เราแอบคิดว่ามันสมเหตุสมผลนะ ในแง่ที่เป็นคนจริงๆน่ะค่ะ

อย่างคิมทันกับอึนซังที่ดูรักกันมากมายขนาดนั้น อาจเป็นเพราะอายุ 18
เป็นวัยที่ไม่มีอะไรยิ่งใหญ่มากไปกว่าความรัก เหมือนเพิ่งได้ค้นพบอะไรใหม่ๆที่ทั้งสองคนไม่เคยเจอมาก่อน
เป็นอารมณ์วัยรุ่นที่ยึดคนที่ตัวเองรักเป็นชีวิตน่ะค่ะ
ส่วนความงี่เง่านี่เราว่าสมจริงมาก ที่คิมทันมาลาอึนซังครั้งแล้วครั้งเล่า นางไม่มีอะไรหรอกค่ะ นางแค่อยากเรียกร้องความสนใจ ไม่ได้จะไปจริงๆ
(โดยส่วนตัว บางคู่ในชีวิตจริงงี่เง่ากว่านี้อีก เห็นแล้วอยากเอากระทะฟาด ปวดหัวเหลือเกิน)

ถ้าเป็นวัยที่โตแล้ว อย่างคิมวอน-ฮยอนจู ความรักก็จะกลายเป็นเรื่องรองลงไป ทั้งสองคนก็ดูเข้าอกเข้าใจกันดี แล้วก็ดูเหมือนว่าจะ Happy
โตขึ้นมาอีกอย่างคู่พ่อแม่คิมทัน แม่ราเอล-พ่อยองโด แม่ราเอล-เลขา ความรักนี่กลายเป็นเรื่องเล็กมากไปเลยเมื่อเทียบกับเรื่องธุรกิจ

มันมีความสมเหตุสมผลของมันอยู่ค่ะ ถ้าเทียบเป็นอายุ

โดยส่วนตัวเราก็ไม่ได้ชอบคิมทันอึนซังเท่าไหร่หรอกค่ะ ก็เปิดดูข้ามๆ แล้วก็มากดหยุดที่ยองโด เพราะเราก็คิดเหมือนคุณที่ว่างี่เง่าแท้

ปล. เราว่า ความสมเหตุสมผลของเรื่องนี้จะเกิดขึ้น เมื่อเราเอาอารมณ์เมื่อเราอายุเท่านั้นเป็นตัวตัดสินค่ะ
ตอนอายุ 18 เราก็คิดว่าความรักที่เกิดขึ้นมันเป็นความรักที่จริงจัง (ไม่มีใครอยากคบเพื่อเลิก) อยากจะอยู่กับคนๆนี้ไปจนตาย ซารางเฮ ยองวอนฮี
แต่พอโตขึ้น เราก็รู้ว่ามันไม่ใช่ แต่คิมทันอึนซังนางยังไม่รู้นี่คะ เพราะนางยังไม่โต เพิ่งจะอายุครบ 18 ด้วยซ้ำ

เพราะว่าเราโตแล้ว เราก็เลยคิดว่าความรักแบบคิมวอนฮยอนจูสมเหตุสมผลมากกว่า เพราะเป็นวัยที่ความคิดเราจับต้องได้ชัดเจนกว่า
(บางทีเราอาจจะมองว่าความรักของพ่อแม่ในเรื่องเป็นเรื่องน่ารำคาญ อย่างเช่น พ่อคิมทันอะไรจะร้ายขนาดนั้น เพราะเรายังไม่โตเท่านั้นด้วยล่ะค่ะ
ถ้าให้แม่เรามาดู แม่เราอาจจะบอกว่า ถ้าแม่เป็นพ่อคิมทันจะร้ายกว่านี้ก็ได้)