เนื้อเรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะ ขอแค่พื้นที่ระบายซักนิด T T


ขอเกริ่นนำนะค่ะ..

ดิชั้นรู้จักกับนางตั้งแต่ ม.ปลาย (เพราะนางเพิ่งย้ายมา) เพราะเรียน รด.ด้วยกัน  ผู้หญิงเรียนน้ิอย เวลาพักส่วนใหญ่เลยอยู่กับกลุ่มพวกเก้งกว้าง  สมัยนั้นก็ไม่ยังไม่ถึงกับสนิท ด้วยเพราะเรียนคนละห้องด้วย แต่ดิชั้นก็จะไปเม้าส์ห้องนางบ่อย  เพราะดิชั้นเป็นคนร่าเริงค่ะ เฟรนลี้ คนทั้งสายชั้นรู้จัก เพราะคนส่วนใหญ่ในโรงเรียนก็เรียน ม.ต้นมาด้วยกันหมด  อารมณ์คนที่ตลกๆประจำสายชั้น พอเรียนจบกันไป ก็แยกย้าย

เราได้มาเจอคนนี้อีกตอนปี 2 ค่ะ  นางซิ่วมาจากที่นึงก็กลายเป็นเด็กปีหนึ่ง  คือไม่รู่มาก่อนว่าจะเรียนที่เดียวกันเพราะหลังจากจบ มัธยมปลายก็ไม่ได้ติดต่อใครเลย  พอได้เจอ เผอิญ..คนในกลุ่มคนนึง อยู่ห้องเดียวกับนาง คือเป็นเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเก่า หลังจากนั้นก็เจอกันบ่อยขึ้นเรื่อยๆ จนไปไหนมาไหนด้วยกัน ไปเที่ยวจนเริ่มสนิท แต่พอสนิทมากขึ้นๆ มันเริ่มไม่สนุก มันเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้น ด้วยเรื่องที่ดิชั้นไม่ได้สร้าง หลายครั้งดิชั้นท้อ ว่าดิชั้นทำอะไรผิดหนักหนาทำไมถึงด่ากันขนาดนี้ บางครั้งทะเลาะกันขนาดพิมพ์ในไลน์ดิชั้นยังร้องไห้หน้ามือถือเลย

เหนื่อยที่ต้องอธิบายในสิ่งที่นางคิดไปเอง ทั้งๆที่ตัวเรายังไม่ได้คิดเลย
เหนื่อยที่ต้องมาตอบคำถาม  ถึงตอบยังไงก็กลายเป็นคนผิดอยู่ดี
เหนื่อยที่ต้องมารับฟังนางสั่งสอน ทำเหมือนตัวเองสูงส่ง ไร้ที่ติ
เหนื่อยที่ต้องฟังนางสาธยายเรื่องความเป็นผู้ใหญ่กว่า ผ่านคนมาเยอะกว่า

คุณอยากรู้มั้ยว่าทะเลาะอะไรกันแต่ละครั้ง ดิชั้นไม่อยากจะเล่าเลย เพราะมันไร้สาระ  คือดิชั้นก็ไม่นึกว่าไม่ฝันว่าชีวิตนี้จะทะเลาะกันเพราะสาเหตุแบบนี้

ตัวอย่าง

:: เหตุการณ์ที่ 1 :: เรื่องจะชวนไปเที่ยว (ไม่นานมานี่เอง)

นางไลน์มาในกรุ๊ปก่อนว่า วันศุกร์เอาไงดี จะไปปาร์ตี้มั้ย เพื่อนคนอื่นในกรุ๊ปตอบ รอดูสถานการณ์ว่ะ ตอนนี้ยังบอกอะไรไม่ได้ เพราะอะไรก็ไม่แน่นอน (ติดม๊อบ)  นางก็เฉยๆ ตอบ โอเคๆได้

พอวันถัดไป นางมาถามเราแบบข้อความ 2 คน
           "ตกลงยังไง ไปป่ะ "    
เราตอบ "รอดูสถานการณ์เหมือนกันว่ะ ดูข่าวไปเมื่อกี้นี้ยิงกันระนาว"
           "เห้อ ว่าแล้วต้องเป็นแบบนี้ ครั้งนี้ตูให้อภัยนะ แต่ครั้งหน้าอย่าหวังเลย ตูจะไม่ทนและ ตูนัดแล้วยังมาัลังเล ทำเป็นกลัว ประสาทว่ะ"
เราตอบ "อ้าว บ้าปะเนี้ย สถานการณ์บ้านเมืองแบบนี้ มุงยังจะมีอารมณ์ออกไปอีกเหรอ"
           "อย่ากระแดะกลัวนักเลย คนอย่างมุงอะนะ ตูรู้จักคนอย่างมุงดี หาข้ออ้างตอ.."
เราตอบ "เห้ย..ไปเปิดดูข่าวบ้านข่าวเมืองมั้งเถอะ นะ"
           "ตูไม่เปิดหรอก คนอย่างมุงนี่นะ  $%^$&%&*^&*%^$^%(&)*&)(*)(*****()*()*()"

