงินพอดี ทำไงดี ทำไมมันเป็นแบบนี้ไปหมด ไม่มีอะไรพร้อมเลย ทั้งร่างกาย จิตใจ เงินรักษา รู้สึกเหนื่อย ท้อแท้ ชีวิตคืออยากมีลูกมันยากขนาดนี้เลยใช่มั้ย เลยคุยกะแฟน แฟนเข้าใจบอกว่า ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร เราอยู๋กัน 2 คนก็ได้นะ เราก็อุ่นใจขึ้นมานิดนึง ใจนึงก็กลัวนะคะ กลัวแฟนทิ้งเราเพระาเรามีลูกให้เค้าไม่ได้สักที แต่ไม่ใช่คะ เค้าเข้าใจเรามากที่สุด (แถมลางานเยอะจนประวัติการลาปีนี้เยอะมาก กลัวโดนไล่ออกเหมือนกัน)
หลังจากหยุดทำ IUI เราเลยใช้วิธีวัดไข่ตกเอา ใช้ ibaby เอาคะ ตรวจทุกเดือน ใช้ทุกเดือน แต่ก็ไม่เป็นผลเลย ไม่ท้องเลย หมดไปหลายกล่องแล้ว หมอแหมะยาจีนแถวท่าน้ำราชวงศ์ ที่เค้านิยม ทั้งดาราคนดัง ก็ไปมาแล้ว ค่าใช้จ่ายแต่ละครั้งค่อนข้างแพง สำหรับรายได้อย่างเรา ตกเดอืนละ หมื่นแพงเกินไปไม่ไหวคะ เลิกกิน มาต่อด้วยป่ายพุ่ง อันนี้ก็ไม่ได้ผล เลิกกิน มาต่อด้วยยาสมุนไพรคนแนะนำมา เป็นแคปซูลแต่ละมื้อกินเยอะเกิน กลัวไตทำงานหนัก เลิกกินอีก ปี นี้หมดกะค่ายา ค่ารักษาเรื่องลูกไปเยอะมากกคะ ท้ออีกตามเคย
จนมาเดือน ส.ค. เราปวดท้องเวลามีประจำเดือนอีกแล้ว เป็นอีกแล้วใช่มั้ย เลยไปหาหมอ รพ แถวบ้าน หมอบอกว่าซีสต์ขึ้นมากอีกแล้ว 2 ซม แล้วนะ เราเลยถามหมอว่า แบบนี้หนูจะมีลูกได้มั้ยคะ หมอพูดไม่ถนอมน้ำใจเราเลยอะ " โรคเวรโรคกรรม ทำใจเถอะเรื่องลูก อย่าไปคิดเลย ยากกก เอาตัวเองให้รอดก่อน ร่างกายตัวเองไม่พร้อม " เราฟังแล้วน้ำตาตกในเลย อยากให้หมอปลอบใจเราบ้างนะ วันนั้นเลยไปหาไหว้พระทำบุญ สังฆทาน คนเดียว ร็สึกหดหู่ ท้อแท้มากเรื่องลูก เลยตั้งใจเลิกคิด เลิกหวังลมๆ แล้ง ๆ มันคงเป็นไปไม่ได้ อย่างที่คนอื่นเค้าว่าเรา มันคงจริง
แต่เรื่องไม่คาดคิด ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมาแล้วคะ เดือน ต.ค. ที่ผ่านมา จู่ๆ ประจำเดือน ไม่มา 2 วัน เลยลองตรวจเล่นๆดู เพราะ ที่ตรวจเราซื้อมาไว้ค่อนข้างเยอะคะ ตื่นมาเช้าวันที่ 14/10/13 ตี 5 เลยเอามาเทสสักหน่อย มีขีดเดียวเดินหน้าจ๋อยเข้าครัวไปหุงข้าวต่อ กลับเข้าห้องน้ำใหม่ เลยเหลือบตาไปดู เฮ้ยๆๆๆ เกิดอะไรขึ้น 2 ขีดชัดเลย กรี๊ดแตก ตื่นเต้น บอกแฟน เดินตัวลอย ในสมองคิดว่า ใช่มั้ย ใช่หรือเปล่า ไลน์หาเพื่อน เพื่อนยังไม่ตื่น อยากบอกให้โลกรู้ อยากถามทุกคน ว่าใช่มั้ย พอเช้า เอามาให้พี่ที่ทำงานดู เค้าบอกว่า แบบนี้ท้องแล้วจ้า เราดีใจ ร้องไห้ ตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก จะเริ่มทำไรดี อะไรก่อน เลยรอสัก 3 วัน ตัดสินใจไป รพ ผลออกมา ท้องคะ ดีใจมากเหมือนของขวัญชิ้นใหญ่ เค้ามาแล้ว มาอยู่กับเราแล้วลูกของเรานี่ไม่ใช่ความฝันแต่มันเป็นเรื่องจริงคะ (ท้องเองโดยธรรมชาตินะคะ)
จนตอนนี้เราท้องได้ 3 เดือนเต็มแล้วคะ แต่อุปสรรคยังไม่หมดนะคะ ระหว่างท้อง เลือดออกบ้าง เกิดภาวะแท้งคุกคาม หมอให้หยุดพัก 1 อาทิตย์ เพระาร่างกายเราไม่ค่อยปกติเหมือนคนอื่น ตอนนี้มาทำงานได้แล้ว ไปซาวด์เห็นน้องแล้วคะ ดีใจสุดๆ แต่ก็ต้องถนอมกันต่อไป
ที่มาเขียนกระทู้ในวันนี้ อยากให้กำลังใจเพื่อนๆ พี่ๆ ที่อยากมีลูก แต่มีลูกยาก อย่าเพิ่งหมดหวัง หมดกำลังใจ ท้อได้แต่อย่าถอยนะคะ เราเองรอคอยมา 7 ปี เลยคะ รอจนไม่อยากรอ แล้ว เราคิดไว้เสมอว่า ถ้าเค้าเป็นของเรา ยังไงเค้าต้องมาคะ ขอให้คนที่รอคอยลูกน้อยสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคน เข้าใจความรู้สึกเลยคะ ว่าเป็นยังไง สักวัน ฝันคุณจะเป็นจริงคะ