(ยกทั้งสารพัดคำด่ามาด่าเรา คำหยาบด่าหมด ชอบพูดประมาณว่าตูรู้จักคนอย่างมุงดี ตูน่ะผู้ใหญ่แล้ว โตกว่ามุงเยอะ มุงมาไม้นี้ก็รู้แล้วมุงคิดอะไร เราแบบ เห้ยยย ตัวเราเองยังไม่รู้อะไรขนาดนั้นเล๊ย)

เราตอบ"เดี๋ยวนะ วันก่อนก็ถามคนอื่น เค้าก็ตอบแบบเดียวกันเป๊ะ ทำไมไม่ด่ามั้งว่ะ"
          "คำเดียวกัน แต่ว่าอีกคำ มันออกมาจากสมองมุงไง อิปยอ ตูเลยต้องสั่งสอน"

เราแบบเห้อ..อะไรกันนี่อะไรกันหนอ พอเค้าพิมพ์มาเราก็ไม่อ่าน เพราะรำคาญในความไร้สาระของมันมาก เต็มทน ซักพักโทรเราก็ไม่รับ เพราะขี้เกียจจะสนทนา  ซักพัก นางออกจากกรุ๊ปกลุ่ม ลบเฟส ลบไอจี ลบไลน์  - -*  อันนี้คือบทสรุปทุกครั้ง ทั้งๆที่นางก็เป็นคนเริ่มเอง ก่อวอดเอง ผ่านไป 2-3 วันเหมือนรู้สึกตัวได้ ก็แอดเข้ามาใหม่ เหมือนไม่มีเกิดขึ้น เพื่อนในกรุ๊ปถาม เป็นไรวะ ออกทำไม  นางก็จะบอกว่า "กดผิด"

:: เหตุการณ์ที่ 2 :: คำชวนออกไปข้างนอก

               "เห้ย ไปชอปปิ้งกัน"
เราตอบ     "no money and a lot of homework too,sorry naja mama"  เพราะเรากำลังทำงานไฟน่อล ยุ่งมากอารมณ์พรุ่งนี้ส่ง เราตอบก็ดีแล้ว เพราะวันนั้นไม่ได้เตะมือถือเลย ไม่ได้เปลี่ยนภาษา เพราะกะพิมพ์แบบเร่งด่วน และก็ไม่ได้มองมือถืออีก และนางก็ไม่ได้ตอบไรมา

วันถัดไปหลังส่งงานก็ว่าง ก็นั่งเล่นไอจี ก็เช็คว่าใครฟอมั้ง  ช่วงที่เราหายไป 2 วัน  และแล้วก็เจอนาง บล็อกไอจีเราจ้า เราแบบ อ้าวอะไรอีกเนี้ย ไปทำอะไรให้อีก เราเลยพิมพ์ไลน์กลุ่มไปหา เพราะนางบล็อกไลน์เราอีก ซึ่งไม่รู้อะไร  เราก็แอดไป

เราไปหา   "มุงเป็นไรอีกเนี้ย ไปทำให้อีก เห้อ"
              "ถามตัวมุงเองเถอะ คนสันดารต่ำ ระยาม%$^%$&%^&%#$^&^%&%&*%%^$^ อย่างมุงมันจะไปรู้อะไร"
เรา          "แล้วทำอะไรก็บอกมาสิวะ"
              "นางก็แคปหน้าจอจ้าที่เราพิมพ์ไป 2 วันก่อน ส่งมาให้เรา"
เรา          "แล้วไงอะ ทำไมอะ ตูด่าตรงไหน ก็ทำงานบอกไปแล้วว่าช่วงนี้ยุ่งๆ"
              "เหรอ...แหม่ อิตอ%^&%&&**(^(*&*%&%$&^ คนอย่างมุงก็ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่า โง่ ด่าไปก็ไม่จำ"
เรา          "เริ่มไม่ไหวละ เป็น ส้น ต. อะไรมากปะ อยุ่ดีๆมาด่ากัน ยังไม่ทำอะไรให้เลย บ้าชิบ ห "
              "ก็คำพูดมุงนั่นแหละ  ถ้าตูไม่ได้อ่าน ไม่ได้เห็นคงจะรู้สึกดีกว่านี้"
เรา          "no money and a lot of homework too,sorry naja mama คำนี้อ่ะนะ  ด่าตรงไหน"
              "มันถือว่าเป็นคำด่า เพราะมันเป็นคำพูดที่ไม่มียื้อใย และไม่ให้เกียรติตู"
เราแบบ    "โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย  มุงบ้าปะเนี้ย "
              "ตูรู้จักคนอย่างดี อย่ามาแถ "
เรา          "เห้ย ขอไรอย่าง   อย่าคิดแทนคนอื่นได้มั้ย คือที่พิมพ์ไปคือสื่อสาร ไม่ต้องมาคิดแทนว่าหมายความยังงั้นยังงี้"  
              "ตูไม่เคยคิดแทน แต่ตูรู้ว่าคนอย่างมุงมันต้องการจะสื่ออะไร"

(ประมาณนี้ล่ะค่ะ  ด่ากัน 2 ชั่วโมง เราก็บอกจบและไม่อ่าน นั่งดูซีรี่ย์ต่อ เพราะเหนื่อยที่ต้องอธิบาย จนนิ้วล็อก)



อันนี้คือ 2 เหตุการณ์ตัวอย่าง ส่วนใหญ่ก็จะทะเลาะกันประมาณนี้ ซึ่ง โค ตะ ระ ไร้สาระ

ทั้งหมดประมาณ 30 กว่าเหตุการณ์ที่เราเจอมาตลอด 1 ปีนี้  เราคิดว่าทำไม  เพราะอะไร  ทำไมมันต้องด่าแต่เราคนเดียว
คนอื่นมันก็ไม่กล้าด่าแบบนี้   ส่วนตัวก็คิดว่า มันคิดว่าเราเป็นคนชิวๆรึป่าว เลยกล้าที่จะด่า เพราะคิดว่าเราคงไม่คิดอะไรมาก

เราไม่รู้อ่ะ ว่ามันเป็นอะไร ตอนแรกคิดมันกินยาลดความอ้วนเยอะไปรึป่าว เลยบ้า ก็ไม่ เพราะคนอื่นมันก็คุยดี  
เราเคยถาม ว่าทำไมกล้ากับตูคนเดียว  นางก็ตอบว่า ก็มุงมันโง่ มันต้องให้ตูสั่งสอน

ซึ่งเวลาทะเลาะกันแต่ละครั้ง ทุกอย่างมาจากการพิมพ์ไลน์ของเราหมดเลย ซึ่งเราพิมพ์ไปก็แค่สื่อสาร แต่นางชอบคิดแทนว่าเราต้องยังงั้นยังงี้
ทั้งหมดมันอยู่ที่นางชอบมโนและคิดแทน    

เราเป็นคนร่าริงนะค่ะ แต่ปีนี้สุขภาพจิตเราแย่ลงๆ เพราะต้องเอาเวลามาทะเลาะกับกระเทยที่ชอบมโนคนนี้
เสียดายเวลาค่ะ บอกตรงๆ ทุกๆครั้งที่นางเนียนๆมาคุยหลังจากทะเลาะเสร็จ เราก็คุยปกติ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ซึ่งจริงๆแล้วข้างในไม่ไหว แทบจะร้องไห้ออกมา  เหมือนโดนนางตบหัวแล้วลูบหลังตลอดเวลา เราทำตัวไม่ถูกแล้วค่ะ  เราเคยถามว่าจะพิมพ์ยังไงให้ถูกใจไม่ต้องทะเลาะ เพราะเบื่อที่จะต้องมานั่งอธิบายอิแค่คำพิมพ์ในไลน์ไร้สาระ นางบอก "ก็พิมพ์คำที่ตูคิดว่ามันโอเคและดีพอสำหรับคนอย่างตู"
เราบอก "โห้ว พูดยังกะตูอ่านใจมุงออกแล้วเนาะ เห้อ..."   พอเรา เห้อ... นางก็จะอารมณ์ขึ้นอีกละ  "มุงเห้ออะำไรห๊ะ แหม่ ทำเป็น^&*^&*^&%&%"  

อาทิตย์ละ 3-4 วัน เราต้องเจอคำด่าตลอด ด่ายันโครตตระกูล เราไม่รู้ว่าเป็นนิสัยกระเทยรึเปล่าที่ชอบกระแนะกระแหน ตอนแรกเราเกลียด
เราเหมารวม ถ้าชาติหน้าฉันใด ขอไม่ให้เกิดร่วมโลกกับพวกวิปริตผิดเพศอย่างนี้  เราแบบไม่ไหว

แต่เราก็เจอกระเทยคนอื่นก็ไม่เป็นแบบนี้ เรามีเพื่อนเกย์ กระเทยเยอะมากในคณะ แต่ก็ไม่เคยเจอใครที่เป็นแบบนี้ เราเลยสงสัยว่านางเป็นอะไร
นางกินยาลดความอ้วนเยอะไป  นางบ้า  นางเก็บกด  ทำไมนางต้องลงที่เราคนเดียว นางคิดว่านางเป็นนักเลง  ชอบหาเรื่อง นักเลงคีบอร์ด

ทุกๆวันที่เราทนเพราะคำว่าเพื่อน อย่างน้อยก็เคยทำอะไรดีๆด้วยกันมา ถึงจะเป็นช่วงแรกๆที่คบกันก็เถอะ  
เราพิมพ์ทุกครั้งเวลาทะเลาะกัน "มุงเพื่อนกูนะ ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย " เราร้องไห้ทุกครั้งที่พูดคำนี้
เราบอกนางไปทุกอย่างแล้ว เรื่องนิสัยของนางที่เปลี่ยนไป แต่นางดูไม่สน เอาแต่พูดว่า "ดูตัวมุงเองเถอะ" "ปรับสันดาน เี้หๆ ของมุงก่อนเถอะ"
เราหมดหนทางแล้วจริงๆ เราพูดไปยังไง นางก็เถียงน้ำไม่ขุ่น  ด่าเอาเป็นเอาตาย

เราจะทำยังไงดีค่ะ เราท้อและหมดหนทางกับเพื่อนคนนี้จริงๆ